Blood from Roses

5

K Y D A

In the Prison, I'm still trying to earn sympathy from other inmates. As the day went by, I earned friends and trust from them

Looks like I'm lucky huh? I was grinning from ear to ear as I cleaned the cubicle in the comfort room. Mabaho pero ano bang magagawa ko? Trabaho ko ito.

Buti na nga lang at may mask at gloves na ibinigay. Kundi, hindi ko pa nalilinis nasukahan ko na.

"Wala ka bang napapansin na parang kakaiba?" Nagulat ako ng biglang may magsalita sa likod ko. Nilingon ko ito at mabilis na itinago ang ngiti.

"Olvia, nakakagulat ka naman. Pero paanong napapansin?" Sa likod nito ay bigla namang sumulpot si Ate Lolita.

"Nakatingin sila sa atin aktwali sayo. Para bang naku-kuryoso sa mga galaw mo."

Lumabas na ako sa cubicle ng nakita kong nakangisi sa akin si Ate Carol. "ang ganda mo raw kasi." Umiling ako rito.

I look at the surroundings, people are watching me. I smirked secretly as I faced Olivia.

"Sa pagiging mabait mo, magtitiwala sila sa'yo. Baka mamaya ikaw na ang tanghalin na Reyna rito at ipagtabuyan na si Marinel."

I pouted to stop myself from smiling. "Hindi naman po hamak na mas maraming alam at karapat dapat di Marinel kaysa sa akin. T'saka baguhan lang naman po ako eh."

Nagngitian ang mga ito at tumawa. Kinurot pa ni Olivia ang tagiliran ko kaya hindi ko na mapigilang hindi mapangiti.

Tinang smirked and then put the dustpan near us. "Humble,"

I lowered her head as she felt her cheeks turning to red. "Tunay naman po iyon eh."

Olivia shrugged. "Ganyan rin naman ang ugali noon ni Marinel. Mabait, inosente, at disente. Muntik niya pa kaming mapaniwala na naukasahan lang siyang pumatay sa kanyang nobyo noon."

"Kung ganon, bakit mas pinipili niyo pa rin magtiwala sa kanya? Natatakot po ba kayo na saktan niya?" Nag-aalala kong tanong. Dahil minsan talaga kung sino ang inaakala nating mabait sila ang may itinatago.

Mabilis na umiling ang mga ito upang sagutin ang tanong ko. "Hindi kasi ganun kadali, it's because she gives us what we want. I was pregnant when I first came here, I have no one. I need to talk to the father of this child and she helped me. Even though my daughter doesn't know me, at least she's safe. She's now 7 years old."

Mangiyak ngiyak na sabi ni Ate Carol kaya mabilis kong hinawakan ang mga kamay nito.

"I've been here for 11 years and after you, Lolita is the newest in our room. She's been here for like 2 years and Marinel was able to help her with what she wanted." Mapait na ngiti ni Olivia.

Among them, she is the only one who doesn't want to get called Ate.

"At kahit baguhan, wala akong magawa kundi ang sumang-ayon. Para kaming mga aso niya na nakatali sa leeg. Binabantayan at pinoprotektahan siya, dahil iyon lamang ang kaya naming sukli sa mga ginawa niya." Ate Lolita casually said.

Iimik pa sana ako ng mag narinig kaming sumipol. Hinarap namin ang pinto at inuluwa non ang isang policewoman.

"Hey!! I told you to clean, not to chitchat, faster! The inspector will come in an hour."