នាពេលរសៀលថេយ៉ុងក៏ដឹងខ្លួនពីសន្លប់វិញក៏ឃេីញលោកៗម៉ាហ្វៀទាំង3អ្នកឈរសន្លឹងមកគេ
{ ពួកនេះកេីតស្អីនឹង } ថេយ៉ុងគិតក្នុងចិត្តដោយទឹកមុខឆ្ងល់
« ថេយ៍ដឹងខ្លួនហេីយហេ? ឃ្លានទេ? បងបានទិញបបរមកអោយណា៎ » ជុងហ្គុកនិយាយដោយស្នាមញញឹមកក់ក្តៅ ថេយ៉ុងក៏ញញឹមិនដឹងខ្លួន
{ ថេយ៉ុងឯងឆ្កួតហេីយ ហាមស្រលាញ់គេណា ត្រូវមានកិច្ចការដែលធ្វេីមិនទាន់រួចណា មិនខ្វល់ទេ ស្រលាញ់ក៏មិនខុសដែល } ថេយ៉ិងគិតក្នុងចិត្តដោយទឹកមុខមាំ ជុងហ្គុកក៏អង្រួនគេតិចៗ
« អូយ៎....ក្បាលខ្ញុំឈឺណាស់...អូយ ..ជុង..អូនឈឺក្បាលណាស់ ហិហិ » ថេយ៉ុងធ្វេីពុតជាឈឺក្បាលដេីម្បីបង្វែលកាសង្ស័យពី ស៊ូហ្កា
« គេជាអ្នកណា?? ហេតុអី?? ហេតុអី??អឹក » ថេយ៉ុងនិយាយតិចៗរួចក៏សន្លប់ក្លែងក្លាយទៅ ជេហូបក៏រត់ទៅរកពេទ្យ ពួកគេទាំង3ក៏ដេីរចេញទុកតែពេទ្យនឹងថេយ៉ុង ខាងក្រៅគឺមិនលឺនឹងឃេីញឡេីយ
« លោកV អោយខ្ញុំប្រាប់គេថាមិច? » លូឈីដែលជាគ្រូពេទ្យសួរទៅថេយ៉ុងដោយទឹកមុខធម្មតា
« ប្រាប់គេថាកាចងចាំខ្ញុំកំពុងតែវិលមកធម្មតាម្ដងបន្តិចៗហេីយ » ថេយ៉ុង និយាយដោយទឹកមុខធម្មតា
ហេីយពួកគេក៏និយាយរឿងជីមីនដែលលោកម៉ាហ្វៀទាំង3ទៅរកV. ថេយ៉ុងលឺក៏ញញឹមបន្តិច
« ពួកគេចាប់ផ្តេីមរកថាខ្ញុំជាអ្នកណាហេីយ អាមីនក៏អស្ចារ្យទៀត ចូលតាមផែនការបានល្អណាស់ មិត្តសម្លាញ់ » ថេយ៉ុងនិយាយដោយស្នាមញញឹម
« លោកVដល់ពេលដែលខ្ញុំត្រូវចេញទៅប្រាប់អ្នកខាងក្រៅហេីយ » លូឈីនិយាយរួចថេយ៉ុងក៏ងក់ក្បាលទឹកមុខថេយ៉ុងក្រែមួយរំពេចទៅជាក្មេងប្រុសទន់ខ្សោយអង្គុយយំអោបជេីងទៅវិញ ជុងហ្គុកឃេីញក៏ចូលមកលួងលោម ថេយ៉ុងកាន់តែរំអួយជាងមុន និយាយចេះនិយាយចេះស្តាប់មិនយល់ ស៊ូហ្កាក៏ដេីរចេញទៅ ជេហូបក៏ដេីរទៅតាម
« ហ្យុងកេីតអី? » ជេហូប
« យេីងមានអារម្មណ៍ថាអាក្មេងនឹងបោកៗមិចទេ » ស៊ូហ្កា និយាយដោយជ្រួញជញ្ចេីម ជេហូបក៏សេីច
« គេចរិកបែបនេះតាំងពីជួបដំបូងម្លេះ » ជេហូប
« អឹម..តែក្មេងគ្មានប្រវត្តិមិនប្រាកដថាល្អទេណា » ស៊ូហ្កា
« តែក្មេងគ្មានប្រវត្តិក៏មិនប្រាកដថាអាក្រក់ទាំងអស់ដែល » ជេហូប
« សង្ឃឹមចឹងចុះ » ស៊ូហ្កានិយាយចប់ក៏ដេីរចេញទៅ ថេយ៉ុងទោះស្តាប់មិនលឺក៏អាចកាន់ន័យយល់ដឹងថាស៊ូហ្កាកំពុងសង្ស័យខ្លួនហេីយ
{ ម្នាក់ស៊ូហ្កានេះកំពុងសង្ស័យយេីងហេីយ ប្រឌិតរឿងខ្លះទៅល្អទេ?? ល្អណាស់!!! } ថេយ៉ុងគិតទាំងស្ញេញដាក់ជុងហ្គុកធ្វេីដូចគ្មានរឿងស្អីចឹង
YOU ARE READING
អាថ៍កំបាំងប្រពន្ធម៉ាហ្វៀ ( ចប់ )
Acciónរឿងគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែអាថ៍កំបាំង ខំរកយ៉ាងណាក៏មិនងាយរកឃេីញ
