Aman Tanrım Kore Mi

5. Bölüm Nerdesin?

UMARIM HİKAYEME ALIŞMIŞSINIZDIR. YORUMLARINIZI MESAJ OLARAK DA ATABİLİRSİNİZ. HİKAYEYLE İLGİLİ ÖNERİLERİNİZİ DİNLEMEK İSTERİM. KEYİFLİ OKUMALAR..

Park Nam Jin'in gözünden;

Nasıl olabilir? 20 dakikaya yakındır yerde yatıyor ve sadece sayıklıyor. Karşımda duran o güçlü kız şuan korkak bir kedi yavrusu gibi. Ah gerçekten! Balım nesin sen??

+Balım-balım beni duyuyormusun?
--------
+Balım bana bir tepki vermelisin artık
- Sen! (Türkçe)
+Balım ingilizce konuşmalısın seni anlamıyorum. Lütfen ne dediğini tekrar et.
-Sen-ben burası çok karanlık. Ben üşüyorum!
+Balım beni dinle artık uyanmalısın bak. Oksijen çok az burada lütfen kendine gelmelisin. Bilincini açık tutmalısın.

Elimi alnına koydum. Vücudu gerçekten çok sıcaktı. Ahhh cidden!
Panik atağa bağlı şok geçirmiş olmalı. Bilincini kaybetmemeli.

-Balım bana bak. Ben şimdi azda olsa asansör kapısını aralıycağım oksijen artması için, sen ise benimle sürekli konuşucaksın tamam mı?
+Hı-hıhı

Asansör kapısı tamamen sıkışmış gibiydi. Ne kadar açmaya çalışsam da yapamıyordum. Telefon hatı hâlâ çekmiyordu. Ne kadar bağırsakta kimse bizi duymuyordu zaten. Ve saat gece yarısını geçmişti bizi duyacak pek kişi yoktu. Kapıyı hava girebilecek kadar araladıktan sonra Balım'ın yanına oturdum. Dediğim gibi uyanık kalmaya çalışıyordu ve zar zor nefes alıp-veriyordu. Bunu hissediyordum nefes alış-verişleri hırıltılıydı. Artık yapabilecek birşeyim yoktu. Bilincini açık tutmaya çalışmalıydım. Başını bacağıma koydum ve onu bacağıma yatırdım. Gözlerinin gözlerime temas etmesi gerekiyordu ki bilincini kaybetmemeli ve uyanık kalması için.

-Balım!
+Hı?
-Bana bak ve gözlerini açmaya çalış.
-Ben karanlıkta-
Gine bir atak geçiriyordu bu belliydi. Bu sefer tek yapabileceğim birşey vardı.

-Balım kendine gel! Balım!
+Iıh

Ona sarılmak onu ataktan kurtarabilecek tek şeydi. Ve bunu yaptım. Aslında bunu Amerika da yaz tatili için dil eğitimindeyken ögrenmiştim. Okulda bir çocuk panik atak geçiriyordu ve bir kız onu öpmüştü hem de herkesin ortasın da yadırgamıştım ama sonradan öğrendim ki atak sırasında bu tarz şeyler yani insanları şok edicek ve akılların dağılmasına neden olucak şeyler yapmalısınız.

Ben de bu yüzden yaptım. Ona sarıldım ve şimdi daha iyiydi. Ona sarılmamı beklemiyordu ve şok oldu. Sadece göğüs kafesi yavaş yavaş aşağı iniyor ve çıkıyordu. Hırıltısıda kesilmişti. Kalbi tam kalbimin üstündeydi ve hissedebiliyordum. Kalp atışlarını hissedebiliyordum.

Yaklaşık yarım saat geçmişti ve Yasmin bize birşeyolduğundan şüphelenip dışarı çıkmıştı. Asansör'un bozulduğunu anlayınca da bizim asansörde kalabileceğimizi tahmin etmiş. Kapıcıya asansörü açtırdıktan sonra hemen Balım a sarıldı ve ağlamaya başladı. Ağlarken Balım'a;
"Geçicek bitanem, bitti herşey bitti. Ben yanındayım. Derin nefes alıp-vermelisin. Seni yatağına yatırmalıyız uyuyup dinlenmelisin" gibi birşeyler söyledi. Balım dolu gözlerle ona bakıp başını salladı.
Ben de içeride oturuyor ve Yasmin'i bekliyordum. Balımı yatırdıktan sonra geldi ve anıma oturdu.

-Ah kusura bakma Nam Jin. Şaşırmış olmalısın, sizin asansörde kalıcanız hiç aklıma gelmedi. Bu yüzden erkenden gelemedim yanınıza.
+Balım iyi mi?
-Evet. Gayet iyi çok ders çalışıyor ondan dolayı biraz sersemlemiş olmalı.
+Anladım.
-Kahve istermisin?
+Teşekkürler, kalkmalıyım.

Evden ayrılıp, arabaya bindiğim de birşey fark ettim Yasmin, Balımı öyle görünce çok paniklemişti. Sanki bu tarz bir olay önceden yaşanmış gibi. Gerçekten yorucu bir geceydi. Bunları düşünmek istemiyorum. O kızla alakam olsun istemiyorum.

Ertesi Gün

Ahh gerçekten saçma sapan bir gece geçirmiştim. Balım denen kız ile alakam olsun istemezken onun o halini görmek içim de bir boşluk hissi uyandırıyor. Okula pek fazla uğramam ama bugün tenis kulübü oyuncularıyla yemek yiycektik. Okulun tenis klübünde ilkokuldan beri tanıdığım bir çok kişi var bu yüzden biraz vakit geçirmek için okula gitmeye karar verdim.

Spor salonlarının olduğu kampüs kısmına girdim. Bir kız kahkaha atıyordu. Sadece kahkaha seslerini duyuyordum. Başında ise yüzme klübü üyelerinden bir kaçı vardı. Bu çocukları etrafına saran kızı gerçekten merak etmiştim. O an Ri Jung yanıma gelip omzuma dokundu. Ahn Ri Jung, benim kardeşim diyebileceğim tek insandı.

Omzuma dokundu ve konuşmaya başladı;
-Nam Jin, bu kız cidden felaket. Onunla konuşmak istiyorum.

Kızı daha da merak etmiştim dayanamıyıp, kızın sesinin geldiği banka doğru yöneldim. Etraftaki çocuklardan sıyrılıp kızı gördüm.

Aissh bu kız cidden. Tam bir belaydı. Aptal Balım iş başındaydı.
Sürekli konuşuyordu konuşurken etrafındakilerin arasından beni fark etti ve duraksadı. Sonra bana başıyla ufak bir selam verdi ve konuşmaya devam etti. O konuşurken onu izlemek hoşuma gidiyordu galiba bir an duraksadım ve neden böyle bir hisse kapıldığımı düşündüm. Fakat tek böyle düşünen ben değildim galiba. 8 erkekten 5'i onu izliğini ve onu incelediğini fark ettim.

Ahh bu cidden sinir bozucu deyip bir anda Balım'ın etrafını saranların arasından geçip Balımın yanına gittim. Benimle gelmelisin! deyip kolundan çekiştire çekiştire basketbol sahasına götürüyordum.

-Yaaa Nam Jin Yaaaa Abo yaaa Cicaa Aissh? (Bu ne ya cidden)

Tepki vermedim ve hızlı adımlarla onu götürüyordum. Salona girdiğimizde bir kez daha bağırdı.

-Ya punsegi yaa bicasso haa bicasso. (Ya serseri delirsin mi ha delirdin mi)

+Bakıyorum da Koreceniz çok gelişmiş Balım hanım maşallah ortamlar kurulmuş. Sohbetler ediliyor. Neşeniz pek bir yerinde?

İngilizce konuşmaya ısrarla devam ediyordum. Bunun farkında olduğu için o da Korece yanıt vermeye devam etti.

-Bir şey mi oldu? Nam Jin neden birden bu kadar çok üstüme geliyorsun? Sen nesin ya, bazen bana gelip bende uzak dur diyorsun bazen de tam tersi yanıbaşımda oluyorsun? Ne istiyorsun benden ?

-Senden bir şey istediğim felan yok sadece dikkatli olmalısın burası senin ülken gibi değil.

Dedim ve hızlıca yürümeye başladım kalbim deli gibi atıyordu. Tam 2 yıl sonra ilk kez bir kız için bu kadar delicesine atıyordu. Ahh düşündüğüm şey olmamalı. Balım' dan hoşlanamam...

Arkadaşlar umarım beğenmişsinizdir yazmayalı baya oldu bu yüzden özür diliyorum sizden...