Geçmişin Gölgesi

Kara Defter

Ateş
Onu kendi ellerimle evine götürmemişmiydim,neydi şimdi değişen. Gelip giden bir yabancıydı o. Her şey boka sarmıştı zaten. O adam bizi her nasıl bulduysa ondan kurtulmalıydık. Eskiden yaptığımız gibi kaçabilirdik,herkes dağılmış olsada yapabilirdik. Her şey Suyun gelmesiyle dağılmıştı, başımda onlarca bela varken bir de yenisi eklenmişti. Diğerlerinin depoda olduğunu düşünerek adımlarımı depoya doğru hızlandırdım. Adam giderken "yeniden geleceğim" demişti. hala aynı adamsa acele etmeliydim. Tam da düşündüğüm gibi bizimkiler depodaydı. Efe aceleyle yanıma geldi" nerdesin ateş nasıl grubu öylece bırakıp bir kızın peşinden gidebilirsin." "Kes sesini"efe "topla grubu tüyüyoruz burdan"dedim sinirle. Herkes sanki bunları diyeceğimi biliyormuş gibi aceleyle eşyalarını toplamaya başladılar. Eğer o adam bizi yeniden bulursa olacakları biliyorlardı sanki. Hepsinin gözlerini aynı karanlık bakış esir almıştı. Şu anki durumumuzda en korunaklı yer karşı taraftaki çöplüktü. Orda bizi kimse bulamazdı. Efeye gitmeleri gereken yeni söyleyip onlardan ayrıldım. Olanlardan sonra düşünmem gerekiyordu. Ben Ateş Yılmaz dım. Yıllar önce kendime verdiğim sözü tutmalıydım. İçimden tekrarladım. Aşık olmak yok,aşık olmak yok...
Su
Kimim ben... Saatlerdir aynı şeyi söylemekten dilim mi yorulmuştu yoksa cevapsız kaldığı için kalbim mi bilmiyorum. Herkes şaşkınlıkla bana bakıyordu. Gözyaşlarını silip acıyla konuşmaya başladı annem" aman allahım salih noluyor kızıma, söyle doktor çağırsınlar. Babam eli ayağına dolaşmış bir şekilde aceleyle telefonunu aramaya başladı. Oysa telefonu tam karşısında masanın üstünde duruyordu. Evin gorevlisi olan kadın telefonu görmüş olacaktıkı hemen babama verdi. Babam hızla tuşlara basıp konuşmaya başladı sanki konuşcak hali kalmamış gibi sadece" çabuk buraya gelin"diyebildi ve kapattı. Havalandıgımı hissettim önce, sonra babamın kucağında buldum kendimi. Gözlerimi yumdum. Konuşacak halim de kelimelerimde yoktu artık. Yumuşak bir yere temas edince yatakta yada bir zamanlar benim olan yatağımda olduğumu anladım. Herkes yeniden gözlerimin içine bakmaya başladı. Annemle babamın üzüntüleri ne kadar da çoktu öyle. Kaç dakika böylece durduk bilmiyorum ama doktor geldiğinde annem ağlayarak anlatmaya başladı. " kızım günlerdir kayıptı bugün kavuştuk daha sonra hıckırıkları engel oldu konuşmasına babam kaldığı yerden devam etti anlatmaya." Kızım kim olduğunu bilmiyor doktor bey" dedi. Doktor anlamış gibi başını salladı ve "tamam" dedi. Yanıma geldi. Önce "adın ne" dedi sustum."yaşın ne "dedi yine sustum. Susmam bir cevapmış gibi yine sordu. Sonunda pes etmiş olmalı ki beni muayene etmeye başladı. İşi bitince "kimmişim ben"dedim ağlamaktan kısılmış sesimle. Duymamış gibi annemle babama döndü yeniden. Gülümseyerek "korkulacak bir şey yok sadece geçici bir hafıza kaybı"dedi. Annem koca bir oh çekti,babamda sıkıca ona sarıldı. Bense yeniden ne olduğunu anlamadığım yada anlamak istemediğim için yeniden sustum. Doktor gittikten sonraki bir kaç gün annemle babamın etrafımda dört dönüşlerini kırık bir gülümsemeyle izledim. Evde görevli olan teyzenin adının Aynur olduğunu yeni yeni öğreniyordum. Aynı teyze her gün yanıma geliyor yemeğimi bırakıyor benimle konuşmak için çabalıyor ve gidiyordu. O aksam annemle babam beni yanlarına çağırdılar. İkiside sormak ve sormamak arasında kalmış gibiydiler. Sonunda babam sormaya karar vermiştiki konuşmaya, başladı." kızım sen kaydolduktan sonra neler oldu nasıl olduda geri geldin"dedi. Ardından hemen ekledi "yanlış anlama kızım annenle geri geldiğine çok sevindik,ama günlerdir kayıptın ve geri geldin ama bizi hatırlamıyorsun bu çok garip kızım anla bizi uzanıpta tutamamak gibi bir şey".konuşmak istiyordum ama anlatacak bir şey yoktu. Onları Ateşi ve grubunu anlatamazdım."anne"dedim "ben hatırlamıyorum beni buraya bir amca getirdi ve sonra gitti". O anda aklıma gelen ilk şeyi söylemiştim işte. Annem saçımı okşadı,"geçti kızım annen yanında bundan sonra her şey güzel olacak"dedi. Tamam anlamında başımı salladım ve günlerdir yapmak istediğim şeyi yapıp anneme sarıldım,o da bunu günlerdir bekliyormuş gibi kollarına sardı beni ilk günki gibi kokumu içine çekti." geçti" dedi. Geçmişmiydi gerçekten. Ateşi öylece unutmuşmuydum,ya da sadece unuttuğumu mu sanmıştım. Kader çoktan yazmıştı kara deftere bizi oysa...
♧♣hikayemi okuyanlar voteye basarsa ve hatalarımı bana söylerse çok sevinirim sizi çok seviyorum gelecek bölümde görüşmek üzere gelecek bölümde hikaye 5 yıl ilerleyecek ateş ve su büyüyor ne düşünüyorsunuz +12votede yeni bölüm anında sizlerle♧♣