3. Ο μπαμπακας ξερει.

54.6K 187 10
                                    

Η μητέρα μου έλειπε από το σπίτι λόγο δουλειάς και έτσι βρήκα την ευκαιρία να βγω απόψε! Αυτό το Πενθήμερο θα με προσέχει ο πατριός μου και γιαυτο βρήκα την ευκαιρία να βγω λίγο να ξεσκασω.

«Μην αργήσεις .» Μου λέει με την επιβλητική βαριά φωνή του.

Μπορεί να είναι 30 και 10 χρόνια μικρότερος από την μαμά αλλά ο τύπος είναι Άπαικτος ψηλός και γεροδεμένος το κορμί κόλαση τα καστανόξανθα σγουρά κοντά Μάλια του η κοφτερές γωνιές και τα Σαρκώδη με απαλό χρωμα ροζ χείλη είμαι πραγματικά το κάτι άλλο.

Πολλές φίλες μου Ερχόντουσαν για επίσκεψη στο σπίτι μου μόνο και μόνο για να δω τον Γιάννη.

«Δεν σκόπευα.» Του απαντάω και φεύγω.

Πολλές φορές είχα φαντασιώσεις με τον συγκεκριμένο άνθρωπο ήταν πραγματικά κόλαση! Εάν δεν ήταν η μητέρα μου σίγουρα θα του καθόμουν.

Είχα φτάσει στο κλαμπάκι ήμουν με τα παιδιά και είχα πιει αρκετά σφηνάκια και 2 ποτήρια βότκα λεμόνι.

Είχα κάνει κεφάλι αλλά ευτυχώς ήξερα τι μου γινόταν είδα την ώρα από το κινητό μου και έπαθα ένα μικρό εγκεφαλικό ενώ είχα αργήσει λίγο παραπάνω από το κανονικό.

«Παιδιά εγώ την κάνω πρέπει να γυρίσω.» Τους λέω και όλοι τους με χαιρετάνε.

« Ζωή να σε γυρίσω εγώ ούτως η άλλος στο δρόμο μου είσαι!»μου λέει ο Δημοσθένης ένα από τα αγόρια τς παρέας.

Γνέφω καταφατικά και αυτό μου χαρίζει ένα Εκτυφλωτικό χαμόγελο! Ωραίο παιδί ο Δημοσθένης αλλά καθόλου του γούστου, έχω καταλάβει πολλές φορές ότι μου την πέφτει και της λέει είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι αλλά εγώ δεν μπορώ να τν δω αλλιώς και του το έχω Καθαρίσει άπειρες φορές, αλλά δυστυχώς για εκείνον αυτός ακόμα προσπαθεί.

«Σ ευχαριστώ πολύ!» Του λέω και πάω να τον Φιλήσω στο μάγουλο και αυτός με αρπάζει με τα χέρια του και μου δίνει ένα φίλι όλο πάθος.

Τραβιέμαι και τον κοιτάω στα μάτια.

« Δημοσθένη... μην το κανεις πιο άβολο...σε παρακαλω.» Του λέω με χαμηλή φωνή χαρίζοντας του ενα χαμόγελο.

«Αχχ... εντάξει! Συγνώμη Ζωή.. καλό βράδυ.» Μου λέει ξεψυχισμένα και μόλις βγαίνω από το αυτοκίνητο αυτός βάζει μπρος και χάνετε από το πεδίο όρασης μου.

Όταν πήγα προς την Εξώπορτα είδα πως το φως του σαλονιού ήταν ανοιχτό και μία ανδρική φιγούρα ήταν πίσω από την κουρτίνα.

One shots Donde viven las historias. Descúbrelo ahora