ម៉ាហ្វៀរចងគុំនុំ😤(ចប់)✅

Part:២ ម៉ាហ្វៀរចងគុំនុំ

ស្អែកឡើង
ជុងហ្គុងបានមកមើលថេយ៉ុង "យ៉ាងម៉េចហើយគេងលក់ស្រួលទេយប់មិញ?" ជុងហ្គុក និយាយបែបឌឺទៅកាន់ថេយ៉ុង ប៉ុន្តែថេយ៉ុងមិនតប
"យ៉ាងម៉េច យើងសួរម៉េចក៏មិនឆ្លើយ?" ជុងហ្គុក ស្រែកកំហគដាក់ថេយ៉ុង
"ខ្ញុំគ្មានអ្វីត្រូវនិយាយជាមួយមនុស្សដូចជាលោកនោះទេ" ថេយ៉ុង
"ថ្ងៃនេះឯងដូចជាគ្រាន់បើជាងយប់ម៉េច" ជុងហ្គុក និយាយក៏ដើរទៅជិតថេយ៉ុង
"លោកចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ" ថេយ៉ុង និយាយដេញជុងហ្គុក
"យើងក៏មិនចង់នៅជិតឯងដែរ តែឯថកុំទាន់គ្រាន់បើពេកអីប្រយ័ត្នយើងទ្រាំមិនបានទៅ!" ជុងហ្គុក និយាយដោយទឹកមុខស្មើ
"តើលោកប្រុងធ្វើយ៉ាងម៉េច បើចង់សម្លាប់ក៏សម្លាប់ខ្ញុំទៅកុំឲ្យលោកទ្រាំនៅជិតខ្ញុំ" ថេយ៉ុង និយាយមិនខ្លាចជុងហ្គុក
"ថ្ងៃនេះមាត់របស់ឯថគ្រាន់បើណាស់ យើងក៏ចង់ដឹងដែលថាមាត់គ្រាន់បើរបស់ឯងនេះមានរសជាតិបែបណា" ជុងហ្គុង និយាយហើយក៏ចាប់បឺតមាត់របស់ថេយ៉ុង ថេយ៉ុងខំប្រឹងរើបំរាសតែរើមិនរួច រហូតមាត់របស់ថេយ៉ុងចេញឈាម
"មាត់របស់ឯងពិតជាផ្អែមមែន" ជុងហ្គុក រួចក៏យកដៃរបស់គេមកជូតចុងមាត់
"មនុស្សរោគចិត្ត ហេតុអីលោកធ្វើបែបនេះ?" ថេយ៉ុង មិនសុខចិត្តដែរគេមកបឺតមាត់របស់ខ្លួន
"បើឯងនៅតែគ្រាន់បើទៀត យើងនឹងបឺតមាត់របស់ឯងទៀតហើយ អាចធ្វើលើសពីបឺតមាត់ក៏ថាបានដែរណា" ជុងហ្គុក
"លោកចង់ធ្វើអី?" ថេយ៉ុង បានសួរទៅជុងហ្គុក
"បន្តិចទៀត ឯងក៏ដឹងហើយមិនបាច់ឆ្ងល់ទេ!" ជុងហ្គុក រួចក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ថេយ៉ុង
"ឯងស្រាយចំណងឲ្យគេទៅ ហើយមើលគេឲ្យបានល្អកុំឲ្យគេរត់អោយសោះ" ជុងហ្គុក បានផ្តែផ្តាំទៅអង្គរក្សជំនិតរបស់
"បាទ លោកប្រុសខ្ញុំនឹងមើលគេឲ្យបានល្អ" ឌីន ជុងហ្គុងក៏ចេញបាត់ទៅ ហើយឌីនក៏បានចូលទៅស្រាយចំណងឲ្យថេយ៉ុង
"លោកជាអ្នកណា?" ថេយ៉ុង បានសួរទៅឌីន
"ខ្ញុំជាអង្គរក្សជំនិតរបស់លោកប្រុសហ្គុង ហើយក៏នៅឲ្យស្ងៀមៗទៅកុំគិតចង់រត់ឲ្យសោះ" ឌីន បានឆ្លើយតបទៅថេយ៉ុង ពេលស្រាយចំណងហើយគេក៏ដើរចេញ
យប់បន្តិច ក៏មានអ្នកបំរើស្រីម្នាក់បានដើរចូលក្នុងបន្ទប់ថេយ៉ុងដោយបានយកសម្លៀកបំពាក់មកជាមួយ
"លោកនេះជាសម្លៀកបំពាក់របស់លោក លោកឆាប់ងូតទឹករួចស្លៀកវាទៅ" សីុន សុីជាឈោ្មះអ្នកបំរើស្រីនោះ
"នាង តើនាងអាចជួយខ្ញុំឲ្យចេញពីនេះបានទេ? ខ្ញុុំសូមអង្វរជួយខ្ញុំផងទៅ" ថេយ៉ុង បានទៅចាប់ដៃសុំអង្វរឲ្យសុីនជួយ
"ខ្ញុំមិនអាចជួយលោកបានទេ លោកកុំឲ្យខ្ញុំពិបាកអីលោកឆាប់ទៅងូតទឹកទៅ ខ្ញុំលាសិនហើយ" សុីន បានតបរួចក៏ដើរចេញ ថេយ៉ុងខំតាមអង្វរសុីនតែសុីន
មិនជួយ
ជុងហ្គុងក៏មកដល់បន្ទប់ថេយ៉ុងហើយដើរទៅជិតថេយ៉ុង
"ងូតទឹករួចហើយមែនទេ ខ្លួនរបស់ឯងពិតជាក្រអូបណាស់" ជុងហ្គុក បានហិតកន្ចឹកករបស់ថេយ៉ុង
"លោកចង់ធ្វើអីនឹង?" ថេយ៉ុង បានរុញជុងហ្គុកចេញ
"គឺ ធ្វើរឿងសប្បាយៗជាមួយគ្នានោះអី!" ជុងហ្គុក បានយកដៃអង្អាលស្មារបស់ថេយ៉ុង ថេយ៉ុងក៏ក្រវាសដៃចេញ
"លោកនិយាយឆ្កួតអី?" ថេយ៉ុង
ជុងហ្គុងក៏បានចាប់បោសថេយ៉ុងទៅលើគ្រែ ហើយដើរទៅរកថេយ៉ុង
"~អាស~ លោកចង់ធ្វើអី?" ថេយ៉ុង
"នេះឯងនៅមិនដឹងថាយើងចង់ធ្វើអីទៀតមែនទេ បើចឹងយើងប្រាប់ឯងយើងចង់បានខ្លួនរបស់ឯងហ្នឹងហើយ" ជុងហ្គុក និយាយហើយក៏ចាប់ដៃថេយ៉ុងសង្កាត់នឹងពូកយ៉ាងជាប់
"លែងទៅ លោកឆ្កួតស្អីនឹង ឆាប់លែងខ្ញុំទៅ លេងទៅ" ថេយ៉ុង និយាយទាំងភ័យ
"យើងមិនលែង" ជុងហ្គុង
"លោកពិតជាឆ្កួតហើយ លែងទៅ" ថេយ៉ុង
"ហាហាហា... បន្តិចមនុស្សឆ្កួតម្នាក់ក៏នឹងក្លាយជាប្តីរបស់ឯងហើយ" ជុងហ្គុង គេចាប់ផ្តើមដោះអាវរបស់គេចេញ រួចក៏ដោះអាវរបស់ថេយ៉ុងចេញតាមក្រោយ
"លោក កុំធ្វើនេះសោះណា ហ្អឹស....​ជួយផង ហ្អឹស..." ថេយ៉ុង គេបានយំ
"ទោះឯងខំប្រឹងស្រែកយ៉ាងណាក៏គ្មានអ្នកជួយឯងដែរ ឯងពិតជាស្អាតណាស់ ស្អាតជាស្រីទៅទៀត" ជុងហ្គុក
ជុងហ្គុកបានបឺតមាត់ថេយ៉ុង និងថើបកន្ចឹងកពីឆ្វេងមកស្តាំ ពីស្តាំមកឆ្វេងរហូតមកដើមទ្រូងរបស់ថេយ៉ុង ចំណែកថេយ៉ុងគិតតែពីយំផងស្រែកផងអង្វរជុងហ្គុកផង ហើយជុងហ្គុកក៏បានដោះខោរបស់ថេយ៉ុងចេញ រួចកន្ថេចជើងថេយ៉ុងដាក់លើស្មារបស់គេធ្វើឲ្យថេយ៉ុងមានការធ្វើឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់មកក៏យកប៊ិចរបស់គេទៅចុកចូលផ្លែប៉ោមរបស់ថេយ៉ុង គេបានធ្វើវារហូតថេយ៉ុងសន្លប់ ព្រោះថេយ៉ុងឈឺចាប់ពេកមិនអាចទ្រាំបាន ទើបគេបញ្ឈប់វាហើយក៏ដាក់ខ្លួនគេងក្បែរថេយ៉ុងរហូតទល់ភ្លើ
___________
​ សូមរង់ចាំភាគបន្ត
អរគុណសម្រាប់ការអាន❤
សូមទោសផងបើមានកន្លែងណាមិនពេញចិត្ត អាចប្រាប់ខ្ញុំបាន😘កុំភ្លេច vote ខ្ញុំម្នាក់មួយផង
#JullYNa_Rina