BUNNY'S BRITHDAY🐰🎂 [Complete]

✍️In my imagination

"හන්මියා.... පල්ලි ඉරෝනා...(ඉක්මනට නැගිටින්න)"

ආපහුත් ඔම්මගෙ සද්දෙ. ඇය් නොතේරෙන්නෙ? මට යන්න ඕනි නෑ ස්කෝලේ.

"කෝ?? ආය්ශ් මේ ලමයා නැගිටින්නැද්ද? හොදටම පරක්කු වෙලා!"

"ඔම්මාආආහ්හ්හ්හ්"

මම තව ටිකක් ඇදේ අරහෙට මෙහෙට පෙරලුනා. මට ඕනි අදවත් නොගිහින් ඉන්න. ඒත් ඔම්මා මාව එලවනවා කියලා මම දන්නවා.

මට හොදට සින්දු කියන්න පුලුවන්. එහෙම කියපු තරගයකින් ශිෂ්‍යත්වයක් ලැබුන නිසය් මට මේ තරම් වටින ස්කෝලෙකට යන්න ලැබුනෙ. ඉතින් ඔම්මා කැමති නෑ දවසකටවත් මම නොගිහින් ඉන්නවට.

මට ඕනි උනේ ඔම්මා එක්ක මාළු තට්ටුවට වෙලා කෑ ගගහා මාළු වෙළදාම් කරන්න. ඊටත් වඩා මගේ පරණ ස්කෝලෙට යන්න. ඒත් මට එහෙම කරන්න බෑ . සල්ලිකාර ළමය්‍ට වෙන් උනු ස්කෝලෙකට මම යන එක ගැන ඔම්මා හිටියෙ හරි උජාරුවෙන්.එයාගෙ හිත රිද්දන්න මම කැමති නෑ.

ඔම්මගෙ වදෙන් පොරෙන් බේරෙන්න ඉක්මනින්ම ලෑස්ති උන මම ඔම්මත් එක්කම ගෙදරින් එලියට බැස්සා. අපි හිටියෙත් එකකට එකක් ගෑවෙන්න රජයෙන් හදලා දීපු පොඩි ගෙවල් වල. මේ ගමේම හිටියෙ අඩු ආදායම් ලාභීන්. කලින් සැරේ වඩදිය රැල්ල වැඩි වෙලා අපේ තිබුනු ගෙවල් විනාශ වෙලා. ඊටපස්සෙ රජයෙන් අපිට මේ ගෙවල් හදලා දීලා තියෙන්නෙ.

"ඔම්මා මම යනවෝ!"

ඔම්මා වෙරළ පැත්‍තට යද්දි මම පාරට ආවා. ඔම්මා යන්නෙ අද දවසට විකුණන්න ඕනි මාලු තොගය ගන්න. ඒවගෙන් ලැබෙන ලාභයෙන් බාගයක් විතරය් අපිට. හැම මාලුවෙක්ටම ඔම්මා ගෙවන්න ඕනි.කලින් අප්පා ජීවත් වෙද්දිනම් මුලු ලාභයම අපිට ලැබුනා. එයා මූදෙන් අල්ලගෙන එන මාලු අපි විකුණුවෙ. ඉතින් සම්පූර්ණ ලාභයම අපිට.

හිරට හිර උනු බස් එකෙ මම පැය ගානක්ම නගරයට ආවා. ස්කෝලෙට එන්න මම පැය ගානක ගමනක් එන්න ඕනි. ඒකත් ගොඩාක් වෙලාවට හිටගෙන එන්නෙ.

"පිස්සු හැදෙනවා නේද ඔප්පා?"

මම මගේ එහා පැත්තෙන් ඉදපු ජන්කුක් ඔප්පට කියද්දි එයත් මාත් එක්ක හිනා උනා.