Tavuk. |Kiribaku dj|

うーん！

Bakugo yaslandığı sandalyede sallanmaya başladı. Kirishimanin bir soru çözmesini beklemek işkence gibiydi. Gözlerini tavandan alıp, kitabın üstüne kapanmış agresif sesler çıkaran kiriye baktı. İkisi de gerçekten çok sıkılmışlardı. Bakugo sıkıntıdan patlamamak için sohbeti değiştirdi,

"salak gibi bir tavuk yüzünden ölümün kıyısına geldiğin günü hatırlıyor musun?"

Kirishima sinirli buruşuk yüzünü kitaptan kaldırdı ve bakuya baktı. Bu soruyu idrak edince de merakla cevap verdi,

"evet, hatırlıyorum?"

Bakugo yavaşça gülümsedi,

"hay ebesini,"

Kocaman gülümseyerek yakınlaştı kiriye,

"denki korkudan bayılmıştı ödlek!"

Elini masaya vurarak geri gitti

"AGAHAHAHA! BU ÇOCUK TAM BİR SALAK!"

Bakugonun gülmesi kirinin hoşuna gitti, ve hikayeyi devam ettirdi,

"sero ağzıma bant sokmak istemişti bu sayede soluk borumdaki tavuk ona yapisabilirmis,"

Sırtını doğrultup elini ensesine götürdü,o mahçup bir sekilde bakarken Bakugo ayı gibi gülüyordu. Sonra arakalarda oturanlardan biri "hişşştt!!" dedi. Nasıl olsa şu anda Kütüphanedeydiler. Bakugo artık gerçekten çok sıkılmıştı,

"hadi kalkalım"

Kiri Sanki sahibi gezintiye çıkalım demiş bir köpek gibi sevinçle yerinden fırladı. Bakugo önce çıkmıştı. Kirishima kitabı verdikten sonra Bakugonun yanına koştu.

"nereye gideceğiz?"

"bizim eve."

Kirishima ilk başta "tamam deyim geri döndü ama cümleyi aklından yediden geçirdiğinde şaşırmıştı. Sakınca solundaki bakuya dönüp,

" sizin eve mı?! "

" 'mı' değil o geri zekalı 'mi' "

Kiri devam etti,

" mitsuki teyze ve masaru amcalara mı yani? İyi de neden ki? Yani,"

Bakugo kararlı bir şekilde

"seni onlarla tanıştırma zamanı geldi de geçiyor bile."

Kirishima bakuya dönük donup kalmıştı. Heyecandan gözünden yaş geliyordu. Önüne bakmadan yürüdüğü için ışık direğini görmedi, ve anında çarptı direğe. Bakugonun düşene veya bruh moment yaşayan kişilere gülme zaafı vardı, o da görmemişti direği ama çarpmasıyla birlikte yere, kıçının üstüne düşen kiriyi görünce gülmemek için kendini gerçekten çok zor tutuyordu.

Kahkahasını tutmaktan yanakları şişmiş, kıpkırmızı olmuştu. Yere düşen kirinin yanına giderken kiri,

"tutma kendini gül, patlayacaksin şimdi..."

Bakugo kirinin cümlesini bitirmesine izin vermeden kahkahalara boğuldu. Kırmızılı başka zaman güldürmek için uğraşsa asla yapamaz. Ama şu işe bakın Bakugo katılarak gülüyor. Bakugo yerde oturan kirinin omzundan destekledi ve kalkmasına yardım etti. Gülmesi artık gitmişti, yeniden yola koyuldular.

"tamam, bak seninle çıkmaya başlıyalı 1,5-2 sene olmuştur. Yani seninle onu bile yaptık, anlarsın. Bu yüzden, son bir aydır seni onlarla tanıştırmayı düşünüyordum."

Kiri bir şey demedi. Biraz daha yürüdüler, iki defa otobüse bindiler, ve biraz daha yürüdükten sonra vardılar artık bakugou ailesi kapısının önündeydiler. Bakugo kirishimanın sırtını okşadı,