zehir (+18) DÜZENLENİYOR

1. Bölüm = karşılaşma

Medya = afra

Son kez dönüp arkama baktım, burayı gerçekten özleyecektim önüme dönüp taksiye bindim istanbul bekle beni. Hava limanına geldiğim de inip taksicinin valizlerimi indirmesini bekledim sonunda elime aldığım valizlerle uçağa doğru yürüdüm beni gören kenan abi gülmüş ve konuşmuştu

" kocaman olmaz sun kız afra  "

Hafif tebessüm ettim ve konuştum

" hep küçük mü kalıcaktım kenan abi"

gülerek söylediğim şeye kenan abi de  gülmüş tü

"Bana ve arafa süpriz yapıcaksın heralde "

" evet kenan abi "

"Gidelim o zaman "

gülmüş tü bende tebessüm edip uçağa bindim kenan abi ve diyer 2 kişi de binip oturmuşlardı gözlerimi cama çevirdim o enkaza gidiyordum ne kadar zor olasa da elbet bir gün gidicek tim 19 yaşıma gelmiş tim 11 yaşındaki küçük çocuk yoktu

Anı:

Burda çok sıkılmıştım araf'ın da benden farkı yoktu  herkes soğuk ve sinirli gibiydi bi anlam veremesem de yine de susmuş ve yemeğime devam etmiştim ama bu adamlar kimdi ? Ve biz niye bu adamlar la yemek yiyorduk anneme gittiklerinde sorucaktım.

" ortaklığı imzaladığımıza ve yemeği de bitirdiğimize g-

Dışardan silah sesleri gelmeye başlamış tı çok korkuyordum o korkuyla hareket bile edemez sen birinin beni kucağına çekmesiyle tam çığlık atıcaktım ki tanıdık bir ses duydum

"Benim afra korkma " bu araf tı ikizim o an çok mutlu olmuş tum ellerimi boynuna sarıp gözyaşlarımı serbest bırakmıştım elinin birini belime koyup sarıldığında konuşmuştu

"Hiçbişey olmiyacak afra korkma "

"A-annem nerde b-babam n-nerde araf"

"Gelicekler güzelim sakin ol "

Silah sesleri daha çok yakınlaşmaya başlayınca gözlerim den yine yaşlar firar ediyordu

"Afra bak ben gelicem şimdi sen burda dur tamam mı güzelim hemen gelicem sakın kalkma burdan !"

"G-gitme l-lütfen"

"Gelicem söz gelicem "

Ellerimi tutup kulaklarıma götürdü

"Duyma sesleri tamam mı hiçbişey olmiyacak hadi güzelim "

Başımı sallamak la yetinmiş tim herkesin elinde silah vardı babamın bile koltuğun arkasına iyice sindim ve bu kötü seslerin bitmesini bekledim bi süre sonra sesler kesilmiş ti ama babamın feryat seslerini duyuyordum gözlerimi açıp koltuğun arkasından çıktım ileride gördüğüm şey göz yaşlarımın tekrar akmasına sebep oldu annem yerde kıpırdamadan yatıyordu,

" uyan aylin KALK LÜTFEN UYANN!!"

" BIRAKMA BİZİ AYLİN SENSIZ YAPAMAM UYAN!"

Yavaş adımlarla ilerledim, benim biricik annem uyanmıyordu annemin yanına çöküp yüzüne baktım bembeyaz dı ve o mavi gözlerini açmıyordu benden mi saklıyordu yoksa şaka mı yapıyordu?

" anne" diye fısıldadım

" uyansana anne  " daha çok dürttüm ama hala uyanmadı bu sefer bağırdım

" KALKSANA ANNE MAVİ GÖZLERİNLE BANA BAKSANA ŞAKA YAPTIM DESENE KALKSANA ANNEE! "

Bu sefer avazım çıktığı kadar bağırmıştım ve hıçkırarak ağlıyordum annem niye uyanmıyordu niye ben onsun yaşayamaz dım ki saçımı okşayıp daha masal okiyacaktı bana kalksana anne kalksana