Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐯🌠🐰
Kim Taehyung
"Taehyung, şu an nasıl hissediyorsun?" dedi Jeongguk, sesini ortama uydurmak istermiş gibi kısık konuşuyordu. On ya da yirmi dakikadır göğsünde dinleniyordum. Kalp atışını duymak, her nefes aldığında inip kalkan göğsünü hissetmek beni adeta huzura sürüklüyordu.
"Hmm, mutlu hissediyorum Gguk. Sen nasıl hissediyorsun?"
"Güvende hissediyorum." Güzel elleri tekrardan saçlarımı bulduğunda, ben de kafamı boynuna gömdüm. Bir sürü öpücük bıraktım oraya. Bazen huylandığı yere değiyordu dudaklarım, Jeongguk'un kısa kıkırtılarını duyuyordum. Saatlerce gülse ben de durur, onu izlerdim. O güldükçe hayat buluyordum sanki. Elimden gelse hiç ayırmazdım yanımdan, sürekli öperdim, kaçmasına izin vermezdim.
Bana verdiği o güzel hissi seviyordum. Onun bebeği olmayı, bebeğim olmasını da çok seviyordum.
"Mutlu hissetmen beni rahatlatıyor, Taehyung. Bu aralar durgunsun."
"Durgun muyum? Bilmem ki, fark etmedim." dedim. Ellerinden biri belime kaydı, tişörtümü sıyırıp çıplak tenimi okşadı. Hafifçe ürperdim, o da bununla daha sıkı kavradı belimi.
"Evet, öylesin. Bu kez seni sıkmak istemiyorum, sen anlatmak istersen her zaman dinlerim."
"Jeongguk... Yine mi aynı konu?" Kafamı kaldırıp ona baktım, anında gözlerini kaçırdı. Belimdeki eli gevşerken, saçlarımdaki eli de hareketini kesti. Gözlerini kaçırıyordu çünkü gözlerine baksaydım, ne hissettiğini anlardım. O da bakışlarıma asla dayanamazdı. Derin bir nefes alıp verdim, üzerinde hafifçe doğrulduğumda bakışları saniyelik olarak gözlerime değdi.
"Gözlerime bakar mısın bebeğim?"
"Taehyung, sadece uyusak... Olmaz mı?"
"Gözlerime bak lütfen Jeongguk. Bu konuyu son kez konuşacağız."
Pes ederek gözlerime baktığında az önceki gergin andan kurtulmasını sağlamak için eğildim, dudaklarımı yanağına iyice bastırdım. Öptüğüm yeri hafifçe okşadım. "Taehyung..." diye fısıldadı, her zaman olan o inatçılığını bana karşı kaybediyordu. "Jeongguk'um." dedim karşılık olarak, gözlerini kapatmıştı.
Bahsettiğim konu... Birkaç ay önce her şeyden yorulduğumu hissettiğim bir zamandı. Sanki her şey üzerime geliyor, insanların dediği şeyler beni boğuyordu. Çıkmaza düşmüş gibiydim, nefes alamıyordum. Üzüldüğüm şeylerin saçma olduğunu düşündüğüm için de ne olduğunu kimseye anlatmazdım. Kendi kafamda çözmeye çalışıyordum. Çözemediğim zamansa tüm bu sorunlar uykumu kaçırıyordu.
