Te laat...

Wat?

P.o.v Demi
Ik zit op mijn bed heb mijn kleren al aan en ga nu mijn haren kammen ik pak mijn borstel en kam er voorzichtig door heen, ik kijk naar mijn borstel het zit voor haar! Gadver... ik haar het haar er uit en kam opnieuw mijn haar. Als ik klaar ben kijk ik naar de borstel een laag van dik haar. Ik bekijk het. Loop naar beneden en vertel het tegen mijn moeder mijn moeder gaat met haar handen door mijn haar. Mijn moeder klikt stil en zegt dat ik moet gaan ontbijten en er op school niet te veel mee bezig zijn. Ik knik

P.o.v moede van Demi
Ik schrik als in met mijn handen door haar haar ga en denk dat ik weet wat het is ik weet het niet zeker dus vertel het haar niet.

P.o.v Demi
Ik hoor dan mijn moeder een zucht slaat. Ik vraag; en? Ze zegt denk dat ik het weet maar ik weet het niet zeker ik overleg het net papa en dan hebben we het er over. Nou zuur ik zeg gewoon het kan niet zo erg zijn. dat is het wel Demi en nee ik weet het niet zeker het kan ook een haaruitval zijn. Ik zeg ja wat anders dan versteen ik en vraag is het? Nee... Mijn moeder knikt. Ik kan wel flauw vallen ik dacht dag het niet zo erg was...

Ik plof op mijn bed en pieker tot dat ik
In slaap val het was een lange dag...
Wat als mijn moeder gelijk heeft? Dat kan niet... niemand uit de familie had dat. Maar... mijn moeder heeft bijna altijd gelijk. Maar waarom is ze dan zo onzeker ik denk dat ze het niet wilt geloven.

Als ik naar beneden loop kijk ik op mijn mobiel en denk yes zaterdag! Even geen pesters.

Demi? Mijn naam klikt hol door de ruimte heel hol en geluidloos maar ook bedroeft. Ik laat het mijn moeder niet nog een keer roepen ik krijg er de rillingen van. Ik zie mijn beide ouders aan tafel zitten. Ga zitten zegt mijn vader.

P.o.v moeder van Demi
We gaan het vertellen galmt er door mijn hooft ik zie Demi aan tafel gaan zitten en kijkt ons gespannen aan. Nou begin ik, ik heb het er over gehad met je vader en... en rollen tranen over mijn wangen. We... nou... het... is dus zo dat je... um... kanker hebt. Het voelt goed km het gezegd te hebben maar het voelt niet goed dat het er is.

P.o.v Demi
Dit is het dan... mijn ouder vertellen me net dat... dat... dat ik kanker heb... en nu? Vraag ik mijn moeder zegt niks. En huilt alleen maar erger. We gaan een keer met je naar de dokter maar het is niet heel erg. Dat stelt me gerust.
Ik loop naar boven. Ga op mijn bed zitten en bedenk me wat ik er mee moet... ik heb geen vrienden alleen Julia dan. Zal ik haal het vertellen? Hoe zal ze reageren. Maar wat als ze net zo is als Jasper? Dan... ik wil er niet over na denken... Ik moet huilen. Wat nu?

Ik ben bijgekomen en heb lekker middag gegeten ik pak gelijk mijn mobiel open Julia te bellen. Niet om te zeggen dat ik kanker heb niet om te zegen hoe bezorgd ik eigenlijk ben. Niet om te zeggen dat ik bezorgd ben en dat ik bang ben voor de gevolgen. Nee om te vertellen dat ik bij haar wil zijn en is gezellig gaan shoppen!
-hallo met Julia
-hey met mij Demi
-demi... o ja hoe is het gegaan met Jasper?
-ik moet lachen en zeg hij heeft alles bekent en ik heb het uitgemaakt maar hem eerst met een rekening van 150 euro laten zitten
-haha leuk! Had ik dag maar gedaan goed idee Demi! Zullen we een keer fan shoppen of zo?
Net als of ze mijn gedachten kan lezen!
Ik zeg snel;
-ja leuk waneer?
-ummm morgen? Waar woon je ik kom naar je toe!
Ik vertel haar mijn adres en hang op!