Te laat...

Het is te laat

P.o.v moeder van Demi
Schat? Ik roep mijn man er bij. Ze kan elk moment thuis komen. We moeten het zeggen. Hij knikt. Maar er kimt verder niks uit. Hij zal het wel moeilijk hebben... Net als ik. Trouwens... ik heb alle familie leden al gebeld. Oke.
De deur gaat open. Demi kijkt ons raar aan. Als we samen aan de tafel zitten. Kom je er even bij zitten? Demi schuift een stoel bij de tafel. Ze geeft nog geen word gezegd. Gaat het? vraag ik. Ik ben flauwgevallen ik schrik. Tijdens de les. Ik kijk mijn man aan. Ik moet het zeggen. Denk ik. Ik miet het zeggen. Dat is het enige wat nu door mijn hooft drinkt. Demi? Je.. je kanker is erger geworden. En... het ziekenhuis heeft gebeld. Ze kunnen er niks tegen doen. Plotseling begint Demi te huilen. Daarom? Vraag ze. Daarom was ik ook flauwgevallen? Ik knik. O en demi? 'Ja' omdat bet ziekenhuis een gemo met je heeft gedaan... Heb je haar uit val... Je moet het kaal scheren...
Het lijkt me dat Demi blij is, dat ik het vertelt hebt. Maar inplaats daarvan zegt ze: ROTOUDERS!! Jullie hadden het eerder moeten zeggen. stampvoetend rent Demi naar boven. Ik kijk naar mijn man. Ik ga haar achterna zeg ik. Ik loop naar boven. Ik klop aan. geen antwoord. Ik doe de deur voorzichtig open. O, zegt Demi ik had blijkbaar al antwoord gegeven? Ik ha bij Demi op bed zitten ik pak haar hand vast en zeg, Demi ik moest je het wel zo laat zeggen, anders... Je ging je er anders veel te veel zorgen over maken. Dat is niet waar snauwt Demi in mijn gezicht. Demi?
Demi? Ze kijkt me aan. Je kan elk moment gaan overlijden. De tranen lopen ober mijn wangen... Demi knikt en begint nu ook te huilen. Het is beter zo. zeg ik. Demi kijkt me boos aan. Beter? Vraagt ze. Beter zonder mij? Nee zo bedoel ik het niet zeg ik snel, ik bedoel.... Dat het fijner zo is, inplaats van dat je heel veel pijn hebt. Sorry mam... ik geef Demi een kus op haar rechter wang dat deed ik altijd.

P.o. V. Demi
Ik mag wel naar school vandaag...
Gelukkig zijn de pesters gestopt met pesten... Of zou er een addertje onder het gras zitten?
Ik loop de school pinnen en ja hoor, Julia is er niet dus... Zijn de pesters weer actief,
'En daar hebben we het dikke meisje,' zegt een van de pesters 'je moet maar niet voor de juf gaan staan anders galmt het geluid door jou vetrollen weer terug' 'dag bowlingbal' 'je kalen hooft is wel glad he?' 'Dan had je de vetrollen niet gezien' en ze beginnen te lachen.
Ik probeer het te negeren maar in de klas gaan ze weer verder... Ik moet vandaag mijn werkstuk voorlezen, dan zegt een van de pesters; 'o juf? Kan je voor haar gaan staan dan hoeven we niet meer naar een dik kind te kijken, waarom hebben jullie haar eigenlijk aangenomen? Zo dik kind is toch niet goed voor de reputatie?' Nu kan ik er echt niet meer tegen! Ik gooi mijn boeken op de grond en beging te schreven; WAT HEEFT IEDEREEN TOCH TEGEN ME! 'Je bent dik... En kaal... En lelijk' zegt een van de pesters en hij grinnikt.
WIL JE WETEN WAAROM? WIL JE WETEN WAAROM IK KAAL BEN? IK HEB KANKER.

Het was even stil, toen viel ik neer...
P.o.v. Moeder Demi
Het laagte wat Demi tegen me zei is: ik hou van jou, steeds blijf ik er aan denken. Ik weet niet wat écht het laatste is wat ze zei...

Het is koud hier. Maar voor Demi heb ik alles over. Demi word begraven. Nu.

P.o.v Demi
Het is te laat. Te laat om alles te weten. Maar nu snap ik het. Bart wou zelfmoord plegen om mij. Net zo goed als de juf en meester. Ze waren zo boos van wegen mij. Mijn ouders hadden het eerder moeten vertellen.