-Bade ben
-Bulut ben de
Bulut:İstersen seni evine bırakabilirim
Bade:Hayır ben eve gitmeyeceğim teşekkürler yine de
Bulut:Nereye gidiceksin?
Sanane der gibi bakış atmıştın sonuçta daha onu da tanımıyordum.Ama gözlerine bakınca içinde kayboluyordum resmen.
Bulut:Peki ben gidiyorum o zaman
Bade:Görüşürüz Bulut
Gitme diyordum gözlerimle.Ama gidiyordu.
Ben o gün kaldırımda uyumuşum uyandığımda başıma nasıl bir şey gelmedi diye şaşırdım.Telefonuma baktım beni kimse aramamış merak etmemiş umursamıyorum artık.Daha sonra kalktım ve eve yürürken Bulut'un biraz uzakta koşarak gittiğini gördüm.O da sanırım buralarda oturuyor diye düşündüm ama saat sabahın altısıydı bu saatte napıyordu ki..Eğer bir daha karşılaşırsak bunu sormayı düşündüm çünkü gerçekten merak ettim.Neyse eve geldim babam evde değildi annem uyuyordu.Annemi uyandırmadan üstümü giyindim ve çalışmaya gittim.Okulu bırakmıştım çünkü para kazanmak istiyordum kendi paramı.Garsonluk yapıyordum çalıştığım yere giderken bi anda kendimi çok hızlı bi şekilde yerde buldum gözümü tam açamıyordum başımda birilerinin olduğunu gördüm ve bayılmışım.Hastane de uyandım bi baktım başımda Bulut bu çocuk benim kaderimde vardı sanırım sürekli görüyordum.
Bade:Senin ne işin var burda?
Bulut:Annem yan odada burda kalıyorum seni görünce de şaşırdım ve geldim illa bi koruma mı lazım sana?
Sesli gülmüştüm
Bade:Hayır sana ihtiyacım var.
BÜYÜK BİR SESSİZLİK
