De mist was overal, ik kon als ik recht stond mijn voeten niet eens meer zien!
"Allemaal in de auto" riep mijn papa
"Ik durf niet" zei ik
"Waarom het is maar een beetje mist" riep hij terug
Ik heb het gevoel dat er iets gaat gebeuren!
"Maar nee" zei mijn mama
Ik stapte in.
Rustig reden we over de snelweg.
Toen gebeurde het!
we hoorden getoeter en knalen maar we wisten niet waar het vandaan kwam!
Behoedzaam en traag reden we verder.
Ineens doemder er uit het niets een vrachtwagen op en we botste natuurlijk reed de vrachtwagen gewoon door tewijl onze auto tolde als een gek!
Iedereen was aan het schreeuwen
En toen kwamen we met en knal stil te staan.
Ik zat geklemt tussen de achterbank en mijn papa's stoel ik kreeg bijna geen adem meer en ik werd zwak van het bloed dat ik verloor ik zag mijn zusje mijn hand vast pakken en mijn naam schreeuwen maar ik hoorde niets!
Alles werd zwart en ik voelde hoe ik los kwam van mijn lichaam.
In de plaats van een tunnel te zien met een fel licht aan het einde, voelde ik iets op mijn rug ik keek om en zag 2 spierwitte kleine vleugeltjes op mijn rug.
Ik was een engel geworden!!!
Toen zag ik weer het autowrak!
Ik probeerde ze er uit te kreigen maar ik kon ze niet aanraken
En ze zagen me niet eens!
Ik probeerde om hulp te schreeuwen!
Maar niemand kon me horen.
Door de mist wisten de mensen niet eens wat er gebeurd was!
Ik begon te huilen.
waarom helpt er niemand?
Waarom?
