Wild Heaven

PART 2

CHAPTER 7
May lakbay-aral ang mga opisyales ng La Paz sa Iloilo. Mahirap man kay Carlos na mawalay kay Marian ay pumayag na rin itong makasama sa grupo ang babae. Pagkatapos naman ng ilang araw nilang lakbay-aral ay si Carlos naman ang may lakbay-aral sa Cebu. Kaya napag-usapan nilang mag-asawa na pagkatapos ni Marian sa Iloilo ay dadaan na muna ito sa Cebu at sabay na silang uuwi sa Leyte pagkakinabukasan.
Maaga pa ang biyahe ni Marian kaya alas sais palang ng umaga at nasa Cebu na siya.
Ipinasok ang dalang bagahe sa kuwarto ni Carlos. Isang maliit na kuwarto na may kamang pandalawahan ang kinuha ng lalaki.
          Marian: Humiwalay ka pala sa ibang kasamahan mo.
          Carlos: Oo naman. Inaasahan ko na darating ka. Kaya ito nang pinili ko. Napagod ka ba sa  biyahe?

Kinarinyo ang babaeng inalalayan sa pag-upo sa kama. Siniil ang labi ng halik.
          Marian: Ok lang naman.
          Carlos: Naligo kana? Hmm.
          Marian: Oo. Pero siyempre bumiyahe na ako kaya medyo madumi na.
          Carlos: Sabay na tayong maligo. Hindi pa kasi ako naliligo.
          Marian: Eh di male late kana niyan.
          Carlos: Alas-otso ang breakfast. May oras pa tayo.

Kaya nagsipaghubad ang mag-asawa at sabay naligo. Hindi maiwasan ang mga halik at haplos ng isa't isa. Kaya bago pa man hindi makapagpigil ay ipinagpatuloy nila ang naumpisahang pagroromansa sa kama.
Agad namang ipinasok ni Carlos ang ari sa bukana ng babae. Hindi na nakapagtimpi ang lalaki sa sabik na nadarama mula pa kagabi. Hindi naman kasi sila nakapaglambigan sa phone kagabi dahil may mga kasama si Marian sa kuwarto. Gusto din naman niyang laging may mga ka roommate si Marian at nagiging kampante siya na nasa mabuting kalagayan ang babae.
          Carlos: Miss kita babe. Umm! (Malakas na mga bayo ang ginawa)
          Marian: (Pikit matang minumuni muni ang nararamdamang sarap) Miss din kita babe.

Matapos ang ilang saglit ay naghanda na sila para mag-agahan.
Pagkaalis ni Carlos patungo sa conference ay nagtungo si Marian sa gym ng hotel at doon ay nagpalipas ng dalawang oras saka bumalik na uli sa kuwarto at naligo. Sinundo siya ni Carlos para mananghalian. Kinahapunan ay maagang natapos ang conference kaya lumabas ang mag-asawa para mamili ng mga dadalhin. Mga delicacies, laruan ni Itoy at pasalubong para sa lahat ng pamilya.
Kinabukasan ang uwi ng mag-asawa pabalik ng Leyte kaya may isa pa silang gabi sa Cebu. Namasyal ng konti at saka natulog.
          Carlos: Takilid ka nga. (Yakap-yakap ang babae) Ispoon kita.

Sabay palusot ng ari magmula sa likod at idinaluhong sa puke ng babae. Agad namang dumulas ang ari sa loob dahil basangbasa na rin ito at inaasahan na ganun ang mangyayari. Walang gabing pinapalampas si Carlos na hindi makaniig ang babae. Napakaseksi nito at nakapananabik lagi.
          Marian: Oh god Caloy! Ohhh!
(Daing nito)
          Carlos: Yan, malapit na ako! Uhhh!

At saka nilabasan na ito. Naidlip ang mag-asawa. Kinabukasan ay maaga silang nagbiyahe patungong Baybay.

Makailang araw ay napansin ni Marian na panay tunog ang phone ni Carlos. Nang tingnan niya ito ay Leo ang nakasulat. Nagtaka naman siya kung sino ang Leo at bakit panay tawag at text sa asawa. Kalalaking tao kung makatext ay parang may kakaibang namamagitan ito sa asawa.
Nang basahin niya ang nakasaad sa mga text messages ay napag-alaman niyang si Myra ito base sa mga conversations. Nanginginig sa galit si Marian sa natuklasan. Hindi niya akalain na magagawa ng lalaking lokohin siya. Ini screen shot niya ang mga messages ng dalawa. Saka niya babasahin ito at baka lang maabutan siya ni Carlos na pinakikialaman ang cellphone niya.
Hindi rin niya pinalagpas ang pangyayaring ito. Kinompronta niya ang lalaki.
          Marian: Ano itong mga messages niyo ni Myra? Alam kong si Myra yan bakit mo pa itinatago sa pangalan na Leo?
          Carlos: Anong pinagsasabi mo?
          Marian: Huwag kanang magmaang maangan. Alam ko na ang tungkol sa palitan ng mensahe niyo. Nagmamaang maangan ka pa. Di ba sinabi ko na sayo na sabihin mo lang kung ayaw mo na sa akin dahil ako mismo ang lalayo sayo at malayang malaya kanang makipag realasyon sa kung sino ang gusto mo. Huwag mo lang akong niloloko. Hindi ako mahirap kausapin.
          Carlos: Wala naman akong masamang isinasagot diyan kahit tingnan mo.
          Marian: Hindi ko na kailangan tingnan. Malinaw na sa akin na may relasyong namamagitan sa inyo.
          Carlos: Anong relasyon ang pinagsasabi mo? Wala kaming relasyon niyan. Leo naman talaga ang tawag namin diyan dahil Leonila ang isa pa niyang pangalan.
          Marian: Magmula ngayon hindi mo na ako maloloko. Bahala kayong magsama kung gusto niyo. Magkita kayo kung gusto mo basta ako pabayaan mo na rin ako. Makailang buwan lang ay malayang malaya kana sa akin. Aalis ako sa bahay na ito. Pagbalik ko galing America ibibigay ko ang divorce para lubusan ka nang makapag-asawa uli.
          Carlos: Yan, ano kaba? Wala kaming relasyon niyan. Maniwala ka naman sa akin. Hindi totoo yang hinihinala mo. I swear talaga. Walang ganyang nangyayari.
          Marian: Alam mo sawa na akong pinagloloko kaya nakahanda na ako sa anumang mangyayaring katulad nito eh. (Nag-akmang umalis)
          Carlos: Saan ka pupunta? Hindi ka aalis, mag-usap pa tayo.
          Marian: Wala tayong dapat pag-usapan.
          Carlos: Itong phone ko ibibigay ko sayo. Hindi na ako gagamit niyan. Para maniwala ka na hindi ganun ang iniisip mo sa akin.
          Marian: Para ano pa eh alam ko namang niloloko mo ako.
          Carlos: Hindi nga kita niloloko ano kaba? Nico?! Ang mommy mo aalis!