"မင်းတို့ ထမ်းဆောင်ရမယ့် တာဝန်တွေသွားလုပ်ကြ, သားမင်းကိုတော့ အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် မင်းပင်ပန်းနေမှာပဲ"
"အော် ပြီးတော့ Captain Jeon, ငါရုံးခန်းထဲပီးရင်တွေ့မယ် မင်းကိုအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ ပြောစရာရှိတယ်"
ဂျောင်ဂု အလေးပြုလိုက်ပီး
"Yes sir"
ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပီလဲ
ကျွန်တော်ပြောချင်တာက ကျွန်တော့်အဖေလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့ သူ့သားဆိုပီး ပြောတယ်? ပြီးတော့ အခုသူ့အိမ်ကိုပါခေါ်တယ်?
နောက်ပီး အဲ့ဒီသရုပ်ဆောင်က Captain Jungkook နဲ့တော်တော်တူတာပဲ
Wow သရုပ်ဆောင်ကြေးတော်တော်မြင့်မှာဘဲ
ပြီးတော့ ဖြစ်သွားတဲ့အရာအားလုံးက တကယ့်အစစ်ကျနေတာပဲ ငါနှလုံးဖောက်ပီးတောင် သေစွားတော့မလိုလို
haha တော်တော် သရုပ်ဆောင်ကျွမ်းတာပါပဲ
အားလုံးကတော်တော်ကွဲပြားနေပီး အိုဟောင်းနေတယ် lol ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ haha
"Ohဘုရား ဘုရား, ထယ်ယောင်း! မင်းအဖေ ဘာဖြစ်လဲဆိုတာ ပြောပြလို့သိပြီးပီ; သားအဆင်ပြေရဲ့လား?"
အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထယ်ဆီကို အပြေးလာတယ်
သူမဟာအရမ်းလှနေပီး အသက်အရွယ်အရ ၄၀ လောက်ရှိမယ်
ထယ်ရဲ့ နှလုံးခုန်နှုံးတွေ မြန်လာတယ်
ဒီလိုခံစားချက်မျိုးက သူ့အတွက် အရမ်းရင်းနှီးနေတယ်; အရမ်းရင်းနှီးလွန်းလို့ မေ့ပျောက်လို့မရတဲ့ အရာတစ်ခု။
"အ-အမေ....?"
ထိုအမျိုးသမီးပြုံးပီး ထယ်ရဲ့နူးညံ့လှတဲ့ပါးနှစ်ဖက် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်
"ဗိုက်ဆာပီလား? လာ; အမေတစ်ခုခုချက်ပေးမယ်"
ဒါပေမဲ့ ထယ်သူ့အနောက်မလိုက်သွားပေ
အဲ့ဒီအစား ထိုနေရာမှာတွင် ကျောက်ရုပ်လေားရပ်နေပီး မျက်ရည်တွေဟာလည်း သူ့ပါးပေါ်မှာကျနေလျက်
"အမေ" သူတိုးတိုးလေးရေရွတ်လိုက်တယ်
သူ့အမေက သူ့ညီလေးကိုမွေးပေးပီးဆုံးသွားတာ
အဲ့ဒီနောက် မိခင်မေတ္တာကို လုံးဝမခံစားဘူးတော့
အခု သူရှေ့တည့်တည့်မှာ - သူ့အမေရှိနေတယ်
ဘယ်အချိန်ဘယ်နေနေ သူ့ကို ဘဝတစ်ခုလုံးပေးပီး ချစ်ခဲ့တဲ့အမျိုးသမီး
သူ သူမကိုလွမ်းနေခဲ့တာ...
သူ သူ့အမေကို အရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ...
သူထိုင်ခုံတစ်ခု ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ပီး သူ့အမေကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်
ESTÁS LEYENDO
Since 1894 (MM translation)
FanficThis story is not mine. The story is written by @ARTSEOULVK on Twitter. This is just translation work by @me.
