Ciel Ve Sebastian Olalım Ama Biz Aşık Olalım

🏚️

'hyunjin kapıya bak.'

Annem salondan bağırdığında bilgisayarın başından kalktım. Koridordaki terlikleri kenara koyup kapıyı açtım. Kapıda, elinde sarı bir çanta olan jisung vardı. Çantayı gözünün önünden çekti. Beni görünce yüzü düştü.

'oha yüzüne ne yaptın? Daha doğrusu kim sikti olum seni?'

Diyerek dudağımı ve boynumdaki çiziği gösterdi.

Sırtından iteleyerek odama götürdüm.

'yeminle koridorda gördüğün dolaba sıkıştırdım kafamı.'

'onu nasıl becerdin? Biraz panik bi' tip olduğunu biliyordum ama bunu nasıl becermiş olabilirsin?'

'sorma orasını. Sıkıştı işte.'

Dışarı çıkmak için ayakkabılarımı alırken annemin terliğinden kaçarken panikleyip dolabı kafama kapattım diyemedim

'sen niye geldin peki?'

'e sen gelemem deyince ben geldim. Baktım iyi çiziyorsun, lisenin başında alınmış ama asla kullanılmamış boya setimi getirdim birlikte bir şeyler çizeriz diye.'

'teşekkürler. Sen otur masaya ben bir sandalye daha çıkarayım. çekmecelerden istediğin kalemleri çıkar sende.'

Jisung kolumu tutup durdurdu beni.

'iyi misin bu arada? Çökmüşsün resmen. İyi misin diye soruyorum birde.'

'sorun yok.'

Dedim ve sandalye getirmeye mutfağa geçtim. Jisung'un dikkati dağılsın diye biraz daha mutfakta oyalandıktan sonra odama geri geldim.

'hediyenizi çok beğendim küçük bey.'

'ne büyük onur. Bende sizin hediyenize bayıldım. Hatta, biraz kaba olacak ama bir tane daha istesem bu hediyeden.'

'asıl benim için bir onudur. Neyi çizmemi istersiniz?'

'neden bana bizi çizmiyorsunuz?'