*Railway Station* yoonkook

🍂

Jeon Jungkook

Vakti gelmişti...

Yıllardır çektiğim ızdırabın ve acının bitme vakti.

Kendimi bildim bileli kendimle ilgili her şeyden nefret etmiştim. Kendime her baktığımda yüzleşmek olduğum keder beni içine çeker ve ruhumu ezerdi.

Hiç kendinizden kurtulmayı istediniz mi?

Gözlerimde ki yaşları elimin tersiyle sildim. 'Vakti geldi Jeon'  

Değersiz hayatımı sonlandırmak için seçtiğim yer pek de yaratıcı değildi. Eski bir tren istasyonuna gelmiştim ve tek planım kendimi rayların üzerine bırakmaktı.

Sadece bir an, bir anlığına hisseder miydim?

Korkularımla yüzleşmem gerektiği söylenmişti bana hep.
Peki ya korkularımın içinde boğulmayı istiyorsam?

"Heey!" 

Arkadan gelen kalın sesle duraksadım. Arkamı dönmemi beklemeden beni belimden kavrayıp kendine çekmişti.

"Ne o intihar etmeyi mi düşünüyordun?"

Sesin sahibine dönmeyi istesem de nefesini ensemde hissederken ona dönemiyordum.

"Umrumda değil..."  sesin sahibi belimde olan elini sıkılaştırdı. Ona doğru dönmemi o da istemiyordu. "Sadece bunu benim gözlerimin önünde yapamazsın." belimde ki elini gevşettip beni kendine döndürdü.

Bu sırada altına atlamak üzere olduğum tren çoktan gitmişti bile.

Utanmıştım...

Başımı önüme eğip karşımda ki adamdan gözlerimi kaçırdım. "Üzgünüm, benim kimseye bunu yapmaya hakkım yok... Üzgünüm." kaçırdığım gözlerimle ara ara yüzüne bakıyordum.

Fakat karşımda ki adamın yüz ifadesi çok donuktu sanki hiç bir hissi yokmuş gibiydi.

Elini omzuma koyup yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Her sabah 6'da burda trene biniyorum ve her akşam 6 da geri geliyorum."  yüzüme bakıp samimi bir şekilde gülümsedi. "Bunu ben yokken yap, acınası hayatın umrumda değil..."

Yüzüne baktım.

Gerçekten az önce intihar edecek olan birine böyle sözler edebilecek kadar kalpsiz miydi?

Yüzünde ki ifade sinirli bir hal aldı. "Ahh cidden... az önce giden tren benimkiydi!"  sinirle parmaklarını saçlarının içinden geçirdi.

"Üzgünüm, efendim ben bir daha..."

"Yoongi, adım Yoongi bana efendim deme."  benimle eğlenir gibi bir hali vardı.

Bununla uğraşacak halim yoktu. Gözlerimi devirdim.

"Adın kimin umrunda Yoongi?"  arkama bakmadan giderken söylediğim son şey buydu.

.

.

.