က်ေနာ္ေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့ ကုတငိေပၚမွာသခင္က phသံုးေနၿပီျဖသ္သည္။က်ေနာ္လည္းအဝတ္စားထုတ္ဖို႔ ဘီဒိုလည္းဖြင့္ေရာ
"အက်ႌမဝတ္နဲ႔ ထမင္းသြားစား ၿပီးရင္ cageထဲဝင္ေန "
"ဗ်ာ..က်ေနာ္....က်ေနာ္အဲ့ထဲမဝင္ခ်င္ဘူးသခင္"
"အထြန္႔တတ္တယ္ေပါ့"
"က်ေနာ့္အျပစ္အတြက္မုန္႔ဖိုးအျဖတ္ခံထားၿပီးၿပီသခင္ က်ေနာ္အဲ့ထဲမဝင္ႏိုင္ဘူး"
"ခံေတာင္ေျပာေနပါေပါ့လား"
သခင္ကေအးစက္စြာစကားျပန္ေျပာရင္း လက္ထဲကဖုန္းကိုကုတင္ေပၚခ်ထားခဲ့ၿပီး က်ေနာ့္ဆီေလ်ွာက္လာသည္ က်ေနာ့္အေ႐ွ႕လည္းေရာက္ေရာ..
"ေျဖာင္း"
"ခံေျပာခ်င္အုန္း"
"ေျဖာင္း"
"အထြန္႔တတ္ခ်င္အုန္း"
"ေျဖာင္း"
"ေနာက္ခံေျပာရင္ အထြန္႔တတ္ရင္"
"ေျဖာင္း"
"ဒီပါးႏွစ္ဖက္လံုး ရစရာမ႐ွိ႔ေအာင္႐ိုက္ျပမယ္ ၾကားလား!!!"
"ဟုတ္..ဟင့္..ဟင့္..ဟုတ္ကဲ့သခင္ ျပန္ေျပာမိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္"
"သြား cageထဲ ညေရာက္ရင္ေသဖို႔ျပင္ထား"
မ်က္ရည္တရႊဲရႊဲနဲ႔ထြက္သြားတဲ့အ႐ုပ္ေလးကိုျမင္ရတာ ရင္ထဲမေကာင္းတာမွန္ေပမယ့္ က်ေနာ္အလိုလိုက္လို႔မျဖစ္ဘူးေလ အခုေတာင္ခံေျပာတတ္ေနတာခင္ဗ်ားတို႔ေတြ႔တယ္မွတ္လား နည္းနည္းအလိုလိုက္ရင္နည္းနည္းဆိုးခ်င္တယ္ အရင္ကလိုေဆးသမားျပန္ျဖစ္သြားရင္က်ေနာ္သူ႔ကိုသတ္မိလိမ့္မယ္ဗ် သူဆိုးတာေတြခင္ဗ်ားတို႔မသိပါဘူး က်ေနာ္သာအသိဆံုး အဲ့ဒါေၾကာင့္နည္းနည္းေလးမွအလြတ္မေပးေတာ့တာ သူcageထဲေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲက်ေနာ္ အျပင္ကေသာ့ခတ္လိုက္တယ္ ခင္ဗ်ားတို႔အ႐ုပ္ေလးကေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔က်န္ခဲ့တာေပါ့
