mevsimler çabuk geçti. parlak yeşil yapraklar büyüdükçe tatlı kokulu kiraz çiçekleri dökülüyor ve yazın geçmesine izin veriyor. sonbahar geldiğinde kırmızı, sarı ve turuncunun çeşitli tonlarına dönen yapraklar. onları açan dallar kış geldiğinde çırılçıplak giyinmişti.
kar ıstırap verici bir hızla yağdı. Pencerenizin dışındaki soluk turuncu sokak lambası, donmuş parçacıkların düşüşünü izlerken yüzünüzde bir gölge oluşturuyordu. zaman yavaş ilerliyordu. sanki her zaman yavaştı ve sen ancak şimdi fark ediyormuşsun gibi. sıkıcı ortam zihninizde hüzünlü düşünceler yarattı. kışlar hep onunla geçerdi.
Endişelerini savuştururken, ona eşlik etmek için seni evden gizlice çıkmaya ikna ettiği geceye.
"Hadi!! sadece birkaç saat olacak, sadece bana eşlik edecek birine ihtiyacım var," diye yalvardı, yüzündeki gülümseme telefondan duyulabiliyordu. "kaba herif! Sabahın 2'si gibi ve ben yorgunum. ayrıca bir sürü arkadaşın var, neden beni arıyorsun ha?" sızlanmanıza hafifçe güler. telefonu kulağına yaklaştırıyor. "sen benim tek arkadaşımsın kar tanesi. Sana ceketimi ödünç vereceğim, sen de pistte biraz kestirebilirsin, tamam mı? Gitmeden önce seni uyandırırım." aramayı kesmeden önce "para cezası" diye homurdanırsınız. Kapıyı açmak için parmağınızı aşağı indiriyorsunuz ve tam önünde duran çocuğu görüyorsunuz. eli uzanmış senin onu tutmanı bekliyordu. ikiniz karanlık gecede tembel tembel yürüyorsunuz.
tribünde oturdun, başının kenarına dayadın. 'bir meleğe benziyor' diye düşündün. yaptığı her bükülme ve dönüş çok keskin ama çok zarif görünüyordu. buraya aitmiş gibi görünüyordu. Bakışlarını ona diktin, bu anı hiç unutmamak için elinden gelenin en iyisini yaparak zihnine kazıdın. parçalanan buzun sesi sizi düşüncelerinizden ayırdı. Önünüzde duran ilgili bir sunghoon. "İyi misin kar tanesi?" diye sorar, yüzünü avuçlamak için uzanır. başparmağı yanağınızın elması üzerinde hafifçe ileri geri hareket ediyor. Yumuşak hareketin sizi sakinleştirmesine izin verirken, dokunuşuna yaslanıp başını sallarsınız.
ve kollarında ağladığı geceye. paten yapmak ona her zamanki rahatlığı vermiyordu. bu yüzden sana başvurdu.
bu bir hata kar tanesi. Asla onlar kadar başarılı olamayacağım. asla onlar gibi olmayacağım. asla iyilik yapmam. ben bir başarısızım." genellikle, güçlü çocuk göğsünüzde hıçkırır. oda karanlıktı, yanındaki tek ışık oradaki küçük masa lambasıydı. Oğlanın gömleğinin kenarına tutunmasını izlerken yüreğin sızladı. kırık hıçkırıklarının sesleri sizi gözyaşlarına boğdu. Onu daha önce hiç bu kadar duygusal görmemiştin.
Sunghoon genellikle senin pozisyonundaki kişiydi. sevgili bir ömür boyu ona sarılırken saçlarının uçlarıyla oynamak. ama onu teselli etme sırası sendeydi. kolların onun etrafında sıkılaştı. yüzünü inanılmayacak kadar yakın tutan nazik bir el. "Çok iyi yapacaksın canım. Her yarışmayı kazandığın gibi her seçmeyi ve evrimi geçeceksin. bir gün büyük sahnelerde olacaksın, buzda yaptığın gibi dans edeceksin. dünyayı ele geçireceksin tatlım." kulağına fısıldarsın. hıçkırıkları hafif iniltilere dönüşmüştü. gözleri yavaşça kapanıyor ama kolları senden asla uzaklaşmıyor. "Seninle gurur duyuyorum Sunghoon. ünlü olduğunda beni unutma tamam mı?" gömleğinize kıkırdıyor, hüzünlü gözlerinin yerini hoşnutluk alıyor. "Seni asla unutmayacağım kar tanesi. durmadan." senin sıcaklığında uykuya dalmadan önce diyor.
Ondan en son haber alalı 2 yıl oldu. bütün ailesi ona daha yakın olmak için uzaklaşıyor. rüyasının peşinden koşarken onu ayrıntılı olarak izlemek için. Dünyanız olan çocuğun son birkaç hatırasını hatırladığınızda sessizce gözyaşlarınız yüzünüze düştü. her gece dua ettiğin çocuk sana döneceğini umduğu bir dua. kolları açık ve yüzünde tatlı bir gülümsemeyle sana dönüyor. her şeyden çok sevdiğin çocuk. çok sevdiğin çocuğu bıraktın.
Yatağınızın yanındaki kağıt ve kalemi alarak agresif bir şekilde yazmaya başlarsınız. gözyaşların tüm sayfayı kirletiyor.
"Sayın sunghoon
Umarım yaratıldığınla ne kadar gurur duyduğumu biliyorsundur.
tüm nefretlerini unutma cesaretiyle,
tanrım umarım bugün daha mutlusundur
Çünkü seni seviyorum. ve umarım iyisindir."
