Numara Komşum-(KenHina) || Texting

10.Bölüm

-Hinata-

Sabah uyandığımda antrenman için kalkmamız gereken saatten yaklaşık bir saat önceydi.

Canım sıkılmış olduğu için dışarı çıkmayı planlıyordum, kamp binamızdan çıkmış ve kapının önündeki merdivenlerin korkuluğuna oturmuştum.

Tam o sırada ben yeni doğan güneşe bakarken kapı açıldı ve reflex olarak oraya döndüm.

"Uyumadın mı, bebeğim?" Kenma'nın sorduğu soru ile yüzüme bir gülümseme gelmişti.

"Uyudum demin uyandım, ya sen?"

"Aynısından bana da."

Kenma yanıma gelip bir  süre benimle gökyüzünü izledikten sonra bana döndü.
"Hayat kısa..."

"Ee, ne olmuş yani?"

"Hayat kısa evlen benimle."

Ani söylemi yüzüme kırmızı bir leke yayarken kafamı aşağıya doğru eğdim.
"Utandın mı? Off şimdi garip bi isteğim var..."

"Ne istiyorsun, Kenma."

"Utanan yüzünü görmeyi..."

Yüzüm daha çok kızarırken çenemden tutup yüzümü yukarı kaldırdığında yanaklarıma kitlenmiş, yüzümü sağa sola çevirip daha dikkatli bakıyordu.

"Annen seni poğaça olarak mı doğurdu?"

"Anlamadım?.."

"Yanakların diyorum çok tatlı, pamuk şeker gibi..."

Hani her kitapta olur ya damat gelini öperken kapı çalar, ee biz de dedik; "Eksik kalmayalım." Bu yüzden kenma tam gülümseyerek yanaklarımı öperken ikimize de mesaj geldi...

-Dokunmayın çok fenayım-

Daichi:
Nerdesiniz?

Kenma:
Sana ne?

Hinata:
Kapıdayız, Daichi-senpai.

Sugawara:
Şşt, Kenma!

Kenma:
Söyle, benim biricik senpai'm.

Sugawara:
Öptün mü?

Hinata:
Ahem, ahem.

Kenma:
Yok, tam öpüyordu-

Hinata:
AAĞAĞĞAHEM!

Tsukishima:
Telefonda öksüremezsin, Hinata.
Zorlama şansını bence...

Kenma:
Tam öpüyordum, Daichi mesaj attı.
Eksik kalır mı hiç?(!)

Hinata:
Hmm?

Kenma:
Bu arada, Hinata'nın dudakları çok öpülesi
değil mi?