Chapter 1

155 6 1
                                    

I was at my office when suddenly someone knocked on my door.
i don't even give a look at the one who knocked cause I was busy checking the papers on my table 

"Aba bussy na bussy ang aking baby chandria ah" I sighed when i heard his voice.

Well sanay na din naman akong nandito tong panggulo nato but sometimes i get irritated cause his so annoying for pete's sake i can't focus on what im doing.

"Hey dria di mo man lang ba talaga ako papansinin? Sige ka ikaw rin" he winked and then tinuloy ang  Pangungulit

haysttt kainis alam ko kasing hindi ito titigil hanggat hindi talaga siya binibigyan ng pansin

Suko na talaga ako dito sa isang to e hayst
Papansinin kona nga lng ng tumig nato at ng umalis na din dahil madami pa akong kailangan gawin

"Oh? What brings you here?" Tanong ko dito sa isang seryosong himig upang ipakita sakanya na wala ako sa mood makipag biruan sakanya

"Ohh chill, baka naman maaga kang tumada niyan" sabi pa nito saakin na may halong pang aasar

"Chase look i have so manny things to do so if you excuse. im going to do it now, and when you have no important to say just leave" sabi ko dito na may kasama pang pag irap bago muling bumalik sa aking ginagawa bago pa siya manggulo kanina

"Hey dria hindi ba pedeng mamaya mona gawin yan? Look at your self baby you look so stress"

"Yeah your right im stress and you know what why?" Tanong ko dito

"Of course, you are stress becauseof that paper and email that you're checking.
Bakit? Meron pa bang iba?"

"Yes" maiikling sagot ko dito na ipinagtaka niya

"What it is? Tell me" concern pang sabi nito saakin

"Well stress lang naman ako dahil nakita ko ung pag mumuka mo Mr. CHASE NATHANIEL SAN LUIS kaya kung pede ba umalis kana lalo na kung wala ka namang ibang importanteng gagawin at sasabihin saakin bukod ang inisin ako." Pag tataray ko dito.

I wasn't always like this naman sadyang masama lang talaga ang gising ko na nadamay na buong araw na mood ko ewan koba everytime na napapanaginipan ko ang nangyare noon lagi nakong buong araw na wala sa mood

"Yah baby girl why are you like that huh? What's the matter?"

"It's nothing wala lang talaga ako sa mood sorry"

"Ok I understand but if ever that you have a problem don't forget that i was always here for you okay?"

"Yeah yeah don't worry just like what i said im fine. it's just that im not in the mood to talk" sabi ko dito habang hinihilot ang sintido ko dahil mariing sumakit ito dahil na rin siguro sa lunch na at hindi pa din ako nakain isama mo pa na napuyat ako dahil sa freacking nightmares ko

Nagulat na lang ako ng lumapit ito saakin at hinilot ang aking sintido
Well im use to this naman dahil talagang maalaga ito lalo na pagdating saakin

"You haven't eat lunch and you just eat bread and drink a coffee nung umaga am i right?" Tanong nito saakin kahit pa alam na niya ang sagot ko
Paniguradong sermunan na naman ang mangyayare dito pero I understand him naman he's just very protective and concern well i just nood at him nonsense na din naman kung magsisinungaling pako sapagkat kilalang kilala nako nito at gaya ng inaasahan

"Hay nako ka talaga HAUTEA CHANDRIA kahit kailan napakatigas talaga ng ulo mo ano? Ano ba gusto mo bang magkasakit ha? Tignan mo nga yang sarili mo nangangangayat kana puro ka na lng trabaho sana naman intindihin mo din ang sarili mo kahit minsan lang" blah blah blah blahgalit na talaga siya dahil sinabi na ang buong pangalan ko

Remember Me (AMNESIA SERIES #1)Where stories live. Discover now