First Kiss(Age, does it matter?)

The Promise ❤❤

3...

2...

1...

may tumapik sa balikat ni Cindie at siya ay napalingon... "Miss Cindie May,are you here to pick me up". Tanong ni Mr.Huang

"h-h-hi Mr.Huang.Ya-a-yes, I am here yo pick you up".Nauutal na sagot ni Cindie at muling tumingin sa likod.

"so we better go".utos ni Mr.Huang

"Ya sure.This way sir".sabi ni Cindie sabay lakad palabas ng airport.
.
.
.
"Welcome to E-shine sir.".Bungad nila Jill,Mich and head department kay Mr.Huang.

"thank you"sagot naman ni Mr.Huang

"This way sir".lead naman ng kanilang head department sabay lakad papasok ng E-shine...

"hoy Cindie, anong tinatayu-tayo mo jan?Pasok na tayo".Paggulat ni Jill kay Cindie na tulala parin.

"Napano ka ba?"Follow up question naman ni Mich

"Guys,kayo na muna bahala dito.I need to go somewhere".Sagot ni Cindie na nakatingin sa malayo

"Whats wrong?"pag-aalalang tanong nila Jill and Mich

"I am not sure.Anyway,I need to go to that place.Paki sabi nalang kay dept.head, masama pakiramdam ko".Sabay unti-unting naglalakad.

"Maybe she needs time and she needs to be alone".
.
.
.
.
.
( Guess whose POV again)

I miss this place.It's been 5 years since the last time I visited here.

I thought hindi na tulad ng dati ang tree house na 'to pero I'm wrong.Siguro nakahanap na ng bagong caretaker.

Makapaglibot nga muna at lumanghap ng fresh air bago ko simulan ang aking purpose for coming back.
.
.
.
Parang may malakas na aura dito sa tree house, gusto kong sumigaw at maglabas ng saloobin.
"Nandito na ako!Nagbalik ako tulad ng promise ko.Sana you're still waiting for me CINDIE!!!".

Di ko na tuloy napigilan ang sarili ko.
Pero badtrip naman ohh.May sumabay pa sa akin sa pagsigaw.

Teka nga, parang galing sa kabilang side ung sumigaw ah.Baka ginawang public place na ito.O baka naman yung bagong caretaker yung sumigaw.Matignan nga ng mapiktusan,agaw eksena ba naman.
.
.
.
Cindie's POV

Hindi ko na talaga kayang i-handle pa itong halo-halong sakit at emosyong nararamdaman ko.
"Nakakainis ka!!Wala ka na pero bakit hindi mo parin ako tinatantanan.Nasasaktan na ako.Pagod na ako!!"

hayy!Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.Effective pala.

Pero echo ba yung narinig ko o sadyang may kasabayan lang akong sumigaw?May kasabayan ata ako a,galing sa kabilang side.At paano siya nakapunta dito?Mapuntahan nga..

(unti-unting naglakad si Cindie sa kabilang side ng tree house.. Nakatingin lang siya sa kanyang dinadaan.Nasa may saktong gitna na ng tree house si Cindie ng mapansing may magarang sapatos sa kanyang harapan.Napatigil na siya paglalakad.Unti-unti niyang ini-angat ang kanyang ulo at halos manigas na sa kinatatauan)

5

4

3

2

1...

"Cin...

"Tan...

...die?"

...iel"

___________________________________

Halata sa itsura ng dalawa ang labis na kagulatan.Titig na titig lang sila sa isa't isa at walang gustong ibaling ang tingin sa ibang direction. Pati kumurap ng kahit isang millisecond ay walang may balak.Siguro dahil pareho silang natatakot na sa isang iglap ay mawala na ang isa...

Ilang minuto na ang dumaan ngunit nagkakatitigan pa rin sila Cindie at Taniel.

Muling nagflashback sa isipan ni Cindie kung paano sila unang nagkakilala hanggang sa mga masasayang araw na sila ay magkasama.

Si Taniel naman ay napapaisip kung paano niya kakausapin si Cindie.Kung paano niya ipapaliwanag ang lahat ng nangyari sa kanya at kung bakit buhay pa siya. Alam niyang mas-mahirap pa ang kanyang lagay ngayon kaysa sa kanyang unang plano bago pa siya bumalik ng pilipinas.

Habang nagflaflashback ang isipan ni Cindie, dumating siya sa point na muling naalala ang pag-iwan ni Taniel sa kanya at ang pangakong binitawan ng binata. Muli din niyang naalala ang accidente na nangyari kay Taniel.

Bigla tuloy siyang nabalik sa realidad at napaduda kung talaga nga bang si Taniel ang kanyang nakikita o sadyang illusyon lang.

Maya-maya ay bigla nalang napangiti si Cindie. Yung ngiting natatawa. Siguro dahil napagtanto niyang agad siyang naniwalang patay na nga si Taniel.

Come up to meet you
Tell you I'm sorry
You don't know how lovely you are

Nagulat naman si Taniel ng nakitang nakangiti si Cindie. At dahil dito, napangiti din siya.

I had to find you
Tell you I need you
Tell you I set you apart

Nagkakatitigan ang dalawa na may kasamang ngiti. Hanggang sa hindi nila namamalayang unti-unti na pala silang pinaglalapit ng kanilang mga paa.

Tell me your secrets
And ask me your questions
Oh let's go back to the start
Running in circles, coming up tails
Heads on a science apart

Dahil sa sobrang pagka-miss ni Taniel, napatakbo na ito sa kinatatauan ni Cindie at agad niyakap ng mahigpit.

Nobody said it was easy
It's such a shame for us to part

"I miss you Cindie". sambit ni Taniel habang mahigpit parin na nakayakap kay Cindie.

Nobody said it was easy
No one ever said it would be this hard
Oh take me back to the start

"i miss you too" mahinanong sagot ni Cindie at niyakap na din si Taniel.

after ilang minutes, bumitaw na sila sa pagkakayakap. Hinawakan ni Taniel ang magkabilang balikat ni Cindie "look Cindie, sorry dahil hindi ako bumalik after 4 years gaya ng pinangako ko sayo. Pero look, i still came back. And now that I am back, can you still give me a chance to make things up? Can you give me a chance to show how much I love you?" seryusong tanong ni Taniel.

Tahimik lang si Cindie at poker face habang nakatitig kay Taniel.
.
.
.

"I'll regret if I'll say no". nakangiting sagot ni Cindie

Napangiti naman si Taniel "thank you Cindie... I love you" sincere na sabi nito.

"I love you too Taniel"

At unti-unting naglapit ang kanilang mga labi...

THE END

______________________________________

tada...
seryuso na po ito.. Ito na nga po ang ending ng aking first ever short story with 18 parts.

So yeah..
thank you po sa mga nagbasa at nagvote ng aking story.. Ung mga kilala ko man po personally or mga hindi. Salamat po sa inyo....abangan niyo nalang po ung update kong authors note para malaman niyo ung inspirations ko. and credits na din..

Ahh.I almost forgot, abangan niyo po ung next stories ko.

milujite' everyone!!
hanutnutx :)