°SONSUZUM°

SEZON FİNAL

Herşey gelip geçici hiç bişey kalıcı değil. Çok seversin ama hayat elinden alır. Gidenin arkasından ne kadar ağlasanda geri dönmez. Çünkü cennet ve cehennem fiye bi yer var ve herkes bir gün orayı görücek. Ama benim henüz zamanım gelmedi...

Poyrazla bir bebeğimiz olduğunu onu kaybedince öğrendik ne kadar üzülsem de geri gelmiyicek olduğunu biliyorum. Ama poyraz bunu kabullenemedi ve kendini suçladı.

Hastanede 1 hafta yattım ve 1 hafta boyunca yanıma hiç gelmedi. Annem ve babama haber vermek istedim ama olara poyrazdan hamile kaldığımı ama bebeģimi kaybettiğimi söyliyemem. Her sabah doktor yanıma gelip bana iğne yaptı onunla birlikte bir psikolokta geldi ve bana hayatımı anlatmamı istedi nedenini anlamadım ama ona güvenmem gerrktiğini söylediği için ona poyrazı, hafıza kaybımı ve diğer herşeyi anlattım. Oda sürekli notlar aldı, dosyalar doldurdu, bazrn bana anket yaptı...

Ve hastanede bir sabah daha ama poyraz yok. Kimsem yok. Doktor içeri girdi elinde bir tepsi ve tepsinin üstünde bir sürü iğne hergün iģne olmaktan kolum morardı ve acıyodu.

"Günaydın esila hanım bugün nasılsınız ?"

"Stabil"

"Ahaha. Bugün sana 3 iğne yapıcam 1'i sakinleştirici"

"Diyer ikisi ne ?"

"Gerekli şeyler"

Kolumu sıvayıp 3 iğneyide arka arkaya batırdı. Gözlerim doldu ama bu acı kalbimde ki acının yarısı bile olamaz. Doktor gülümseyip odadan çıktı.  Yarım saat sonra psikolok yani Aysel hanım içeri girdi.

"Günaydın esila. Nasılsın ?"

"Günaydın kötüyüm hemde çok"

"Neden ?"

"Poyraz yok"

"Gelir"

"Nerden biliyosun"

"Esila bugün seninle bütün gerçekleştiri konuşucaz oyüzden sana sakinleştirici yaptık"

"Nasıl yani bugüne kadar gerçekleri konuşmuyo muyduk ?"

"Hayır"

"Ne ? Anlamadım"

"Evet esila tane tane ve yavaş konuşucam kendini kasma ve rahatla olur mu ?"

Kafamı tamam anlamında eğdim. Kalbim yerinden çıkıcak gibi atıyo ve Aysel hanım henüz konuşmaya başlamadı bile...

"Başlıyorum... Her gün bana hayatını anlattın ama sana ait olmayan bi hayatı."

"Ne?"

"Sus ve dinle lütfen. Anlattıklarının doğruluğu poyrazın sana tecavüz etmesi ve senin uçurumdan atladığın yerde bitiyo."

"Nasıl yani ? Anlamadım"

"Yani sen uçurumdan atladıktan sonra 4 komadaydın.  Ve her gün komada konuşyodun. Ben hergün gelip konişmalarıni kayda aldım. Ve sürekli poyrazdan bahsedip durdun."

"Hayır poyrazla biz aynı evde yaşadık hatta bebeğimiz bile oldu"

"Hayır esila poyraz sen intihar ettikten sonra kaçtı polisler şuan onun peşine düşmek için senin şikayetçi olmanı bekliyolar"

"Sen ne dediğinin farkında mısın ?"

"Evet esila şu karşıdaki aynayı görüyo musun ?"

Eliyle yatağımı ayak ucunda ki duvar büyüklüğündeki aynayı gösterdi.

"E-evet"

"Şükran hanım ve Uğur bey orda fakat henüz yanına gelemezler."

"Neden ? Anne ! Baba ! Kurtarın beni burda psikolojisi bozuk bi psikolok var !"

Yatağımdan fırlayıp aynanın önüne koşu vurmaya başladım.

"Esila sakinleştirici verildi. Düşebilirsin dikkat et"

"Bacaklarım niye uyuştu"

"Vee gidiyosun"

Belimde ki sancıyla gözlerim karardı.

*****

Poyroz ile birlikte düz çimenlik bi yerde yürüyoruz . İlerdeki salıncağa doğru gidip oturduk poyraz elimi tutup öptü.

"Sana sahip çıkamadığım için özür dilerim."

"Bunların hepsi hayal mi poyraz? "

"Gerçek olmasını çok istiyiceğim bi hayal bu esila ama sen beni sevmiyosun"

"Seviyorum poyraz hemde çok"

"Ozaman niye yanımda değilsin ?"

"Nerdesin beni bıraktığını söylediler"

"Dağ evine git. Orda sana yazılmış bi mektup var onu oku ve herşeyi öğren"

"Hangi dağ evi ? Poyraz hangi ev ?"

****

Korkuyla yataktan fırladım. Doktor veya psikolok yoktu hemen dolaptan kıyafetlerimi alıp tuvalete gittim. Üstümü aceleyle değişip kapıya dogru gittim. Odadaki ayna aklıma gelince annemle babamın beni görmüş olabiliceğink es geçerek odadan çıktım.

Olabildiğince dikkat çekmeden hastaneden çıktım.  Kapıdan bi taksi çevirip benim gerçek sandığım ama hayal olan dağ evinin adresini verdim. 1 saat sonra dağ evinin önüne geldim. Burası olup olmadığını bilmiyorum ama denemeliyim.

Ev aynı rüyalarımdaki gibiydi kapıyı yavaşça itip içeri girdim. İçerisi bomboş ve örümcek ağlarıyla doluydu. Ağır ağır merdivenleri çıkıp poyraz ile odamıza girdim. Komidinin üstune içine her yere baktım ama mektubu bulamadım.

"Nerde poyraz nerde"

Kendimi yatağa atıp yorganin altına girdim. Yaşlar artık istila edercesine akmaya başladı. Yastığa sıkıca sarılıp poyrazın kokusunu aradım. Yastığım altında ki hışırtıyla yastığı kaldırdım. Buldum sonunda. Yatağa oturup zarfı yırtarcasina açtım.

"Esila bu mektubu senin bulman ümidiyle yazıyorum.

Benden kaçtın tamam biliyorum büyük bi hata yaptım ama benim olmanı istedim. Hemde tamamen.

Polisler beni arıyıcak ama beni bitek sen bulabilirsin. Bengi ve büşra nerde olduğumu biliyolar. Eğer sende istersen yanıma gel.

Seni çok seviyorum ve şimdiden çok özledim..."

*****

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM
UZUN BIR SURE ARA VERMEYİ PLANLIYORUM.
7.24 BİN OLMUŞUZ AMA YORUMLARIMIZ HALA GELMİYO