[ UNICODE ]
“ ကိုကို ”
ချောက်ကမ်းပါး အစွန်းမှာ ရပ်နေတဲ့ သူ့ကလေးငယ်......
အနောက်တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်သည်နှင့် ပြုတ်ကျသွားမည့် အခြေအနေ.....
“ ဆောနူ အန္တရာယ်များတယ် ကလေးငယ် ကို့ဆီလာခဲ့နော် ”
သူ့လက်တွေ တုန်နေသည် ။...
ဆွေးမြေ့နေတဲ့ မျက်၀န်းနဲ့အတူ သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေတဲ့ ကလေးငယ်.....
“ ဆောနူ ! ကို့လက်ကို ဆွဲပြီး ကို့ဆီလာ...
မဟုတ်ဘူး ကိုလာခဲ့မယ် ဆောနူ ”
ဆောနူဆီ သွားဖို့ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းပြီးနောက် ထွက်လာသော အသံ.....
“ မလာနဲ့ ကိုကို ”
“ တောင်းပန်ပါတယ်....”
အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းသည် ။
ပြောပြီးသည်နှင့် မျက်လုံးမှိတ်ကာ အနောက်ကို လှန်ချလိုက်တဲ့ ဆောနူ.......
“ ကလေးငယ်!!!!!!!!!! ”
ချွေးစေးတွေနဲ့ အတူ အလန့်တကြား နိုးထလာမိသည် ။
ရင်ခွင်ထဲ အိပ်မောကျနေတဲ့ ဆောနူကို တွေ့သော်လည်း ပူပန်မှုစိတ်အစဉ်ကို မအေးချမ်းစေနိုင်ပါ.....
ဘာလို့ ဒီအိပ်မက် ပြန်မက်နေရတာလဲ.....
ထို အိပ်မက်က သူ့အတွေးကို စိုးမိုးနိုင်လွန်းသည် ။
တကယ် အပြင်မှာ ဖြစ်နေသလိုကြီးလေ.....
စိတ်မောစွာ ရင်ခွင်ထဲက ကလေးငယ်ရဲ့ ဆံပင်လေးကို သပ်တင်ပေးလိုက်တော့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ မျက်နှာ၀င်း၀င်းလေးက စိတ်ကို အတန်ငယ် တည်ငြိမ်စေသည် ။
နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ 11 နာရီ.....
အနည်းငယ် နောက်ကျနေပြီမို့ ရင်ခွင်ထဲက ကောင်လေးကို ထစေရန် နှိုးလိုက်လေရာ တအင်းအင်းသာ ဖြစ်ပြီး သူ့ကို ပိုတိုး၍ ဖက်လာလေသည် ။
အချွဲလေး.....
“ ဆောနူ ထတော့ ”
အင်း တစ်လုံးတည်းသာ ထွက်လာပြီး ပြန်အိပ်နေတဲ့ ဆောနူ.....
“ ဆောနူ......”
မျက်လုံးလေးကို လှမ်းပွတ်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ ကောင်လေးကို အမြန်တားလိုက်ရသည် ။ မျက်လုံးလေးတွေ နီရဲသွားမှဖြင့်.....
