GÜNAYDIN!
bugün bir anımı anlatacağım ama komik veya kendimi rezil ettiğim bir anı değilde, beni ürküten bir anımı anlatacağım.
Şimdi ben daha 11 yaşında falanken, bizim ranzamız vardı ve üstte ben, altta da kardeşim uyuyordu.
Bir gece yarısı, istemsiz bir şekilde uyandım. O zamanlar odamız baya küçük ama, koltuk var bir tane sadece.
İşte etrafa falan baktım ve karşımda koltukta oturmuş sigara içen annemi gördüm.
Böyle baktım ona, o da bana baktı ve güldü amk hiç unutmuyorum, çok korkmuştum nedensizce.
Hiçbir şey yapmadan direkt olarak yorganımı üzerime daha sıkı bir şekilde sarmış ve kafamı içine kurmuştum.
Sabah uyandığımda, anneme döndüm dedim ki, anne sen neden gece bizim odamızda sigara içiyordun?
Dedi ki, ben gece sizin odanıza hiç gelmedim. Ben de dedim ki, hayır geldin hatta gülümsedin bana.
Sen yanlış görmüşsün dedi ve konu kapandı.
Halüsinasyon muydu bilmiyorum ama baya korkmuş ve hatta bir kaç gece uyuyamamıştım.
Hatta kardeşim şey demişti bana, abla yatağımın yanında biri konuşuyor sanki uyuyamıyorum demişti ve daha çok korkmuştum.
Sevmediğim anılarımdan bir tanesidir.
