Madam CEO & Her Ex-Gangster Boyfriend

Chapter 20

Now Playing: Sigurado // Belle Mariano (Lyric Video)

***

Chapter 20: Thank you and Sorry

I make sure na kahit nasa hospital ako naka update ako sa company. Ganon parin naman at wala pa namang kaaway hahaha! Si Kitkat ang inassign kong makipagmeeting sa akin sa online meeting ko. I'll send her the link then ayon pwede na kaming magusap through online video.

"Yes, Madam. Okay na po lahat nakaprepare na po ang schedule niyo po bali ano po pala Madam, sa pagbalik po ninyo dito nakaschedule po kayo agad ng meeting. Wala naman pong nagbago sa sched. Madam, si Ms. Allura Jang po pala nag-day off kasi may inaasikaso po atang papeles para sa business po nila. Ayun lang naman po sa ngayon, Madam." mahabang paliwanag na sabi sa akin ni Kitkat.

"Okay you make sure that everything is alright, okay? And yeah. I'll be back after kong malaman kung anong result ng inexamine sa akin. Take care, bye." sabi ko sakanya at inend na ang meeting.

Kanina kasi kakatapos ko lang with the board members at itong huli itong update sa akin ni Kitkat. Mabuti at maaasahan ko itong si Kitkat.

Napalingon ako ng may kumatok sa pintuan ko. Si Hage kasama si Thylane. Nakita ko pa ang pagtitig ni Hage sa akin. Simula na to'. Iwasan moment na. Hays. Letse! Ayaw ko ng ganito pero bakit kapag si Hage nagsabi parang ang sakit. Hindi parang ang sakit talaga. Ano magiging marupok ka na naman, Trina! Huwag. Nako. Huwag. Sinasabi ko sayo!

Lumapit sa akin si Thylane at nagsimula ng umiyak. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Hays.

"Madam, si Boss Hage po sabi niya po hindi na po kayo pupunta sa tambayan sa resthouse. Madam bakit? Ano po bang nangyari? Nagaaway na naman po ba kayo?" sunod na sunod na sabi niya sa akin.

"Hindi, hindi kami nagaway may pinagkasunduan lang kaming dalawa. Mahabang kwento. Pinaliwanag niya na ba sainyo? Sorry. Ayaw kong kayo yung makarinig galing sa akin kapag okay na ang lahat pwede naman na ulit tayong magkita e. Basta magpakabait kayo sakanya. Walang awayan na magaganap. O, ito calling card ko kung sakaling wala kang matatakbuhan ng problema mo nandito lang ako pero secret lang natin ito ha. Okay ba yon?" saad ko.

Binigay ko sakanya yung calling card ko na light maroon ang kulay. Hindi ko tuloy napangako sa sarili ko yung sinabi ko hay nako po hayaan na nga. Isa si Thylane sa mga bata ko at sumunod itong si Chandria. Yung tatlong lalaki naman na sina Tryson, Buffer at Ashton sila ang na kay Hage at doon nagsimula ang gang na binuo ko-namin dati.

"Madam, magiingat ka po ha kapag nakalabas kana ng hospital. Yung vitamins niyo po inumin po ninyo. Madam, Salamat po sa lahat. Maraming thank you, Madam." nakangiti pang sabi niya habang tumutulo ang mga luha niya.

Masyadong emotional lang itong si Thylane mahal na mahal ko sila. Kung sa ikabubuti nila gagawin ko simula ngayon wala na akong Hage na pangalan na mababanggit pagkalabas ko nitong hospital.

I'm thankful kasi andami niyang naitulong sa akin bilang ex-boyfriend ko at sana patawarin niya ko sa panahon na galit na galit ako sakanya na nagsu-sungit ako. Ito na kasi yung last na magsasama kami.

Kasi pagkabalik ko simula na ulit ako sa trabaho. Hindi na ako makakauwi or makikitulog sa rest house doon na talaga ako sa amin. Ang hassle kasi kapag bumabiyahe ako e. Sobrang hassle. Sayang gas ko. Alam na kapag nagtatrabaho talaga. Importante ang importante. Di niyo gets. Di ko rin gets. Basta importante hahaha!

Kaya siguro ganon na lang ang iyak nitong si Thylane. I'm sorry. Si Hage ang may sabi niyan huwag ka ng umiyak Thylane. Sabi niya hindi niya na ako guguluhin kaya mabuti kung sa tingin ko iwasan ko nalang kayo siguro baka siguro hindi ko na alam. Ayoko na ayoko ng magisip. Sa totoo lang. E, kaya lang kailangan ko talagang gawin to. Sorry talaga.

Napabalik ako sa wisyo ng magsnap si Thylane sa harapan ko. Oo nga pala nandidito pa pala siya. Nagwave na siya sa akin sign as goodbye pero bago yun nilabas niya ang cellphone niya at nagpicture kaming dalawa.

Nang lumabas na siya tsaka naman pumasok itong si Hage. Masungit ko siyang tinignan. Nagsalubong naman ang kilay niya na nagtatakha kung bakit ko ginawa iyon sakanya.

"Why?" takhang tanong nito.

"Anong sinabi mo doon sa bata ha?" tanong ko sakanya. Umupo siya sa silya at nagcross-arm.

"Kinausap ko siya sabi ko sakanya na pupwedeng huwag ka munang guluhin sa oras ng trabaho mo kapag nakalabas kana dito sa hospital. Alam mo naman ang mga bata, Trina. Kakausapin kanila kung gusto lang nila. I think that's not appropriate to call on the phone when someone is busy. Right?" sabi pa niya tsaka naman ako tumango. Kahit alam kong hindi big deal iyon sa akin kasi kahit abala ako nagagawan ko parin ng paraan basta para sakanila.

Minsan kasi nakakaramdam akong mapagisa lalo na sa bahay kaya namimiss ko din ang presensya nila kahit ayaw na ayaw kong bumiyahe galing sa trabaho, papunta sa rest house pinipilit kong makapunta doon. Gusto kong ibalik yung samahan namin ng mga dati kong miyembro. Kahit sila lang sobrang sapat na sakin iyon. Ang mahalaga nandoon ang presensya ng bawat isa.

Sobra akong nagpapasalamat dahil may pangawalang pamilya ako na nakilala at ayon sila. Maraming salamat dahil sinusuportahan pa rin nila ako at nagbibigay galang sila sa akin bilang Madam pa din nila. Ayon ang gusto ko sakanila dahil walang nagbago at sa kabila din nun ay humihingi ako ng tawad dahil hindi na ulit kami magkikita sabihin nating kahit through video call and text lang kami hindi parin okay iyon sa akin.

I just want to say thank you and sorry for everything. Thank you for unconditional love and for undying happiness na binigay nila sa akin and I'm really sorry about these kind of descision na gagawin ko bilang Madam nila ayon ay ang iwasan muna sila sa ngayon dahil ipopokus ko muna ulit ang sarili ko sa trabaho nung time na yon puro cancel lahat ang meeting ko kaya kailangan kong bumawi.

Niyakap ko siya ng mahigpit na parang hindi ko na siya mahahagkan pang muli. Kahit na ba desisyon niya ito na huwag niya na akong guguluhin ang sakit lang e, sobra! Masyado akong nasaktan sa sinabi niyang iyon.

"Oh, well. That's life Trina! You must move forward remember that's not a big deal for you to avoid them. Avoid destruction from now on. Just continue to yourself. That's all you need from now, work and busy schedules." saad ko sa sarili.

Avoid, avoid. Ignore. It's frustrating! Pero hopefully sana magawa ko kung magagawa ko. Ay nako. Ewan ko nalang. Bakit kasi umabot pa sa ganito. Hay nako!