Hayal mi Gerçek mi?

#1 Başlangıç

Not : Lütfen okumaya başlamadan önce üstte olan şarkı'yı açın ve öyle okumaya başlayın. Bu bölüm de Y/N Annesi ile uzun bir konuşma yapıyor. İsteyen bu bölümü atlaya bilir ama bu bölümü de okumanizi öyle diğer bölüme geçmenizi tavsiye ederim. Şimdiden okumaya zaman ayırdığınız için teşekkürler. 💜
HA BU ARADA KİTAP 30 BÖLÜMDEN OLUŞACAK. SONUNA KADAR OKUYUN DERİM ÇÜNKÜ SONUNDA ÇOK PİS ŞAŞIRACAKSİNİZ EHEHEH DEMEDİ        👻  DEĞİL 👻

henüz 16 bile olmamış iki gencin lise seçme (bir nevi LGS) sınavından sonra ikisine de tesadüfen aynı lisenin çıkması sonucu ilk adımı atmışlardı. Tabi onların bundan haberi yoktu. Daha önce ne karşılaşmışlardı ne de başka bir şey olmuştu. İlk kez "Gyeonggi Science High School" okulunda tanışacaklardı. Tabii ki kim bilir aynı liseye düşüp küçük bir olay sonucu tanışacaklarını...
     
                                 👻

Yaklaşık 2 ay sonra yaz tatilinin bitmesi üzerine artık okulların açılıp eğitime başlama zamanı geldi.

Saat sabah 06:48

Alarm çalıyor bip bip bip...

Y/N : *gözlerini ovuşturarak güne gözünü açmıştı, esneyip* Yok artık!!! Ne ara sabah oldu!? kalkıp yüzümü ve dişlerimi fırçalamam gerekiyor eğer ilk günden geç kalırsam diğer tüm zamanlarımda da sürekli geç kalırım, buna hiç gerek yok.

          *İc çekti ve yerinden kalkti*

Banyo'ya geldi ve yüzünü, dişini yıkamaya başladı. Ardından gerekli bakımı ve hafif bir de makyaj yaptı, duvara astığı üniformasını indirip giymeye başladı.

Y/N : İnanmak bile istemiyorum ne zaman tatil bitti de okullar başladı, zaman ne hızlı geciyor. Ama her türlü okulun ilk günü ve çok heyecanlıyım Acaba neler olacak! Aşırı merak ediyorum. Nasıl arkadaş edineceğim... Bilmiyorum, belki Sadece sırama oturup birilerinin benimle tanışmasını beklerim.

Y/N hazırlandı saçlarını da yaptı, Artık yemeğini yiyip servisi beklemeye koyulmalı.

Y/N : Ah, bir dakika son kez çıkmadan önce telefonuma göz atmalıyım. (O sıra da kahvaltısını yapmaya devam ediyordu.)

Y/N'nin Annesi : Oh, bebeğim telefonu bırakta biraz sohbet edelim, ha ne dersin?? Uzun süredir pek konuşamadık, biliyorsun..

Y/N : *İç çekerek telefonu kapattı* Ahh, Pekii.

Y/N'nin Annesi : Aferin kızıma. Evet, Artık liseli oldun kızım. İç Çekerek Ahh, Ne çabuk büyüyorsunuz siz şu çocuklar. daha geçen gün minnacık bir bebektiniz, İnanamıyorum.

Y/N : Hadi ama Anne, tabii ki de büyüyeceğiz hep aynı çocuk kalacak değiliz ya?? *kıkırdadı*

Y/N'nin Annesi : Evet, Tatlım haklısın ama bu biraz üzücü... Yakında evden de taşına bilecek yaş'a geleceksin. Baban, kardeşin ve beni tek bırakacaksın...

Y/N : Ayağa kalktı ve Annesine doğru yürüyüp Annesine sarıldı.. Üzülme Anne ben bu evden taşınsam bile illa sizi ziyaret edeceğim hep ayrı kalacak değiliz ya?? Lütfen Moralini bozma her zaman pozitif ol ve güler yüzünün hiç solmasına izin verme. Bunu kimse istemez değil mi??? (Gülümsedi ve Annesine sıkıca sarıldı, Annesi de ona.)

Y/N'nin Annesi : (Y/N'nin saçını okşayarak) Evet, Evet, haklısın kızım... Ama sakın sırf üzüldüm diye kendini suçlama böyle duygusallaşmam gayet normal zaten, yani gelip gidici bir üzüntü.

Y/N : Evet, evet annecim haklısın gayet normal, biliyorum. Ayrıyetten Endişelenme kendimi suçlamam çünkü kendimi suçlu durumuna düşürecek veya düşündürecek bir şey yapmadım, Bu da demek oluyor ki benim de üzülmeme gerek yok.

Y/N'nin Annesi : (Elin'i Y/N'nin saçından kollarını da belinden çekip geri adım attı.) Vay, vay bak sen ne zaman biricik annene cevap verir oldun ha?? Ahh, Gerçekten aynı babana benzemeye başlıyorsun. (Göz devirip ardından hafif gülümsedi.)

Y/N : (Suratını büzüştürdü, Gözlerini devirip) Evet, Evet biraz onun gibi tavır sergilemiş olabilirim ama asla o olduğum ve tıpa tıp onun gibi olacağım anlamına gelmez Anneciğim yani merak etm-

(O sıra da tam son sözünü söylerken dışarıdan bir korna sesi duydu ve)

Y/N : Amanın, Amanın servisim geldii!! Çok heyecanlıyım acaba ilk günüm nasıl geçecek???

Y/N'nin Annesi : Kızım bu kadar heyecan yapmaya gerek yok. Çok heyecan yaparsan şansızlık peşini bırakmaz, biliyorsun. Her neyse yemek koymadım okulda bir yemekhane olduğunu umuyorum umarım aç kalmazsın. Yolun açık olsun tatlım. (Kızına son kez sarıldı ve yanağından öpüp kapiya kadar o'na eşlik etti ve daha sonra uğurladı.)

Y/N : (Ayakabbılarını giydi, duvar da asılı olan aynadan son kez kendine baktı ve kapıyı açıp arkasına dönüp;
Sağ ol Anne iyi ki varsın, akşam görüşürüz. Bana şans dile lütfen!!!

Y/N'nin Annesi : (Y/N tam dışarıya adım atıp kapıyı kapatırken) BOL ŞANS KIZIM!!!

yaklaşık yarım saate yakın bir süre de okula vardılar. Okuluna dışarıdan bi' bakındı ilk adiminda.. Resmen büyülenmişti, yeni bir sayfa için mükemmel bir yerdi.

Eski okulu belki bundan daha güzeldi ama bu okul da şimdiye onun için daha daha güzeldi. Güney Kore'ye taşinali 2 hafta bile olmamışken çoktan adı "yeni kıza"" çıkmıştı. Bu yer için fazla yabanciydi. Doğduğundan taa ki bu güne kadar Londra da Kingston upon Thames'da yaşıyordu. Sadece babasindan bildiği bir kaç cümle vardi. babasından ötürü neredeyse iyi korece anlayan ama konuşamayan biriydi. Her zaman ne etse de korece'ye dili dönmüyordü. Konuşamadığı fakat anlayabildigi hakkinda biraz şanslı olabilirdi ama eğer kendini ifade edemezse bilmesinin de bi' anlami kalmayacaktı. Her zaman bu konuda endişe etmiş olan Y/N bugün için çok endişeliydi. Sanırım çoğu kişi onun yabancı olduğunu düşündüğü için yaninda rahat konuşacaklardi. İnsanların kendisi hakkinda ne düşündüğünü bilecekti. Ve gizledikleri bir sey kalmayacaktı. Bu özelliği sayesinde kendisinin hakkinda kötü düşünen insanlardan uzak kalabilecekti. Özellikle bu olay için okulun ilk günü kendisinin yabanci olduğunu ve korece çok anlayamadığını ama babasından ötürü biraz konusabilecegini söyleyecekti. Elleri çantasının tutamac yerlerinde, derin nefes alıp okulun içine ilk adimini atmak üzereydi. Herkes ona bakınıyordu, Neden? yabancı olduğu için mi? Sanırım öyleydi. Epey farklı ve güzeldim sanırım onlar için.. kim bilebilir ki sebebini..
DEVAM EDECEK!!!