Cardigan/Drarry

London Boy /1

Aslında no magic hikayeleri drarry'de pek sevemiyorum ama şu ara nedense aklıma hep bu tarz fikirler geliyordu.Bir bölümlük denemek istedim💘

Cat'e bir bölüm daha atıp bitircem (emin değilim isterseniz)ama şuan bunu atmak istedim

Draco Malfoy her sabah yaptığı gibi
Londra'nın en güzel manzaralı kafesinde
kahvesini yudumluyordu.

Ama bugün diğer günlere göre daha kalabalıktı burası. Bu yüzden Draco'nun yerinde rahatsızca kıpırdanmasına neden oldu. Bugün erken ayrılmalıydı. Zaten kafasını dinlemek için geliyordu buraya üniversiteli gençleri hiç çekemezdi.

Her yıl fotoğrafçılık kulübünden bazı gençler buraya gelip manzara fotoğrafları çekerlerdi. Genç çocuğa çok saçma gelirdi bu olay. Fotoğraf çekmektende çekilmektende nefret ederdi kendisi. Kaç yıldır buraya gelmesine rağmen bir kere bile fotoğraf çekmemişti.

Tam kalkmaya hazırlanıyorken yeşil gözlü bir çocuğun ona baktığını farketti. Aslında tatlı bir çocuktu Draco onunla tanışmak istemişti. Ama bunun yerine çocuğa dik dik bakmaya başladı. Kuzgun saçlı olan da rahatsız ettiğini düşünüp mahçup bir şekilde önüne döndü.

"Bence onu tatlı bulduğumu gayet belli ettim." diye mırıldandı platin saçlı olan bu üniversiteli gençler onu hiç anlamıyordu.

Birkaç tane kurabiye alıp kafeden ayrılmak için ayağa kalktığında yeşil gözlü çocuğun da peşinden geldiğini gördü."Tanrı aşkına bu çocuk onu neden rahat bırakmıyordu?"

"Selam ben Harry" dedi çocuk içten gülümsemesiyle. Ses tonu gayet etkileyiciydi ve sanki hiçbir zaman yüzünden silinmeyecek olan aptal bir gülümsemesi vardı.

"Draco Malfoy" dedi sarışın olan diğerinin selamına karşılık vermeden. Aslında Harry, Draco'yu tanımış olsaydı adını söylemesinin bile onun için kibar bir adım olduğunu anlardı.

Harry konuya nasıl gireceğini bilmediğinden direkt söylemenin daha iyi bir tercih olduğunu düşündü.

"Ben senin fotoğrafını çektim."

Sarışın olan gözlerini kısıp baktı."Ne?"

"Yanlış anlama bu yıl sonu olan bir fotoğraf yarışması var ve ben seni görünce fotoğrafını çekmek istedim. Kötü bir niyetim yoktu."

Draco sinirle gözlerini kırpıştırmaya başlamıştı. Her sinirlendiğinde yaptığı klasik bir hareketti bu. "Peki yarışmaya katılmak için fotoğrafımı kullanmama izin vereceğimi sana düşündürten ne?

"Bir para ödülü var-

Draco sert bir şekilde Harry'nin sözünü kesti
"Oradan bakılınca para ödülüne ihtiyaç duyan biri gibi mi gözüküyorum?"

"Asla" dedi Harry kendini savunmaya çalışarak ama benim ihtiyacım var başka bir şehirden geliyorum ve burada paramı kendim kazanmaya çalışıyorum."
Ayrıca dedi devam ettirerek "Yarışma açık arttırma sistemiyle ilerleyecek ve toplanan çoğu bağış yardım kuruluşuna bağışlanacak."

Draco bu bağış konusundan hoşlanmamıştı çünkü redderse eğer kötü bir duruma düşeceğini biliyordu. Tamam biraz kaba bir insan olabilirdi ama kesinlikle kötü biri değildi.

Sinirle yerine geri oturdu. Ve tavana bakıp söylendi. "Tanrım bundan nefret ediyorum. İstemeyerek iyilik yapmak zorunda kalmaktan."

Harry ona tezat mutlu bir şekilde yanındaki sandalyeye oturdu. "Bu aslında iyi bir şey. Her iyilik özünde biraz bencilcedir. İstemeyerek yaptığında belki de bu gerçekten iyilik olur."