DORM 98 [BOOK 1]

CHAPTER 33

CHAPTER THIRTY THREE CAMERA

MARGA'S POV

"promise"

nginitian ako ni Seb, at ganun din naman ang ginawa ko sakaniya.

"hey guys, anong ginagawa mo dito Marga, it's turning one"

"uy Sam, nag papahangin lang.."

"akyat na tayo, we need to rest, it's been a long day at magiging mahaba ulit bukas..."

tama ka diyan Sam, kailangan na nating lahat na mag pahinga kasi kinabukasan busy na ulit, at party party na kami.

kaya tumayo na kaming dalawa ni Seb at sumabay na sa pag pasok ni Sam.

"i really like the movie" biglang sabi ni Seb habang nasa loob kami ng elevator.

teka makaka relate ba akoo dito? hindi ko kaya like yung movie.

"me too bro"

sige, kayo na.

*TING*

lumabas na kami ng sabay sabay at pumasok na sa hotel room.

"guys!" sigaw ni Seb ng makapasok kami at nag silingunan silang lahat.

"hey guys!" sagot nila saaming tatlo, naupo si Seb sa dining at kami naman ni Sam sa sofa.

"it's been a long day guys, so i suggest that, can we go now to sleep kasi bukas dapat maaga gising na?"

"yes yes yess!" sagot naman ni Jonas, ngumiti sila at nag sipasukan na sa mga kwarto.

Hindi ko pa pala nababanggit kung sino sino ang mag kasama sa mga kwarto.

lima ang kwarto na meron dito, sa una ako at si Tristan, sa pangalawa naman si Mika at si yuann, sa pangatlo naman si Alex at si Seb dagdag mo pa si Sam, sa pang apat naman si Rafa at si Jonas, at sa panghuli si Rye at Ria.

sus, walang maitatanggi yung mga yan na hindi sila kinkilig.

nag sipasukan na nga sila sa mga kwarto at pumasok na rin ako sa kwarto naming dalawa ni Tristan.

hanggang ngayun hawak hawak ko pa din yung soft drink na ibinigay saakin ni Seb kanina, dahil nangangalahati palang naman ito.

ng makapasok ako, tulog na si Tristan, mukang mainit pa din ang ulo.

binuksan ko angpinto ng terrace at doon tumambay, habang iniinom yung hawak ko na softdrink.

ang dami kong iniisip....

ayaw ko namang isipin na ganun si Tristan, na may iba ayaw ko naman mag isip ng ganun, hindi sa advanced ako pero ramdam ko lang.

nakakatakot, kinakabahan ako, parang hindi ko yata alam kung anong gagawin ko, paano pa kaya kung totoo yun.

alam ko namang mali yung ginawa ko kanina, pero hindi ko rin naman maiwasang hindi mag isip, hindi ako natatahimik hanggat hindi ako sigurado sa mga bagay na maaring ikakasakit ko.

kaya hindi ko naman maitatanggi na natatakot nga ako, na natataranta... ganun.

tinigil ko munang mag isip ng kung ano ano, at ginawang mag relax dito, total  ang ganda na din ng view ang lamig pa ng hangin, napaka dami paring tao ang nag lalakad lakad sa ibaba kahit ganitong oras na.