Germangie - Verborgen kind

Chapter 1

Angie pov.

"Lizzy we moeten nu echt gaan anders kom je te laat"

"Ja mama" hoorde ik. Mijn kleine meisje ging voor het eerst naar de kleuterklas. Lizzy kwam de trap afhollen. "Voorzichtig, straks bezeer je je nog" riep ik bezorgd. Ik bracht haar naar school en nam afscheid. Ik kon haar amper alleen achterlaten.

Ik werd gebeld voor mijn werk. "Hallo". "Hey Angie, we hebben je nodig, kun je nu naar de redactie komen?" Vroeg Magriet door de tefoon aan me. "Ik ben al onderweg".

Toen ik op de redactie aankwam zat Thom achter mijn bureau. "Wat doe jij hier op MIJN stoel?" Zei ik plagend. "Hey Mop". "Noem me niet zo wil je" riep ik naar hem. Ik liep door naar Magriets bureau. Ik werkte op de redactie van het mode- en muziekblad 'Chason'. Ook was ik vaak model, reporter en muziek verslaggeefster van het blad. Ik vond het leuk om te doen en ik had leuke collega's. "Daar ben je" zei Magriet. "Ik wil je iets vragen. Zou jij het muziek deel van over 2 maanden willen doen in nummer 6?" "Ja tuurlijk, waarom niet?" Zei ik. "Nou omdat je daarvoor naar Buenos Aires moet." Ik keek haar vragend aan. "Michael wil er graag een stuk van 'Studio on beat' in. En aangezien jij daar iedereen kent..." "Oww ik ga no way terug naar Buenos Aires." Riep ik boos. "Angie je moet German toch ooit vertellen dat hij de vader van Lizzy is. Dit is niet eerlijk tegenover hem". Ze had wel gelijk maar ik wilde niet terug. Nog niet. Ik was er nog niet klaar voor. "Oke, denk er nog maar even over en dan wil ik vanmiddag een antwoord, maar ik denk dat het beter is dat je gaat. Kun je Violetta ook weer zien".

Toen ik Lizzy weer op kwam halen kwam ze naar me toe rennen en gaf me een knuffel. "Hey was het leuk?" Vroeg ik. "Mama waarom hebben andere kinderen een papa en ik niet?" Ik wist niet wat ik moest zeggen. "Er zijn ook kinderen die geen papa hebben of die tijdelijk weg zijn. En jij zult je papa ook wel ooit ontmoeten maar dat kan nu niet." "Maar waarom niet mama?" Ze keek met een beteuterd gezicht. "Lieverdje, kunnen we er asjeblieft over ophouden."

Ik had besloten om toch naar Buenos Aires te gaan. "Lizzy wil je even komen?" Ze kwam naar me toe gewaggeld. "Wat is er mama?" "We gaan op vakantie" riep ik blij. "Naar Buenos Aires." Lizzy keek blij. "Is daar mijn papa?" Ik ging gehurkt bij haar zitten. "Lizzy ooit zul je je vader ontmoeten maar hoe meer je erop gaat wachten hoe langer het duurt. Je moet het gewoon even vergeten en dan lijkt het veel eerder als je hem ziet." Lizzy keek me raar aan. "Ik snap het niet" zei ze beteuterd. "Als je niet meer naar je vader vraagt, zal hij sneller komen oke?" Ze knikte. Ik vond het zielig voor haar maar ik wist niet hoe ik het anders zou moeten oplossen.

"Oke Liz, in Buenos Aires ga je naar een andere school en ik ga daar dan ook tijdelijk werken. Je kunt je nichtje leren kennen en andere mensen die ik daar kende. Ze zullen het vast leuk vinden om je te ontmoeten." Zei ik. Ik wist dat ze bang was voor nieuwe mensen. Vooral grote mensen.