7.Bölüm = güven

22 3 5
                                    


Alnımda gezen parmaklarla gözlerimi zorlukla açtım hiç tanımadığım adam alnıma bişey yapıştırıyordu korkarak ondan uzaklaşmaya çalış tim ama çalış tim diyorum , çünkü hala sandalyede bağlıydım bacaklarıma baktığım da elbisemin  yukarı kıvırĺdığını gördüm , karana küfürler yağdırırken gözlerim dolmaya başlamıştı bile istemsiz.

İsmini bilmediğim adam korktuğumu görünce biraz geri gidip utanarak konuştu.

" Şey ben korkutmak istemedim amacım zarar vermek te deyil di yardım etmeye çalışıyordum "

Kaşlarımı çatıp onu dinlemeye başladım.

"Abimin kusuruna bakma böyle yapacağını bilsem tek göndermez dim onun sinir problemi var galiba sende kızdırmışsın kafan daki yara şimdi gayet iyi seni çözücem şurda yatak var belki orda yatarsın "

Abisi bu kadar gamsız ken kardeşinin beni düşünmesi garibime gitmişti ama belli etmedim.

"Benden ne istiyo ?"

Bunu demem le yüzüme bakıp kaşlarını çattı çok uzun sürmeden eski haline geri döndü , neler oluyordu ?

" Bilmesen daha iyi olur dediğim gibi karanını kızdırmamaya çalış o zaman zarar görmez sin ben elimden geldiği kadar sana yardım edicem "

"Bana neden yardım ediyorsun ?"

Bu sorum la gözlerini gözlerime dikti

"Ben masum insanlara zarar vermelerine göz yumamam senin baban şerefsizin önde gideni sen ise onun yanında masum birisin , ama baban deyil bunu bilmen şimdilik iyi olur "

Yanima gelip Ellerimi çözmeye başladı boş durmayıp yine sorular soruyordum

"Babam size ne yaptı yani kötü bişey yaptıysa neden benden hesap soruyor , benim suçum yok elbisem le burda sürünüyorum resmen rezil oluyoru-"

"Cidden çok konuşuyorsun "

Gülmeye başlayınca bende tebbesüm ettim ama hafif bi kızgınlıkla konuştum.

" sen konuşan insan görmemiş sin?"

Bu sorum la daha çok güldü samimi biri gibiydi bana da yardım ediyordu iyi biri ydı abisinin aksine.

"Sana tişörtümü ve eşortmanımı getirsem giyer misin?"

Ayrıca kibardı da abisinin aksine emir vermiyordu .

" giyerim sağol"

Içten gülümsedim.

Ayaklarımı da çözünce bileklerimi ovuşturdum morarmıştı oflayarak ayağa kalktım elbisemi aşağı çekiştirdim karşımdaki çocuğa döndüğüm de beni izliyordu garip bi şekilde , bişey mi var diye kendime bakınca saçlarımın birazı kolumdaydı ellerimi saçlarıma atıp biraz çektim , avucuma gelen saçlar le ister istemez üzülmüştüm.

Yatağa doğru yürüyüp oturdum ayakkabılarımı çıkarıp kenara koydum , kapının sesi gelince oraya baktım gitmiş ti derin bi nefes aldım burdan gitmem lazım dı ne kadar iyi biri de olsa abisi kötü ve hasta biriydi,  beni öldürebilir ve ben ölmek istemiyorum.

Düşüncelerimi bölen kapı sesiydi tepsi ve poşetle içeri giren çocuğa baktım , oda bana bakıp elindeki poşetle yanıma geldi önümde durup poşedi üstümde koydu.

"Arkamı döneceğim giyinebilirsin "

Ileri gidip arkadaşına döndü ne olur olmaz diye biraz daha köşeye gittim, elbiseyi zorlukla çıkarıp siyah kısa kolluyu üstüme geçirdim kolum çok sızlıyordu gözlerimi kapatıp açtım, dizlerimin biraz üstüne geliyordu ve rahat tı eşortman ı da altıma giyip baktım uzun olmuştu beli da boldu çocuğa seslenmem lazım dı yoksa belimden düşecekti.

zehir (+18) DÜZENLENİYORHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin