He Who Lives In The Painting ✔️

Seven

Habang pauwi ay hindi ko magawang makipag-usap kay Raven. He just confessed to me! Hindi ko alam kung may dapat ba akong sabihin, ano 'yun, ano ba ang dapat kong i-react?

Nang malapit na kami sa may park na malapit sa amin ay bumaba roon si Raven. He said he'll just stay there for awhile. Ako naman ay tanging tango lang ang naisagot.

Nang makarating sa bahay ni lola ay hindi ko inaasahan ang madadatnan ko.

"Where do you hide him, Reign?"

My mouth went agape as I saw my grand mother in front of the open door of my room.

"Lola.." I trailed off. "Sino pong i-itatago ko?" I chuckled nervously.

"You know what I am talking about. Matagal na akong naghihinala na sinuway mo ako. Hindi ba sabi ko ay huwag kang papasok sa kwartong 'yun?"

Nanlaki ang mga mata ko.

Does she knows that Raven can go out of the painting?

"Lola I honestly didn't know what you are talking about." Nagpasalamat ako na hindi man lang ako nautal.

Napalunok ako nang lumapit sa akin si lola. She held my hand and look at me with pleaded eyes.

"Apo, hindi mo kailangang magsinungaling sa'kin. Sinabi na sa akin ni Ana na nahuli ka niyang pumasok doon."

I remember the day when my earring accidentally went to that forbidden room.

"I-It was unintentional lola. Pumasok 'yung hikaw ko sa kwarto, h-hindi ko maabot kaya pumasok ako roon."

"Naniniwala ako, Reign." Tumango-tango siya. "Ang gusto ko lang malaman ay kung nasaan ang nawawalang painting. Mahalaga para sa akin ang painting na iyon."

Kung ganoon ay hindi niya alam ang totoong nangyari kay Raven?

Should I tell her? Baka sa kaniya ko malaman iyong nga bagay na hindi sabihin sa akin ni Raven. I am really curious of what happened in the past. Why would my grand mother's friend cursed him to be a painting. Bakit ko nagawang mapalabas sa painting si Real gayong hindi alam ni lola na maaari iyong mangyari. And what if there is still a chance to permanently get him out of that painting?

Baka matulungan kami ni lola...

I still remember the day I saw her talking to the painting. Gusto niya ring ilabas si Raven doon.

"Lola I hope you will not get mad at me," I uttered in a small voice, "Pero can i confess something po?"

Marahang tumango si lola at naging hudyat na iyon para i-kuwento ko sa kaniya ang mga misteryosong pangyayari na naranasan ko simula nang una akong pumasok sa kwartong dapat ay hindi ko pinasukan.

My lola were just silently listening to my story, sometimes she will gasps or her eyes will turn wide open when I said something shocking.

But of course I didn't tell her how Raven flirted on me and how I fell for him. Pati ang pag-ko-confess sa akin ng taong painting na iyon ay hindi ko sinabi.

"I know it's weird, unusual—but I am still mentally stable lola. Hindi ko rin po alam kung paano nangyari ang mga iyon, pero nagsasabi po ako ng totoo. He's real."

"W-where is he now? Sabi mo ay nagpunta kayo sa simbahan, apo, nasaan na siya?"

"Dito ko lang siya iniwan. He said, he wants to stay here for awhile," I uttered. Agad kong sinamahan si lola magpunta sa park kung saan ko iniwan si Raven pero wala na siya roon nang makarating kami.

Its been days since Raven vanished like a bubble again. Maging ang painting niya ay nawala. Hinanap namin iyon sa buong bahay pero nabigo namin makita pa iyon. We have a hunch that Raven stole it. Pero palaisipan sa amin kung bakit niya iyon kukunin.

Ni hindi sinabi sa akin ni lola kung bakit isinumpa si Raven ng kaibigan niya.

"Mahalaga siya sa akin."

Iyon lang ang tanging sinabi sa akin ni lola nang tanungin ko siya ukol sa koneksyon niya kay Raven. It's like she's hiding something from me.

Naging malapit kami ni lola sa isa't isa matapos kong sabihin sa kaniya ang tungkol kay Raven, hindi na ako gaanong naiilang sa kaniya. Mas nakikipag-usap na rin siya sa akin ngayon. Nalaman ko pang ang librong lagi niyang binabasa ay para kay Raven. Tama ang hinala ko, ang librong iyon ay naglalaman ng enchantments para mapawi ang sumpa ni Raven.

I scratched my arms because it feels itchy. Nagsalubong ang mga kilay ko nang mapansing may kakaiba sa braso ko. Sa unang tingin, akala ko ay pasa ang nasa braso ko pero hindi. Bukod sa kulay violet na nakapinta rito, may ilan ring maliit na kulay blue at dilaw.

Umawang ang labi ko nang basain ko ng tubig ang braso ko at hindi natanggal ang tila mga tinta na kulay. Kahit kuskusin ko pa ay hindi ito maalis-alis.

Anong nangyayari sa'kin?

"Wala pa rin ba ate Anna?"

Bumagsak ang balikat ko nang umiling si ate Anna sa naging tanong ko.

Dadalhan ko sana ng breakfast si lola pero hindi ko ito nakita sa kwarto niya kanina. Nag-iwan ito ng sulat sa ibabaw ng kama niya na ang nakalagay ay; Itatama ko ang lahat.

Hindi ko maintindihan. Ano ang itatama niya at saan siya pupunta?

Nag-intay kaming tumawag siya sa amin pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya tumatawag. I'm so worried now especially that she's now old, baka kung mapaano pa siya. Hindi nama kami maaring humingi ng tulong sa mga pulis dahil wala pang 24 oras mula nang mawala siya.

Sinubukan kong tawagan sina mom pero cannot be reach sila pareho.

Nagdecide akong magtungo nalang muna sa kwarto kung nasaan dati ang painting dahil baka may makuha akong clue kung nasaan na si lola ngayon. Madalas siyang pumunta roon kaya umaasa akong may makita akong clue.

I was making my way to the forbidden room when suddenly I feel like there was a huge force that's pulling me from my trance. Sinubukan kong sumigaw pero walang namutawi ni isang salita sa bibig ko.

What on earth is this force?