Yeni Üye - Bangtan

Annemle Barışmam

-Sen kaç gündür nerdesin?
Dedi. Bende sakin bir sekilde:
-Yeni mi aklına geldi bir çocuğunun olduğu..
Dedim ve formalarimi almak için odama gittim. Dolabımın içindeki formaları alıp çantama koydum ve çantamı kapatmak için elimi fermuar a attım. Annem o sırada hızlı bir şekilde çantamı aldı ve:
-Yaahhh! Nereye gittiğini sanıyorsun?
Kaşlarımı çatarak :
-Herzaman ki yaptığını yap ve beni rahat bırak
Dedim ve annemin elindeki çantamı alarak kapıya doğru yönelmeye başladım. Tam kapıdan çıkarken annemin ağladığını farkettim. Onu o halde görünce benim için endiselendim bir annem var diye düşündüm. Aniden gözlerim doldu ve koşarak annemin yanına gittim. Boynuna sarilarak:
-çok üzgünüm. Sana öyle davranmak istemedim. Özür dilerim.
Annem gözümdeki yaşları silerek
-Ben senin için gece gündüz çalışıyordum. Bunu sana söylemek istemedim çünkü bana izin vermeyecektin. Bende özür dilerim.
Annemin ellerini tuttum ve
-Anne... şey... eee... ben Bangtan Boys grubuna katıldım. Bu yüzden orda kalmam gerek. Kızların yanında kalıyorum merak etme. Sana adresi mesaj atıyorum. Su anda gitmem lazım. Kapıda bekleyen var.
-Seni kapıya kadar gecireyim. Birşey lazım olursa ara beni getiririm.
Basınla onayladım.
Dışarı çıktığımızda V'nin yanına geçtim. Annem V'ye elini uzatarak:
-Merhaba ben Lexi'nin annesiyim.
Dedi. V annemin yüzüne bakarak
-Lexi.. gidelim
Annem elini indirdi ve kafasını aşağıya eydi.
-Anne, boşver onu. Bana karşıda böyle.
Annem bana sarıldı ve
-Seni çok özledim Lexi.. Keşke hiç baslamasaydim şu işe. Seni hep yalnız bıraktım.
Gözlerim yine dolmuştu. Annemin yasağından öptüm ve :
-Bende seni özledim. Gitmem lazım dedim ve arkamı dönüp ağlayarak yürümeye başladım. Youngmin'i aramam gerektiğini hissettim.
- Alo Lexi!.. İyi misin? Ne oldu?
- Youngmin çok kotuyum.
-Kazanı gecirdin? Nerdesin?
-Endiselenme. Sadece kendimi kötü hissediyorum. Seninle konuşmak istedim.
-Yerini soyle geleyim hemen!
-Yurda geliyoruz. Yanımda V var ama onunla konuşmak istemiyorum.
-çabuk olun endiselendim!
-Tamam yoldayız. Geldiğimizde konuşalım dedim ve telefonu kapattım.
Youngmin ile sınıftaki müzik dinlediğimiz an aklıma geldi ve tebessüm ettim. O anı düşünmek bile kalbimi hizlandirmisti. Elimi kalbime koydum ve gulumsedim
-Yaaa! Az önce agliyorken şimdi niye buluyorsun?
-Seni ilgilendirmez V!
Dedim ve yurda doğru koşmaya başladım. Ondan hızlanmaya başladığımı farkettim. Gülüşü beni herzaman etkiliyor ve onu düşünmek bana iyi geliyordu.
Yurdun bahçesinden içeri girdiğimde Youngmin'i merdivende otururken gördüm. Hemen ayağa kalkti ve bana sıkıca sarıldı. Yüzündeki gülümseme gitmişti. Derin bir nefes aldığım ve onun kokusunu içime çektim. Kalbim aciyordu. Youngmin sarılmaya bıraktı ve elini omzuna koyarak
-Iyi misin!! Ne oldu?? Sana birşey oldu diye çok korktum.
Gulumseyerek:
-Merak etme.. iyiyim
Dedim. Youngmin tekrar bana sarıldı. Bende kollarimi onun beline doladim ve kendime doğru çektim.
-Sana birşey söylemek istiyorum.
Demiştik ikimizde.
Youngmin: önce sen söyle.
Kafamı hayır dercesine salladim ve ona lafı bıraktım.
-Ben bunu soyleyemem! Hissedebilir misin?
-Ha?
Dedemle birden dudagima yapışan dudaklarin farkına vardım. Gözlerim istemsizce kapanmıştı. Belinden tuttu ve beni kendine doğru çekti. Ölmeyi bıraktı ve alnını alnima koyarak
-Şimdi hissedebiliyor musun?
Dedi. Hiçbir şey demeden onun dudaklarına öpücük kondurdum
- Bende senden hoşlanıyorum Youngmin
Dedim ve tekrar öpüşmeye başladık. Deli gibi opusuyorduk. Dudaklarimiz ayrildiginda sacimi gözümün önünden çekmek için elimi kullandım. Saçının arkadaki yerini aldığımda kapıda dönmüş bir sekilde durup bizi izleyen kişiyi gördüm. Bu V'ydi....