Açtığında gözlerini yine herzaman ki gibi farklı bir yerde bulmuştu kendini.Kaç kere söz verecekti kendine içmeyeceğim diye.Kaç kere diyecekti bir daha erkeklerle yatmak istemiyorum diye.Kendinden nefret ediyordu ve hep dile getiriyordu bunu.Kalktı yataktan ve üstlerini giyindi.Dün geceyi hatırlamaya çalışmayacaktı çünkü hatırlayamayacağını biliyordu.Aldı çantasını ve çıktı tanımadığı birlikte olduğu kişinin evinden.Yaratıcısına sığınmak istedi.Inandığı bir inanç yoktu çünkü sorgulamaktan yorulmuştu artık.Bir çok şeyden bıkmıştı zaten.Pes etmişti sevmeye, güvenmeye,bir şeyler için çabalamaya.Açtı ellerini ve yaratıcıya sığındı.
"Lütfen,lütfen artık benim karşıma beni yatmak için kullanmayan biri çıksın.sevmek istiyorum mutlu olmak istiyorum."dedi ve kapattı ellerini serbest bıraktı kollarını.
Etrafa bakıp insanlara göz gezdirdi.Neden bu kadar mutluydular? Sorun bende mi diye sordu kendine.oturdu kaldırıma ve yaktı sigarasını.Icinden "bir daha o önceki sözler gibi olmayacak cidden olmayacak bu kadar yeter" dedi sigarasını yere attı ve hızlı adımlarla yürümeye başladı.Istedigini yapan biriydi ama son durumlar onu çok yormuştu.Ilgi bekleyip bulamamak canını çok açıtmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
En Derinim
Literatura FemininaYaratıcı'ya olan sevgisi herseyden üstün.Ağlamak ona göre güçsüzlük ve farklı farklı fikirleri olan biri.Onu anlamak hiç kolay değil.
