stay with me/ bnha texting

18

düzbölümyazmaksarıyo

midoriya'nın gözünden

"Uraraka, Midoriya ile konuşabilir miyim ?"

Shoto'nun sesini duyunca bile heyecanlanmıştım, en son benimle revire gelmiş sonrasında hemen çıkmıştı kaç saattir nerede olduğunu merak ediyordum, sonunda gelmişti.

"Tabi hatta biz çıkalım siz rahat rahat konuşun Todoroki-kun"

Uraraka kafasını arkaya çevirip İida'ya baktı, o da hemen ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledi "Yurtta görüşürüz Deku"

"Görüşürüz"

"Kendine dikkat et Deku-kun bir şey olursa bizi aramaktan çekinme"

"Tamamdır"

Uraraka bana el salladıktan sonra kapıyı kapatıp gittiler. İkimiz küçük odada yalnız kalmıştık Shoto yavaşça yatağın yanındaki koltuğa ilerledi ve oturdu. Ben ısrarla ona bakıyorken bir kaç dakika geçmesine rağmen hiçbir şey demedi. Ellerini önünde birbirine geçirmiş başını yere eğmiş bakıyordu ilk önce onun konuşmasını bekleyecektim, çok uzun süre bekleyeceğimi düşünmüyordum nitekim öyle de oldu.

"Özür dilerim"

Kafasını kaldırmamıştı sesi de kısık ve kendine güvensiz çıkmıştı, çok üzülüyor olmalıydı "Önemli değil"

"Hayır önemli"

Sesi yine kısıktı ama bu sefer sert ve kendinden emin çıkmıştı derin bir nefes alıp başını kaldırdı ve gözlerime -yani sağlam gözüme- baktı.

"Sen her buraya geldiğinde çok üzülüyordum, kendi kendini yaraladığın için kızabileceğim biri de yoktu sadece üzüldüğümle kalıyordum. Ama şimdi benim yüzümden buradasın ve özür dilemem hiçbir şeyi değiştirmiyor"

Ne söylersem söyleyeyim yine de kendini suçlayacaktı bunun farkındaydım o yüzden bu konuyla ilgili bir şey söylememeye karar verdim "Yanıma gelir misin ?"

Elimle yatağın yanındaki boşluğa dokundum "Buraya"

Kafasını yavaşça sallayıp koltuktan kalktı ve iki adımda yanıma gelip yan bir şekilde yatağa oturdu. Gözlerini göz bandımda gezdirip kafasını aşağı eğdi.

"Bana söyler misin bana neden kızdın? Neden kavga ettik biz"

Shoto elini uzatıp bacağımın üzerindeki elimi tuttu, bu küçük haraketiyle kalbim bir anda hızla atmaya başladı. Kulaklarım dahil tüm yüzümün kızardığına emindim. Elimi sıkıp sakince konuşmaya başladı.

"Midoriya benim daha önce hiç arkadaşım olmadı, biliyorsun ailemi o yüzden kendi kardeşlerimden bile uzakta büyüdüm ben arkadaşın ne olduğunu bilmiyordum"

Onu teselli edecek şeyler söylemek istiyordum ama konuşursam konuşmaya devam etmez diye korkuyordum o yüzden sadece elini sıkıp dinlemeye devam ettim.

"Bu okula geldiğimde de aynı şekilde uzak duruyordum insanlardan sonra spor festivali oldu. Hayatımda ilk defa o zaman bir insana yaşadıklarımı anlattım, sen benim ilk arkadaşım ilk sırdaşımsın"

Sonra kafasını kapıya çevirip baktı "Hatta senim sayenda başka arkadaşlarımda oldu"

Kafasını tekrar bana çevirip yüzüme biraz yaklaşdı ve parmaklarıyla çok hafif bir şekilde göz bandıma dokundu. Ondan sonra kafasını eğdi ve omzuma yerleştirdi, yüzü boynuma geliyordu. Boştaki elimi saçlarına koydum ve yavaşça okşamaya başladım bu hareketimle derin bir mefes aldı. Konuştuğunda nefesini boynumda hissesebiliyordum