Erotic Touch

Erotic 2

Chapter 2

Dixie

"IPASOK mo na..."

I started hearing those five syllables as I'm getting near to Monasterio's italian-style living room. The living room that I started witnessing is not longer what I know in the past years. Nag-iba na ang lahat. Mula sa naggagandahang mga natural na mga disenyo hanggang sa kagamitang yari sa kumikinang na ginto. The paintings on the wall. It's too glaring as it was like inviting my hazel eyes to play with it. It's so entrancing, from its spine to its flaming outward structure.

Sa ganitong pagsalubong pa lang ay napakasarap na sa pakiramdam.

I daringly twist my eyes to the right corner. Mula sa ilang kilometro ang layo, narating ng mga mata ko ang ilang mga malalaking larawan. I quickly recognized it —the Monasterio family, but one deeply poked my internal reasoning. Siya iyon. Iyong lalaki kanina. Pero bakit hindi ko man lang siya maalala ni isa. Walang imahe niya sa mga flashbacks na tumatakbo sa isipan ko kada napapanilay ako. I couldn't believe my casual situation is really like so damn sensitive.

I couldn't stand for it.

I closed my eyes in the moment. I begin pushing myself to remember him, in this point, so as I can be ultimately stopped this shyness that I'm feeling right now. I open again for a better purpose. I sigh afterward. Bakit gano'n? It's so hard. It's so difficult to find respective avenues in my personal cogitation. Masyado bang malayo ang loob ko sa kanya noon? O baka sadyang marami pa akong dapat malaman tungkol dito.

Kylor Monasterio.

His name is a gem. It's soothening to my ear.
Kaso bakit ganito? Bakit wala akong maalala ni isang bakas ni isang anino niya? I cut it off after a long pause then ignored for a while. Hindi ko muna itutuon ang atensyon ko dito. Marami pa akong dapat makasalamuha. Baka nga sa pagdaan ko sa marami pang mga pagsusuri dito sa mansyon ay lubusan ko na siyang makilala.

The whole sorrounding convinced me to something. Hindi ko maiwasang mapadako sa mga gintong bulaklak sa tabi ko. Napakamisteryoso ng ilan rito. Because I'm genuinely fond of it, I haven't takes long time to touch it. Touch every strand of it. I quickly simpered. It's so fvcking nice. Ibang-iba ito sa kung anong mayro'n man sa mansyon namin.

My eyes walk to the nearest ground. The oddness it has suddenly hits me. I slowly walk towards it. Makailang saglit lang nang mapatigil ako dahil sa isang normal na tao ang sumagasa sa nilalakaran ko.

Isang babaeng nasa tantya ko'y kwarenta anyos na. Bagama't may katandaan na, nananatili pa rin ang kakisigan ng katawan nito sa pambabaeng pamamaraan. She decently put her hands at her back then bow down. Sa biglaang inasta niya, nanibago ako. Hindi ako sanay na may yuyuko sa harap ko tho it's a kind of respect. I'm against with it. Ayoko nang ganitong klase ng respeto. It ought to be just a simple welcome by a simple greetings.

She return to her former position. Pagkatapos, mainit niyang pinaluwagan ang labi na animo'y nasisiyahan sa aking pagdating sa mansyon. "Good evening señorita.."

I timidly supply a warm grin to her. "Good evening din po..."

"Natutuwa akong nakita kong muli ang kagandahan mo señorita. Welcome again here to Hacienda Monasterio." aniya. Natuwa ako. The tone she used is a comfortable one.

Dahil dito, lumapad ang ngiti ko.

"Ako si Hesa. Naaalala mo pa ba ako señorita?"

Siniil niya ako nang naniniguradong tingin. Nangungwestiyon ang kapwa mga mata niya. Napalunok ako nang ilang beses. Hindi ko siya kilala. Hindi ko siya makilala. Madali lang akong maalala kapag nasasanay ako sa isang tao. Ngunit hindi naman gano'n pangkaraniwan.