paris's pov
khit, 1 week na akong wla sa bhay ni rhenz.
di ko parin magawang ngumiti,
tuwing pagising ko naaalala ko si rhenz.
di ko siya magawang kalimutan..
maya maya.
paris, may sasabihin ako sa iyo. tawag ni mommy sa baba
bumaba ako pra malaman kung ano sasabihin niya.
anak, may flight tyo ngayon papuntang london. sabi no ma.
what, bat ngyon lang niya sinabi.
ma, bat ngyon mo lang sinabi;.? tanong ko.
pero wla siyang sinagot.
mag empake ka na. saogt niya.
ah,,, change tpic ang trip ni ma.
umakyat ako.
dahan dahan.
para bang di pa sila kuntento na kinuha nila ako kanila rhenz, tpos ngyon tlgang gusto nila na wag na kming magkita.
ang lungkot ng ganun.
khit na, laging taray ni rhenz sa akin, namimiss ko pa din siya.
pagtpos kong magempake.
bumaba na kmi at umalis.
================
sa airport.
pagdating nmn.. saktong flight na nmn.'
kaya nagpunta na kmi sa airplane.
di ko mapigilang umiyak.
ksi nakakalungkot lang..
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
sana po nagustuhan niyo
short ud lang..
backstagegirl
thnks
thnks a lot
