Şehrin her sokağına küs kalmak
Bir zaman sonra.
Şehrin her sokağından bile medet beklemek.
Çocuk aklım
Unutmadı gitti seni.
İstersem daha da çok büyürüm derdim senden sonra
Çakıldım kaldım , on sekiz yaşıma
Haberin yok.
Çocuk aklım
Her yanlısı sende görüp de
Tüm doğruları nasıl da sana yakıştırdı
Nasıl da hiçbir yanlışını
Yazmadı
Unuttu.
Yanlışı sevmek
İmkansızı sevmekten daha zormuş
O yüzden sadece imkansizligina yanıyorum
O yüzden sadece imkansız şeyler yazıyorum
İmkanlar iyidir
İmkansızlarda iyidir.
Acıyı katar ömrüne.
Yaşın boyunu geçer
Acın ise yaşını..
Çocuk aklım
Bir seni unutmadi gitti
Tutamiyorum kendimi işte
Ellerimden süzülüyor yokluğun
Bazen de taş gibi oturuyor göğsümün tam ortasına
Tutamiyorum kendimi.
Tutamiyorum ızdırabın dağlasın yaramı
Sana üzülmeyi
Seni özlemeyi
Üç yılın aşkımdan hiçbişey kaybettirmeyişini
Yediremiyorum Kendime işte.
Beni anlaman mümkün değil.
Bazen hakettigini bile düşünür oldum karanlıkları
Susma
Düşmanın değilim senin
Değilim işte.
Çocuk aklım
Bir seni unutmadi gitti
Çocuk aklimla kalakaldım
Gittiğinden beri.
Çocuk aklımla bakakaldım öyle yokluğuna
Yokluğun ölçüsü mü olurmuş
Kocaman yoktun be adam
Kocaman yokoldun.
Yollar kocaman oldu
Yıllar kocaman oldu
Sen kocaman oldun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BURUK YANLARIM
RandomInanmayı bıraktıktan sonra yazmak düşüyor aklına insanın. En Zor şeymiş, inandıklarından vazgeçmek. En Zor şeymiş , son kez sarıldığını sonradan farketmek. En Zor şeymiş , karanlığa hapsolan bir adama tonlarca şey yazmak...
