ក្រោយពីថេយ៉ុងដេីរមកដល់ផ្ទះជុងហ្គុកទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំ គេក៏ព្យាយាមញញឹមទាំងលាកចរិកកុំអោយជុងហ្គុកសង្ស័យ
« អូនមកហេីយហេ? សប្បាយដែលទេថ្ងៃនេះ អូនមានលឺបងសួរទេ?? » ជុងហ្គុក និយាយយ៉ាងស្រទន់តែថេយ៉ុងបែបជាយំទៅវិញ
« ថេយ៍កេីតអី? អ្នកណាធ្វេីអីអូន ប្រាប់បងមកបងនឹងសម្លាប់គេចោល » ជុងហ្គុកនិយាយថែមទាំងយកថេយ៉ុងមកអោបជាប់ទ្រង់ហាប់ណែនរបស់ខ្លួន
« អូនខ្លាច...អូនខ្លាចថ្ងៃមួយអូនលែងនៅក្បែរបង ហឹកហឹក អូនខ្លាច អូនខ្លាចត្រូវចាកចេញ អូនខ្លាច..ហឹកហឹក អូនខ្លាចថ្ងៃដែលពួកយេីងមិនបានជួបគ្នា...ហឹកហឹក អូនខ្លាចគ្រប់យ៉ាង » ថេយ៉ុងនិយាយទាំងយំ ជុងហ្គុកក៏ឆ្ងល់ តែបានត្រឹមតែលួង
« អូនកេីិតអីថេយ៍?? អូនមានរឿងអីលាក់បងមែនទេ អូនប្រាប់បងមក អូនកេីតអី ហេតុអីនិយាយរឿងដែលចាកចេញបែបនេះ? »ជុងហ្គុកនិយាយទាំងទឹកមុខកំសត់
« អូនគ្រាន់តែសុបន្ត តែអូនខ្លាចវាជាកាពិតណាស់ អូនខ្លាចពួកយេីងលែងបានជួបគ្នាទៀត » ថេយ៉ុង យកដៃជូតទឹកភ្នែក
« អូនគេងសិនទៅ ពួកយេីងនឹងរស់នៅេជាមួយគ្នាណា៎ គ្មានអ្នកណាចាកចេញអីទាំងអស់ណា៎ » ជុងហ្គុក និយាយរួចក៏បីថេយ៉ុងទៅបន្ទប់ រួចយកភួយមកដណ្តប់ត្រឹមក៏ថេយ៉ុងហេីយក៏ថេីបថ្ងាស់ហេីយក៏ដេីរទៅម្ខាងទៀតក៏អោបថេយ៉ុងពីក្រោយ ពួកគេក៏គេងទៅ
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីចូលមកដល់ ជុងហ្គុកក្រោបតាំងពីប្រលឹម ចុះទៅខាងក្រោមដោយស្នាមញញឹមតែថេយ៉ុងវិញគឺនៅគេងទាំងបែកញីសដោយសាគេយល់សប់ គេយលសប់ថាមានភ្លេីងឆេះ សម្លេងស្រែកថ្ងូរទាំងឈឺចាប់ពីមនុស្សស្រីដែលត្រូវគេបំពានរាងកាយ
នឹងសម្លេងសុំអង្វរអោយទុកជីវិត ហេីយក៏មានឈាមខ្ទាតចេញមក សម្លេងស្រែកយំរបស់ក្មេងប្រុសវ័យ12ឆ្នាំ2អ្នកក៏យំមក2នាក់នោះគឺជា ថេយ៉ុង នឹង ជីមីន« អាយ៎ .... » ថេយ៉ុងស្រែកមួយទំហឹង ទឹកភ្នែកក៏ហូរចុះមកដោយមិនដឹងខ្លួន
« ហេតុអីវាទោជាបែបនេះ ខ្ញុំស្អប់វា... ខ្ញុំខ្លាច... ចេញទៅ!!! ចេញទៅ... ហឹកហឹក កុំបន្លាចខ្ញុំទៀតអី ខ្ញុំខ្លាចហេីយ » ថេយ៉ុងអង្គុយយំអោបជេីងនៅក្រោមឥដ្ឋផ្អែកគ្រែ ក្នុងបន្ទប់មានសភាពងងឹត ថេយ៉ុងតែតែនិយាយពាក្យថា ខ្ញុំខ្លាចហេីយ ចេញទៅ
ប្រាវ!!.... សម្លេងធ្លាប់របស់ដោយដីរាងតូចថេយ៉ុងដោយសាតែគេគ្រវាសដៃចំថូផ្កាទេីបធ្វេីអោយលឺសម្លេងទៅខាងក្រោម ថេយ៉ុងកាន់តែយំលេីសមុនទៀត ហេតុកាលពីគេអាយុ12ឆ្នាំក៏ហោះចូលខួរក្បាលគេម្ដងទៀត គេក៏នៅតែបន្តស្រែកថា ខ្ញុំខ្លាចហេីយ ចេញទៅ
ផាច់ៗៗ!!!....ក្រាក...
ថេយ៉ុងក៏ចាប់ផ្តេីមទះថ្ពាល់ខ្លួនឯងមួយដៃៗសឹងតែបែកឈាមទៅហេីយ ទឹកភ្នែកនៃកាឈឺចាប់ផ្លូវចិត្តក៏កេីនឡេីង ស្រប់ពេលដែលជុងហ្គុក៏ចូលមកដល់ភាំងនឹងថេយ៉ុងមិនស្ទេីរឡេីង ថេយ៉ុងទះខ្លួនឯងដោយមានឈាមហូរជាខ្លាំង ជេីងគេក៏មានរបួសដោយអំបែងថូ ជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ចូលទៅចាប់ដៃថេយ៉ុងជាប់កុំអោយទះទៀត
« អូនកេីតអីហាស៎?? » ជុងហ្គុកស្រែកទាំងឆ្ងល់ ថេយ៉ុងក៏កាន់តែយំ
« ចេញទៅ ខ្ញុំខ្លាចហេីយ » ថេយ៉ុង
តេីអតិតកាលវាយប្រហាផ្លូវចិត្តថេយ៉ុងម្លេះ?
YOU ARE READING
អាថ៍កំបាំងប្រពន្ធម៉ាហ្វៀ ( ចប់ )
Actionរឿងគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែអាថ៍កំបាំង ខំរកយ៉ាងណាក៏មិនងាយរកឃេីញ