Kalopisa 不 BSD One-Shot

Sarı kibir kapısı

Para insanı güçlü hissettirir, çoğu zaman da insana güçlü bir kibir verir ve bu kibir o kişinin çevresini de etkiler. Tıpkı hikayemizde olduğu gibi.

O sarı kapılı, içi kibir dolu bina da ne yaşandı bilinmez ama... Son halinin yanmış bir harabe olduğu âşikar.

1995

Ölüm korkusu her yerde. Ve geceleri soğuk rüzgarlar estiğinde

Kimsesizler mezarlığına gömülmek istemiyorum.. Hayatımı tekrar yaşamak istemiyorum. Beni bu kutsal Yere kadar takip et sevgili Lucy. Bu bir rüya değil, kaçamayız. Azı dişleri ve kemiklerin tıkırtıları, zar taşları arasında inleyen hayvanların ruhları...

Biri ağlıyor, bu doğru değil. Ay dolu hava hâla, birden bire bir üşüme hissediyorum.

İskeletler dans ediyor, bu güne lanet ediyorum. Ve geceleri ruhlar ağladığında; yakından dinle belki sesimi duyabilirsin.

2005

Genç kız, asla unutamadağı mektubu bir kez daha ufak sandığa koyarak tozlu rafa kaldırıyor.

Dudaklarından her zaman söylediği sözler döküküyor.

"Geciktim.. özür dilerim."

Nakajima Atsushi.

Varlıklı bir ailenin tek oğluydu kendisi.

Tabii herkes onu bir hayvanmış gibi görüyordu ve bu öldüğünde de aynı kaldı.

Kendisinin varlıklı bir ailenin oğlu olmasının yanında bu aile oldukça saygın bir aileydi.

Ve tabii ki oğullarının da saygı değer olmasını bekliyorlardı.

Özel okullar, özel dersler, şık giysiler ve saygılı bir aksan.

Aynı zamanda gelecekte de saygı değer bir birey olmalıydı, sonuçta ailesinden sonra miras onun olacaktı.

Ve ondan beklenen bir diğer şey, sözünü geçirebileceği bir eş.

Zengin, bakımlı, varlıklı, bir itibara sahip ve çocuk doğurabilecek güçte olan güzel bir kadın.

Fakat Lucy isminde bu kız güzellik dışındaki hiçbir şeyi karşılamıyordu maalesef..

Yine de genç oğlan bu kıza tutulmuştu işte.

Kader sevgisi, ne yaparsın..

Lucy..

Bu kız Atsushi'nin başına gelen en güzel şeydi sanırım.

1788

Şimdi sizi eski zamanlara götüreceğim, yüzlerce yıl öncesine.

Hani herkesin güzel ve zarif elbiseler giydiği ama fakirliğin kol gezdiği zamanlara.

Kar beyazı saçları hafif meltem eşliğinde uçuşurken ufak butiğe girdi genç adam.

Oradaydı, onun peri kızı oradaydı.

Büyüleyici fuşya renginde saçları dağınıkça örülmüş, beline kadar uzanıyordu kızın.

Zümrüt yeşili gözlerini hemen beyaz saçlı çocuğa çevirdi.

Çevirdiğin de bir kez daha yüzleşti gerçeklerle.

"Bir iskambil falında, çıkmıştık birbirimize.."

"O güzel kupa kızıydı."

"Sinek valesiydim bense."

Diye geçirdi içinden Atsushi, kızın gözlerinde kaybolurken.