Revenge[yoonmin]

güvenli yer

Yoongi'nin anlatımı

Sadece adının jimin olduğunu bildiğim alfanın söylediği buluşma saati yaklaştıkça elimde olmadan gerginliğim de artıyordu. Beklentimi en aza indirmiş,kendimi en kötüsü ne hazırlamıştım. Belki aileme yardım edeceği için beni aşağılayıp,hor görecek. Belki de sadece ona yemek yapıp çocuk doğurmamı isteyecekti. Beni hiç sevmeyip aslında çok yakın ama iki yabancı kadar uzak iki kişi olarak aynı evde yaşayıp gidecektik. Bu düşünce bile beni korkutmaya yetiyordu. Sevmediğin,değer vermediğin birine ömrünü adamak zorunda olmak korkulu bir rüya hatta kabustu benim için. Romantizmi çok seven hayatımda olan çoğu şeyi romantize eden ben için korkunç bir kabustu.

Öteki yandan çaresizlik elimi kolumu bağlamış bana başka bir seçenek sunmuyordu. Yaşlı anne ve babam benim için tüm fedakarlıkları yapıp rahat icinde yaşamamı sağlayamıştı. Ben ise onlara sadece bir hiç verebilmiştim. Omega oluşum, türlü zorluklara okuttukları üniversiteden düşük notla mezun olup iş bulamayışım benim onlara verdiğim şeylerden sadece bazılarıydı. O yüzden o alfa dünyanın en berbat kişisi de olsa kabul etmekten başka seçeneğim yoktu.

Ne kadar kabullenmek istemesemde içimde bir yerlerde aileme layık değilim düşüncesi beni yiyip bitiriyordu. Küçük yaşta yapılan koşu yarışlarında bile başarısız olur yarı yolda nefesim kesilirdi. Çoğu arkadaşım dalga geçerken anne ve babam yanıma gelip bir önceki seferden daha iyi koştuğumu söyleyerek teselli ederlerdi. O günleri hatırladıkça keşke diyorum keşke daha hızlı koşup bir kez bile olsa onları gururlandırsaydım.

Kolumdaki saate baktığımda buluşma saatine sadece beş dakika kaldığını görmemle son kez aynadaki yansımama bakıp odamdan çıktım. Salona geçtiğimde anne ve babamın yan yana oturmuş öylece kucaklarında birleştirdiği ellerine bakarken gördüm. Onların aşkı masallarda geçen türden değildi. Ben hiç bir filmde hiçbir romanda rastamamıştım onların aşkına benzer birşeye. Çok zorluk yaşamışlar hayat birçok kez ayırmış onları tıpkı adem ve havvayı ayırdığı gibi ama sonunda hep bulmuşlardı birbirlerini. Onların yaşadığı sevgiyi az da olsa yaşamak için nelerimi vermezdim. Ama dediğim gibi beklentimi en aza indirmem gerekiyordu. Bu yaşayacağım hayal kırıklığını da azaltırdı.

"Ben çıkıyorum" orda saatlerce dikilsemde beni farketmezlerdi. Bana olan sevgileri elbette dünyalar kadardı ama onları birbirine olan sevgisini koyabileceğim bir kalıp dahi yoktu. Yan yana gelseler kimsecikleri gözleri görmez,yanı başlarında kıyamet kopsa umurlarında olmazdı. O yüzdendi beni farketmeyişleri. Sesimi duyduklarında annem yüzünde kırgın ve kendisine kızgın bir şekilde bana bakıyordu. Yanıma gelip ellerimi tuttu." Yoongim bak eğer bir yanlışını görürsen hemen bizi arıyorsun gerekirse koşa koşa geliriz tamam mı. Ben oğlumu sokakta bulmadım yedirmem kimseye" endişesini gülerek ve espiri yaparak kapatmaya çalışan anneme ne desem içini rahatlatamayacağımı biliyordum.sadece başımı sallayıp gülümsemekle yetindim. Daha sonrasında bir ton daha nasihat dinledikten sonra dışarıdan gelen korna sesine sevinmedim diyemezdim. Aksi taktirde annem iki saat daha konuşabilirdi. Son kes ikisine de sarılıp evden dışarı çıktım. Yeni farkına varmıştım nereden kurtulup nereye düştüğümün. Önüme duran siyah lüks arabaya her saniye baktığımda ayaklarım geri geri gidip annemin nasihatlarını dinlememeye devam etmek istiyordu. Heyecandan avuç içlerim terlemeye nefesim sıklaşmaya başlamıştı." Sakin ol yoongi sakin ol bayılmamaya çalış " içimden kendime tavsiyeler verirken donup kaldığımı düşünmesin diye arabaya doğru birkaç adım attım. Kapıya yaklaşık üç dört adım kalmıştı ki karşı tarafın kapısı açılmıştı.

O an zihnimim derinlerinde yer alan sahneler bir bir gözümün önünden geçiyordu. Tüm bu felaketler olmadan sadece birkaç saat önce restoranda gelen o nazik,ağır ama bir o kadarda ferahlatıcı feromonlu,yakışıklı alfa. Bizim mahalle kenarı izbe dükkanımıza tesadüf eseri gelmiş ve bir daha asla karşılaşacağımız düşünmediğim o alfa şuan tam karşımda tapılası gülümsemesiyle bana gülümsüyordu. Birkaç adım daha atıp tam karşımda geçmişti. Şuan kendimi tokatlayıp rüya mı? Gerçek mi? Test ekmek istiyordum. Elini bana doğru uzatıp gülümsemesini daha da genişletmişti.