Pinoy Horror Stories/Kababalaghan

Bagyong Yolanda

"Taga Tacloban ako and I can just feel the pain of my kababayan na nawalan ng kamag-anak" Ika ng isang lalake na nagbkasyon galing states. 

Anyway may share ako sa inyo na kwento galing from Tacloban. I just heard from it from my friends kasi bumalik na ako ng states after I went back to my hometown to check on my relatives and friends. As you all know totally washed out yong city namin and ang nagrabehan ay yong mga malalapit sa dagat. Our city is a coastal city anyway so kahit sa inner most part of downtown grabe yung paglamon ng dagat. 
This story was shared from most of the people who survived living in the hard hit areas such as San Jose, Baras, Magallanes, Palo, Tanuan. Hindi lang sila pati yung mga sundalo at volunteers not a Taclobanon na nagpunta sa Tacloban nakaexperience daw nito. As you all know may curfew sa Tacloban starting 6pm nung first few weeks nung bagyo. Marami pang debris nakakalat and yes madami pa ding patay na hindi na reretrieve that time.Kwento ng mga sundalo na nakastation dun. Naexperience nila na one night, madilim kasi walang lights. Tahimik yung lugar kasi curfew nga. Napansin nila na parang biglang may nagpapanic na mga tao sa binabantayan nilang lugar. Inalam nila kasi syempre bak mga NPA o mga tulisan na may masasamang balak kapag gabi. Hinanap nila kung saan galing yung mga ingay. Napansin nila na papapunta sila mismo sa may mga nawashed out area ng lugar. Thinking baka yung mga natitirang survivors e nangangailangan ng tulong baka nga pinasok ang mga bahay nila or may tulisan nga na nanggugulo. As they walked further almost near the sea side with the debris na nagkalat sa mga paligid nila, naencounter nila yung ilang survivor na lumapit sa kanila, sila yung residents dun na sabi may naririnig silang ingay din. The residents we're afraid din kasi pati rin sila may naririning na rin. What creeps them out daw kasi wala na ngang mga bahay sa may malapait na hard hit areas, kung meron man sira sira na and yung mga residents na mangilan ngilan lang that time e nasa make shift houses natutulog. The more na inusisa nila yung washed out area na barangay. Napansin nila na ang lakas ng mga daing na mga taong humihingi ng tulong para bang ang dami nila. Doon natakot ang mga residents at nagtaka yung mga sundalo kasi wala silang makitang mga tao na nagsisigawan. Ang narinig kasi nila ganito.

"TULONGGGG!!! TULLLOONNG!! TULUNGAN NYO KAMI !!" In waray waray like "Buligi kami buligi kami!" 

Para bang nasa bagyo ulit sila. pero ni isang anino ng tao sa coastal area na yun wala silang makitang tao except for some residents na nagtataka din sa naririnig nila. That was days after Yolanda na grabe pa din ang lagay ng Tacloban. Nag offer sila ng prayer sa lugar kasi parang yung mga kaluluwa ng biglang namatay e nandun pa humihingi ng tulong. On Dec 17th this year nagtirik ng mga kandila yung mga Taclobanons along the coastal part of the city to remember and pray for the souls of thousands of people who died nung bagyo. May they find eternal peace in Heaven with God.