Yalnızlık senfonisi

Kafamda Deli Sorular

- Kızgın mısın?
- Hayır.
- Peki ya üzgün ...
- Hayır.
- Neden düşüncelisin bu kadar, ne düşünüyorsun?
- Her şeyi... bir insan ne kadar yaşar mesela, gerçekten ne kadarı gerçek hayatımızın?
- Sen ne kadarını gerçek sayıyorsan o kadar.
- Sadece bir kaç saniye yaşıyoruz aslında.
- Nasıl yani?
- Şu andan öncesi sadece bir anı, gelecek ise daha yaşanmadı. Elimizde sadece şu bir kaç saniye var. Hatta sana verdiğim ilk cevap çoktan bir anı oldu bile.
- Hayatta güzel anılar toplamak lazım.
- Neden? Bu güzel anıların uyuşukluğuyla yaşadığımız anı unutmak için mi? Veya gerçek olup olmayacağını bilmediğimiz gelecek hayallerimizle avunmak mı...
- Anı yaşayalım diyorsun yani
- Hayır değerini bilmeliyiz diyorum. Telaşla çıkıp bir yere yetişme çabasıyla göremediğimiz şeyleri, güzellikleri, atlamamalıyız, diyorum.
- Tersin tutmuş senin.
- Tersi de bizim için düzü de bizim için, gündelik telaşlarımıza daha ne kadar kurban vereceğiz? Bir bahar gününün kuş cıvıltılarını kaç insan duyuyor? Beynimdeki sesler ne zaman susar? Rüzgar gerçekten esiyor mu? Dünya dönüyor mu? Yarın toprak olacağız farkında mıyız?
- O zaman?
- O zaman, yaşayalım hayatımızı, inişleri, çıkışları, hüzünleri, mutlulukları, sıkmadan sıkıştırmadan özgürce ve sınırsızca.