អាថ៍កំបាំងប្រពន្ធម៉ាហ្វៀ ( ចប់ )

ភាគបញ្ចប់

លុះយប់ឡេីងម៉ោង11យប់ ថេយ៉ុងនឹងជីមីនក៏ទៅក្នុងបន្ទប់សម្ងាតដោយស្ងាតៗតែក៏មិនដឹងថាមានអ្នកជាប្តីតាមពីក្រោយឡេីយ

ម៉ោង12យប់ថេយ៉ុងនឹងជីមីនក៏មកវិញតែក៏ភាំងនឹងអ្នកជាប្តីអង្គុយចាំពួកគេដោយស្នាមញញឹម

« អឺ....ចប់ » ជីមីន និយាយតិចៗតែគ្រប់គ្នាក៏លឺច្បាស់ៗ

« មិនរស់ទេមេីលទៅ » ថេយ៉ុងនិយាយដោយស្ញេញចេញធ្មេញ

« មានអីបកស្រាយដែលទេលោក គីម នឹងលោក ផាក » ជុងហ្គុកនិយាយដោយស្នាមញញឹម

« តេីអ្នកទាំង2ជាឃាតករភ្លេីងនឹងឃាតករមេអំបៅមែនទេ » ស៊ូហ្កា និយាយដោយទឹកមុខមាំ

« អឺ ..... » ជីមីន

« ពិតមែនហេីយគឺពួកខ្ញុំ!! មានកាស្អីមែនទេ?? » ថេយ៉ុងនិយាយដោយទឹកមុខទៅវិញ

« អាថ៍កំបាំងដល់ថ្នាក់នេះផង រៀបកាបាន1ឆ្នាំ
ហេីយក៏មិនដឹងរឿងនេះទៀត!! អ្នកណាជាឃាតករមេអំបៅ អ្នកណាជាឃាតករភ្លេីង?? » ជុងហ្គុកនិយាយដោយទឹករាបស្មេីរ

« ខ្ញុំឃាតករភ្លេីង » ជីមីន

« តេីពេលនេះជាម៉ោងសួរចម្លេីយមែនទេ!!! » ថេយ៉ុងស្រែកមួយទំហឹង គេមានអារម្មណ៍ថាធុញនៅពេលគេសួរវាប្រៀបដូចជាអ្នកទោសចឹង

« ហេតុអីចាំបាច់ស្រែក!!! » ជុងហ្គុក ក៏ស្រែកទៅវិញ

« យ៉ាងមិច!! ចង់អោយពួកយេីងធ្វេីស្អី? បិទសិទ្ធគ្រប់យ៉ាងមែនទេ?? » ជីមីន លុកមាត់ដោយមានអារម្មណ៍ថា រៀបការហេីយដូចជាបាត់បង់អ្វីកាលពីមិន កាលពីមុន គេតែងតែដេីរលេងតែពេលនេះយូៗម្ដង មួយថ្ងៃៗសម្លាប់មនុស្សសឹង10អ្នកតែពេលនេះ1ខែសម្លាប់មិនទាន់បានផង ជីវិតគេដូចគេងងឹតទាំងស្រុង

« ជីមីន ថេយ៍ ពួកយេីងមិនបានខឹងទេ គ្រាន់តែលលេង » ជុងហ្គុកប្រែជាស្នាមញញឹមវិញ ថេយ៉ុងនឹងជីមីន ជ្រួញចិញ្ចេីមដោយមិនយល់ពីពួកគេ ម្ដងចេះម្ដងចុះតាមមិនទាន់ឡេីយ

« ហេីុយ.....ទៅផ្ទះវិញទៅ!! » ថេយ៉ុងនិយាយដោយដេីរទៅកៀកដៃជុងហ្គុក ជីមីនក៏ដូចគ្នា

ពណ៍មានក៏ផ្ទុសទៀតហេីយ ឃាតករទាំង2បានសម្លាប់ លោក យ៉ូ លីសុី / លោក លីន សាវម៉ក់ / លោក យ៉ិន មីលី / លោក សាវ យូគី បានសម្លាប់កាលពីម៉ោង12យប់មិញនេះ មិនមែនតែ1ថ្ងៃទេគឺពណ៍មានរាល់ថ្ងៃ រាល់ថ្ងៃម៉ោង12 ជីមីននឹងថេយ៉ុងតែងតែសម្លាប់មនុស្សទុកជាកាសប្បាយ ពួកគេនៅតែសម្លាប់ តែសម្លាប់តែពពួកអាក្រក់ណាមួយក៏បានលុយរាប់លានទៀត

4ឆ្នាំក្រោយមក ថេយ៉ុងមានកូន2អ្នកជាកូនឈ្លោះដោយសាតែគេជួលអោយគេពរពោះជំនួស ស្រី1ប្រុស1 ជីមីនមានកូនប្រុសម្នាក់ គ្រួសារទាំង2រស់នៅជាមួយគ្នាដោយស្នាមញញឹមរីករាយ រាងរហូតទោះមានជម្លោះកាឈ្លោះក៏មិនបានយូដែល អ្នកណាខឹងក៏លួង បេីមិនលួងគឺលួងខ្លួនឯងនឹងហេីយ ពួកគេរស់នៅជាគូស្នេហ៍ដ៏មានសុភមង្គលបំផុត

« បងមិននឹកស្មានសោះថាមនុស្សដែលគ្មានប្រវត្តិដូចជាអូននេះ អាចជាមនុស្សដែលពោលពេញដោយគំនុំ » ជុងហ្គុកនិយាយដោយសន្លឹងមេីលមុខថេយ៉ុង ពួកគេអង្គុយមានគ្នា4អ្នកសន្លឹងមេីលទៅសមុទ្យ កូនគេមានអាយុ4ជិត5ឆ្នាំហេីយ

« ខ្ញុំក៏មិននឹកស្មានថា នឹងលង់ស្រលាញ់ប្រុសដែល្មោភនឹងសម្រស់ដ៏ថ្នាក់យកជីវិតខ្លួន៉ងទៅប្រថុយដែល » ថេយ៉ុងនិយាយដោយលេីកជញ្ចេីម

« សឺត...... » ជុងហ្គុកអោនទៅថេីបថេយ៉ុងដោយស្នាមញញឹម

« ប៉ាធំធ្វេីអីប៉ាតូចនឹង? » ថេជុង និយាយដោយដោយស្នាមញញឹមគេជាក្មេងប្រុសដែលខូចបំផុតលេីកលោកនេះ🤣🤣

« ប៉ាធំធ្វេីបាបប៉ាតូចមែនទេ?? » ហ្គុកគី និយាយដោយទឹកមុខខឹងៗ នាងជាក្មេងដែលឆ្នាស់អ្នកណាក៏មិនអាចប៉ះប៉ាតូចគេបានដែល

« ប៉ាធំមិនបានធ្វេីបាបប៉ាតូចទេណា៎ » ជុងហ្គុកនិយាយបដិសេដដោយស្នាមញញឹម

« ហិហិ ប៉ាធំចង់ធ្វេីបាបប៉ាតូច ហិហិ ថេជុង ហ្គុកគីសងសឹកអោយប៉ាតូចផង ហិហិ » ថេយ៉ុង
យកដៃញីភ្នែកធ្វេីដូចជាយំ ក្មេងៗទាំង2ក៏រត់ប្រលែងគ្នាជាមួយជុងហ្គុកដោយសប្បាហរីករាយ ថេយ៉ុងក៏ញញឹមដោយមានក្តីសុខ

« ឆាកជីវិតជាគូ មិនថាឡេីយភេទផ្ទុយគ្នារឺភេទដូចគ្នាឡេីយ បេីវាមានកាអន់អោន គោរពគ្នា ស្មោះត្រង់ វានឹងមានកាថិតថេយ៉ូអង្វែង វាប្រៀបដូចជាក្តីស្រលាញ់ដែលពោលពេញដោយភាពផ្អែមល្ហែម ជីវិតជាគ្រួសារវាពិតជាពិបាកខ្លងណាស់មិនដូចជាអ្វីដែលអ្នកគិតឡេីយ វាមានគ្រប់រស់ជាតិ ល្វីង ផ្អែម ជូរ ចត់ គ្រប់សព្វបែបយ៉ាង តែបេីយេីងទៅមុខជាមួយគ្នាវាគង់តែដល់កន្លែងមានក្តីសុខ បៀបដូចជាខ្ញុំនឹងជុងហ្គុកចឹង » ថេយ៉ិង

« ប៉ាតូចសងសឹករួចហេីយ » ក្មេងទាំង2ស្រែកព្រមគ្នាថេយ៉ុងក៏គ្រលែកឃេីញថា ជុងហ្គុកដេកផ្កាមុខនឹងខ្សាច ថេយ៉ិងក៏ប្រញាប់រត់ទៅជួយជុងហ្គុក ពួកគេទាំង4ក៏ប្រឡែងគ្នាលេងយ៉ាងមានក្តីសុខអស់មួយជីវិតពួកគេ

ចប់ដោយបរិបូរណ៍