Revenge[yoonmin]

bir alfa var

Son giden müşerininde masasını sildikten sonra derin bir nefes verdi omega. Bugün her zamankinden daha çok müşteri geldiği yetmiyormuş gibi neredeyse tüm yemekleri de kendisi yapmıştı. Elinden geldiği kadar ailesine yardımda bulunmaya çalışıyor,tek geçim kaynakları olan bu minik restoranta gözü gibi bakıyordu. Omega olduğu ve ailesine daha iyi imkanlar sağlayamadığı için her geçen gün daha da sinirleniyordu kendisine. Bir alfa olsaydı iş bulması bu kadar zor olmazdı. Yada girdiği her işte tacize uğramazdı. Hayat omegalar için daha da zordu ve yoongi bunu iliklerine kadar hissedebiliyordu.

"Yoongi bebeğim hadi yeter bugünlük bu kadar çalışma. Kendini çok yorup hasta olmanı istemem" annesi bal sesiyle omegayla seslendiğinde yoongi annesi şirince gülümseyip başını salladı. Mutfağa geçip önlüğünü çıkartıp ceketini aldı üzerine. Ne kadar yaz ayında olsalarda geceleri serin olabiliyor ve bir omega olduğu için çabuk hastalanan bir bünyeye sahipti.

Mutfağın ışığını kapatıp kapıda onu bekleyen anne ve babasını yanına geçip kollarına girmişti. Restoran ve evleri arası sadece on dakikalık bir mesafeye sahipti ve yoonginin en sevdiği şey ise o on dakikalık mesafede ailesiyle yaptığı sohbetlerdi." Bugün dükkana gelen bir alfa yaptığım yemeği çok beğendi" annesi ve babası birbirine bakıp gülümseyip oğullarının güzel yüzüne çevirmişlerdi tekrar bakışlarının" hımm nasıl bir alfaymış bakalım bu kişi" babası sorduğunda omega utanmasına engel olamamıştı. Bir taraftanda babası ve annesi ile böyle konuları rahatça konuşabildiği için mutluluk duyuyordu. Etrafındaki çoğu omega ailesi tarafından sevilmiyor yada eziliyordu. O kesinlikle şanslı bir omegaydı." Çok yakışıklıydı. Kıyafetlerinden zengin olduğu belliydi. Açıkçası bizim restoranta ne işi olur diye düşmedim değil. Böyle esmer tenli,siyah saçlı ve güçlü feromonlu bir alfa" oğullarının adeta büyülenmiş gibi anlattıklarından sonra yaşlı çift gülüp kollarını oğullarını beline sarmışlardı."anlaşılan benim güzel oğlum bu gizemli alfadan çok etkilenmiş" annesi imalı bir şekilde konuştuğunda yoongi iç geçirmeden edemedi. Tekrar o alfayla karşılaşacağını hiç sanmıyordu.

Yanlarından art arda iki itfayeci arabası geçtiğinde kendi mahallelerine girdiğini gördüğünde kalbi endişeyle kasıldı. O mahalledeki herkesi çok sever herkesle iyi geçinirdi. Annesine baktığında onda da aynı yüz ifadesini gördüğünde adımlarını hızlandırıp önden yürümeye başladı. İlk yardım eğitimi aldığı içine belki bir yardımım dokunur düşüncesi ile kalabalığa doğru koşmaya başladı. Yaklaştıkça kaşları daha da çatılıyordu. Çünkü herkes onların evinin etrafında toplanmış,polisler kalabalığı uzaklaştırmaya çalışırken itfayeciler kalabalığı delip müdahale etmeye çalışıyordu. Sadece üç dört adım sonra görüş açısına giren evle dona kalmıştı. Çocukluğunun geçtiği,ilk adımlarını attığı her bir köşesinde anılarının olduğu ev yanıyordu. Pencerelerden dışarı taşan alevler karanlık sokağı aydınlatıyordu. Ateşlerin siyah sisi beyaz evin duvarlarını karartmış her taraftan alevler yükseliyordu. Yoongi gözünden akan bir damla yaş yerle buluşurken eş zamanlı olarak annesinin acı dolu çığlığını duymuştu. Boğazından bir hıçkırık koparken daha fazla ayakta durmaya dayanamayıp yere çökmüştü. Annesi ve babasının feryatları,onları sakinleştirmeye çalışan komşuların tesellilleri ve zayıf omeganın hıçkırıkları birbirine karışmıştı.

Aradan geçen bir saatin ardından küle dönmüş evinin haline bakıyordu. Annesi ağlamaktan perişan olmuş babası tek bir mimiğini bile oynatmadan yanmış evi seyrediyordu. Anladığı kadarıyla hala inanmıyordu yaşlı adam evinin yandığına. Usul adımlarla koca kurdun yanına yaklaşıp boynuna sarıldı. Babası güzel oğlunun güven ve şefkat duygusuna ihtiyacı olduğunu anlayıp sıkıca kollarını beline sardı." Baba herşey yandı. Tüm anılarımız,fotoğraflarımız herşey" Omeganın gözlerinden tekrar yaşlar akmaya başladığında babası onun kulağına herşeyi yoluna katacağına dair teselli ler veriyordu. Tam o sırada yanlarına hızlı koştuğu için nefes nefese kalmış genç bir çocuk geldi."bay min restorantınız"