Cavadian Kaşifleri

Bölüm 5~Kavga~

Gözlerim kararmaya başladığında bir kez daha sendeledim. Hedric "İyi misin?" diyince hafifçe gülerek "Mükemmelim" dedim.

Sonrası karanlık...

Javier'den devam
(17 yaşındaki hali)

Bir insanın bize zeytin dalı uzatacağı kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi. Belki insanlar o kadar da kusurlu değillerdi.

Kız mükemmelim dedikten hemen sonra bayılmıştı. Bu istemsiz gülmeme sebep olmuştu. Çıplak halimizi görmemek için gözünü kapatması da komikti. Kim bilir belki de gerçekten uyumlu olarak yaşayabilirdik. Hep istediğim gibi...

Dört kız da pisti özellikle mükemmelim diyen kız üzerinde kurumuş kan lekesi vardı,çamur toprak...

Kadın kurt adam yoktu. Hepsi avlanmıştı annemi öyle kaybettim. Ben hayatım boyunca bu kızlar dahil sadece altı kadın görmüştüm. Hedric karısını kaybedince çok sinirlendi ve bu insan karşıtı grubu kurdu. O kurt her kimse ölmeleri için yollamıştı galiba o kızları.

Annemi kaybetmemle hem öksüz hem yetim kalınca hedric beni yanına aldı. Bana avlanmayı öğretti beni bu yaşıma kadar getirdi. İnsanlarla birlik olmak hep hayalimdi oysa 14 yıldır tek yaptığımız onları avlamak. Hak ediyorlardı bizi karanlığa mahkum ederek sonlarını hazırlamışlardı. Dünyanın yarısı şuan bizimdi her insan bir sığınakta yaşıyordu yakında güneş ışığı olmadığı için öleceklerdi ve sonları gelecekti. En azından plan buydu.

Bu insanlar belki de korktukları için zeytin dalı uzatmışlardı ama yine de uzatmalarına sevinmiştim. Mükemmelim diyen kız. O kız bir türlü aklımdan çıkmıyordu. O kız çok benziyordu. O'na çok benziyordu...

"Hey, merhaba şey Zümra nerede biliyor musun?"

İçeri girdiği anda bayılan kızlardan biriydi bu kız tam ağzımı açıp cevap verecektim ki yanındaki iki kızdan biri "Sinyal alamıyorum başına bir şey gelmiş olabilir Tuana korkuyorum." dedi. Tekrar ağzımı açıp cevap verecektim ki bu sefer bana soru soran kız "Esma sakin ol Zümra'dan bahsediyoruz O'na bir şey olmaz merak etme di mi Leyla?" Ve diğerlerinin aksine benden cevap bekleyen kız "Evet evet Zümra sonuçta O'na bir şey olmaz." dedi.

Bende daha fazla dayanamayıp "Merak etmeyin benim odamda." Karşımdaki kapıyı göstererek söylediğim şeylerin ardından içeriye vakit kaybetmeden giren kızların ardından şaşkınca bakmaya başladım.

Sanki öldürecektik. İçeriye girdiğimde gördüğüm manzarayla şok olmuştum. Hedric O'nu parçalamaya çalışıyordu. Hemen hedric'in üzerine atladım ve onu galiba adı Zümra olan kızdan uzaklaştırdım. "Ne yaptığını sanıyorsun sen!?"

"ASIL SEN NE YAPIYORSUN ONLAR ZEYTİN DALI UZATTI AYNI BİZİM GİBİ SENSE ONLARIN BİZE YAPTIĞINI MI YAPMAYI TERCİH EDİYORSUN! Barış yapmak istersin sanmıştım."

"ONLAR SENİN ANNENİ BENİM KARIMI BİRİNİN KIZINI HEPSİNİ ÖLDÜRDÜ AMA BİZ ŞİMDİ BARIŞ MI YAPACAZ!? ASLA BEN HAYATTA OLDUĞUM SÜRECE KURTLAR İNSANLARI ÖLDÜRECEK!"

"Kurtlar ve insanlar uyum içinde yaşayabilecekken iki tarafın da kayıp vereceği bir savaşa ne gerek var?"

"JAVİER ONLAR AİLELERİMİZİ MAHVETTİ!"

"Hayır onların ırkı ailemizi mahvetti onlar geleceği kurtarmaya çalışıyor."

"JAVİER ANNENİ ÖLDÜRDÜLER!"

"ANNEM BÖYLE OLSUN İSTEMEZDİ!"

Annem böyle biri olmamı istemezdi. Annem katil olmamı istemezdi...