When He Became Mine

Chapter 9

Aziel POV

"kung minamalas ka nga naman!" naiinis na sigaw ko saka padabog na bumaba ng sasakyan kasabay naman non ang biglang pag lakas ng ulan!
"hah! Malas talaga ang babaeng yon!" naiinis kong bulyaw sa sarili ko. Ano ba kase ang pumasok sa isip ko at bakit sinundan ko pa 'yong babae na iyon?!

Tinignan ko kung ano ang nangyari sa makina pero hindi naman ako ma alam sa ganito! Yawa! My only hope is the gate over there I know na may guard don kanina na naka silip. Kaya I took my phone at ginamit ang flashlight bahala na kung mabasa tong Phone ko.

Medyo malayu layu ng konti yung Gate and plus sobrang dilim ng paligid! Hindi pa nakakatulong yung mga strange noise sa paligid sa pagkakaalam ko nasa kalagitnaan to ng gubat!. Sa wakas ay naka rating ako sa harap ng higanteng Gate

"manong guard?" Nag babasakaling tawag ko "may tao po ba dyan?"

Pero wala paring sumagot basang basa na talaga ako ng ulan tas yung Phone ko ay kumikisap kisap yung flashlight kaya naka ramdam ako ng kaba dahil sobrang dilim talaga! At hindi pa nakakatulong yung mga kaluskos sa kung saan saan! Siguradong tatawanan ako ng mga kaibigan ko pag na laman nilang natakot ako sa ganitong sitwasyon sasabihin pa ng mga non na bakla ako!

"hindi ako na tatakot !" sigaw ko kasama ng pag kidlat at mas napatalon ako dahil parang may tao o ano man ang nasa kabilang side ng gate pero kaharap ko siya legit talaga yung kaba ko kaya kahit natatakot tinapat ko yung kaunting flashlight ko sa kaniya ito talaga yung mga katangahan moments ng mga character sa horror movie eh!

"ahhh!" mas na pa lundag-lundag ako sa takot sa  ng isang babaeng naka Black na payong ang bumungad sakin

"tch !" singhal nito pero teka familiar ang tinig na 'yon ah. S-si R-robot?!

"W-what are y-you doing here?!" napapahiya kong saad

"eh ikaw? What are you doing here?" walang gana nitong sagot aba't ibinalik pa ang tanong ko

"n-nothing! I a-accidentally g-got here" nagaalangan ko pang saad

"ah" yun lang at tinalikuran ako

"w-woy! Teka lang na sira kasi yung sasakyan ko" lakas loob kung Saad sa kanya ininda ko yong hiya at ginaw bahala na

"oh eh ano naman?" na Inis ako sa sagot nya! Grabe! "one of our guard will drive you home" napahinto ako sa dinugtong nya kaya medyo na wala yung Inis ko pero medyo lang talaga! Dahil kahit sa pagkakasabi nya non ay dama mo talagang wala syang pake alam!

And just like that umalis na sya di ko na sya ma aninag pinapasok naman ako ni manong guard sa gate.

"hintay lang po kayu sir kukunin lang ni berto yong sasakyan" Saad ng ni manong guard

"sge po" magalang na sagot ko para na akong basang sisiw dito sa tabi at nila lamig na ako ng sobra

I waited for a minute there bago dumating yung sasakyan and unfortunately it's the Mercedes benz car. Pero hindi na ako nag pa kipot pa pumasok na ako dahil ginaw na ginaw na talaga ako

"Ah sir ihahatid ko lang po yung sasakyan ny bukas sa inyu" Saad naman ni manong ng naka sakay ako he look sleepy but he manage to smile

"Ah sge po" sagot ko naman sa kaniya saka tipid na ngumiti

"heto po pala pinabibigay ni ma'am" bigla syang may inabot sa akin na tuwalya.
Kahit nabibigla man ay tinanggap ko ito dahil sobrang lamig na talaga

Almost a half hour bago ako naka rating sa amin. I say my thankyou to manong saka pumasok sa bahay namin.

"oh Aziel? Where have you been and why are you wet?" bungad sakin ni mommy

"ah galing po ako kila Kenji mom saka nasira yung car ko" pagsisinungaling ko sa kanya

"eh bakit basa ka? Hindi kaba pinahatid ni Kenji?" nakakunot noo nitong tanong

"Ah pinahatid po mom sobrang lakas lang po talaga nang ulan dyan sa labas, ah sge mom akyat na ako sa kwarto ko" pagdadahilan ko na lamang

"oh sya sge baka mag ka sakit kapa" nginitian ko lamang sya saka nag patuloy sa pag akyat ng hagdan

Mom and I are okay but dad and me we are not okay because of the incident years ago

Pumasok na ako saking kwarto at dumiretso sa banyo i took a shower first saka nagbihis na. Nag pahinga muna ako bago na pag pasyalan bumaba para kumain.
And as usual kami lang ni mom ang nag di-dinner wala si dad minsan lang din naman kase sya umuuwi dahil sa bussiness si Mom naman minsan lang din na tyempohan siguro na hindi sya busy ngayon sa hospital kaya kasabay ko sya mag dinner.

When I finished eating ay agad akong pumanhik papuntang kwarto. And i remember what happened kanina.

Medyo na wala wala ang inis ko sa kanya kahit papano dahil simpleng ginawa nya kanina. Eh wala naman talaga syang ginawang special pinahatid nya lang ako at pinabigyan ng tuwalya. I didn't expect her na tulongan ako despite sa mga ginawa ko sa kanya nong mga nakaraang araw and also
She's totally weird why would she be in a middle of forest? Anong ginagawa nya don? Saka ano kaya ang nasa loob ng gate na yun? Some kind of house or building? Or maybe a abandoned house? Dahil mukhang luma na rin kase yung Gate na pansin ko lang but the question is sino naman ang may ari ng kotse na 'yon? Definitely hindi sa kanila' yon! Arghh!!! Ayan nag simula na akong macurious! Bakit ba kase sumunod sunod pa ako don?!

Marami akong tanong na nabuo sa isip pero kahit isang sagot wala kaya di ko na Malayan nakatulog na pala ako kakaisip sa babaeng 'yon.

KINABUKASAN....

I almost got late buti na lang hindi pa nag start ng discussion ang first subject teacher namin. Habang papalapit ako sa upoan ko ay sinipat ko muna sya pero ganon pa din walang ka emo-emosyon parin naka tingin siya sa labas ng bintana at parang walang pake alam sa mundo.

"Hoy buti na lang umabot ka Pre, kung hindi mapapahiya kananaman" natatawa ng Saad ni jayden

"H-hoy! Sinong mapapahiya?!" wala sa sariling sigaw ko!

"Do you have a problem Mr. Octava?!" mataray na tanong ni Miss kaya na payuko ako dahil sa mga ka klase kong nag bungisngisan tch

"n-nothing miss" sagot ko na lamang. Hanggang ngayon iniisip ko parin ang nangyari kahapon at gusto kong ma sagot lahat ng tanong ko kaya napag pa syahan kong kausapin mamaya si Vittoria and also thank her dahil kahit papano pinahatid nya ako ng safe. Kahit labag sa loob kong magpasalamat sa kanya pero sge magpapasalamat ako mamaya ganon kase ako pinalaki ni Mom kahit simpleng gesture o tulong dapat kang mag pasalamat.