(Zawgyi)
"အ"
"ဟာ၊ Heeseung-hyung ဘာလုပ္တာလဲ၊ ဘာလို႔ တံခါးထဲလက္ထိုးလိုက္ရတာလဲ"
Jay တစ္ေယာက္ ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့
"အဲ့လိုမွ မလုပ္ရင္ ကေလးက ကို႔ကို စိတ္ဆိုးၿပီးတံခါးပိတ္သြားမွာေပါ့"
"Yahhh Hyungကအ႐ူးလား၊ ဘယ္သူက အဲ့လိုတားလို႔လဲ၊ တကယ္ပါဘဲ ဘာျဖစ္သြားလဲ၊ လက္ျပအုန္း"
အားပါးပါး လက္ေကာက္ဝတ္ေအာက္ဘက္နားမွာ နီတြက္ၿပီး ေရာင္သြားတာဘဲ။ ပံုမွန္ဆို ဒီေလာက္ထိမျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ ခုက ကြၽန္ေတာ္က စိတ္ဆိုးၿပီး တံခါးကုိ အၾကမ္းပတမ္း ပိတ္လိုက္မိေတာ့ ပံုမွန္ထက္ဆိုးသြားတာေပါ့။ မျဖစ္ပါဘူး ေဆးေတာ့ လိမ္းရမွာေပါ့။
"လာလာ အခန္းထဲဝင္၊ ေဆးလိမ္းမွရမယ္"
ဆိုကာ Heeseungတစ္ေယာက္ ေဒါသအိုးေလးေခၚရာ အခန္းထဲသို႕ ေရာက္လာခဲ့ရသည္။
"အဲ့အိပ္ရာေပၚမွာ ထိုင္ေနအုန္း၊ ေဆးဘူး ယူလိုက္အုန္းမယ္"
Heeseungမွာလဲ သူ႔ကေလးေျပာတဲ့အတိုင္း အိပ္ရာေပၚ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ကေလးက စိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္လား၊ ပိုစိတ္ဆိုးေအာင္ေတာ့ လုပ္၍မျဖစ္ေပ။
"ေပး လက္ကို"
စိတ္ဆိုးေနေသးသည္ကို အထင္းသားျပေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းစူစူေလးနဲ႔ ထိုကေလးေလးသည္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုကိုင္လ်က္ ဂ႐ုတစိုက္ ေဆးလိမ္းေပးေနသည္မွာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္အတိ ။ စိတ္ဆိုးေနသည့္တိုင္ေအာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည့္ ထိုေကာင္ေလးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္ေနျခင္းသည္မွာလဲ ဒီဘဝ၌ ရခဲလွေသာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေလးကို ရလိုက္ျခင္းသာျဖစ္ေပမည္။
☘️.........................................☘️
ကြၽီခနဲျမည္ကာ ပြင့္လာေသာတံခါးႏွင့္အတူ
"Jay"
"Jay yahh"
Park Sunghoonတစ္ေယာက္နဲ႔လဲ ဒုကၡပါဘဲ။ အျပင္ကျပန္လာတာနဲ႔ ဘာဝယ္လာလို႔လဲမသိ၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္း နာမည္တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚေနေလရဲ႕။ ဟိုေဒါသအုိးေလး စိတ္ဆိုးေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာင္ ကုပ္ကုပ္ကေလးေနေနရတာကို။
