The More I Hate You, The More You Annoy Me

Chapter Two

Tapos na ako kumain ng lunch. Ito ako ngayon nag aabang sa male cr. Nang lumabas na yung tao hinihintay ko kaagad ako lumapit at walang pasabi hinila siya. Wala ako choice kaya nahawakan ko ang kanyang kamay. Makarating kami sa tahimik at wala estudyante. Pabalang binitawan ko ang kamay niya.

"Why do you seem restless?" pang aasar niya.

Umirap naman ako tsaka pinag taasan siya ng kilay. "Paki tikom ng bibig mo mag hintay ka sa sasabihan ko," mataray ko sabi at pilit na pinapakalma yung sarili ko.

Kung hindi sana siya nag sumbong kina mama at papa. Edi sana hindi ko siya nilapitan at hinala para makausap at maka hingi ng tawad. Pasalamat siya at mabait ako but I can't easily say the words. I just can't. Kasi naman ginulat niya ako tapos wala pasabi pumasok siya sa kwarto ko. Nakakairita talaga siya kahit kailan.

"Ikaw pa ito galit e ikaw nga yung nanghila sa akin dito tapos ni hindi ko nga alam ano ginagawa mo," he smirked.

Ilang beses pa ako umirap bago ko siya pinakikitigan mabuti. "Oo na! dami mo satsat, tahimik," pagkatapos nag padyak pa ako ng paa.

He laugh at my sudden reaction. Napahawak pa siya sa tiyan niya dahil sa sobra pag tawa niya.

"Ha ha ha, nakakatuwa talaga e ano," I said in sarcasm way. "Sobrang happy?!" I scoffed.

"So ano na?" tawa parin siya ng tawa.

Mas lalo ako nainis. Ayoko na bahala na siya, 'di na ako mag so-sorry sa kanya. Padabog ako umalis sa harap niya at tumalikod.

"Hoy babae iiwan mo ako matapos mo ako hilahin dito, panindigan mo! Panindigan mo ako!" maktol niya.

Panindigan niya mukha niya! Nag ipon pa naman ako ng lakas para maka hingi ng tawad tapos iinisin niya lang ako. Aba't hindi ko na matiis.

Naramdaman ko naman sumusunod siya sa'kin kaya binilisan ko pa ang pag lakad ngunit tumakbo ito kaya nahabol niya ako kasabay ng pag hawak niya sa wrist ko at malakas naging impact napa harap ako sa kanya tsaka nagka lapit aming mga katawan.

Ramdam ko hinihingal siya dahil sa pag sunod sa'kin. "Hey sabihin mo muna yung sasabihin mo," he whisper on my right ear.

Nang makabawi ako sa pag katulala bigla ko siya natulak upang mag kalayo kami. Masama ko siya tinignan pero mapaglaro ngiti sumilay sa labi niya. Nakakadiri siya!

"Wala na pala ako sasabihin, nakalimutan ko na," taas baba ko siya tinignan. "Sa susunod 'wag mo na gagawin ulit yun," singhal ko.

"O bakit ayaw mo?" he keep teasing me.

Ahhhh potangina niya! Ang hilig niya talaga mamikon.

"Alam ko na ano yung sasabihin mo," napag lumbaba muna ito.

Tinaasan ko mo na ito ng kilay. Di ko pa nga nasabi alam na niya agad kung sabagay masydo siguro masakit yung pag katulak ko sa kanya kahapon.

Humakbang naman siya palapit sa'kin kaya panay atras din ako pero sa huli na huli niya ako at bigla kinulong sa kanyang mga braso.

"Don't worry," he chuckles. "I will love you back," he genuinely smile.

Napatulala naman ako sa sinabi niya habang naka bukas ang aking bibig sa gulat. What the fuck! Na misinterpret niya ata. He press his body against mine, dahil sa pag kabalisa I push him away tama lang para mag kalayo kami.

"What are you saying?!" hindi makapaniwala saad ko.

"You like me," he proudly said.

"What?! No?!" I sigh. "I never like you, mali ka naman iniisip you conclude that I like you the heck,"

"Huwag kana mag deny, 'yan lang ginagawa ng mga babae sa tuwing nakikita nila ako," he winked.

Inaamin ko gwapo siya maputi, matangkad, matalino, basketball player. But I never admire him hindi naman sa lahat na meron siya e gusto ko. Kapal talaga ng mukha.

"Hep hep hep huwag masydo feeling kasi hindi lahat ng babae mag kakagusto sayo at isa na ako dun," sumama yung mukha ko dahil parang masaya masaya pa siya ng todo.

Humakbang naman siya. "Masydo ka defensive," he quickly embrace his strong arms around my waist.

I stiffed. Hindi ko namalayan naka lapit na pala siya kaagad sa'kin.

"Your still denying, kitang kita na nga yung ibedensiya base sa itsura at galaw mo,"

"Ang babaw mo talaga mag isip," sinusubukan ko siya itulak sa pamamagitan ng katawan ko. Napaka higpit kasi ng pagkakayap niya kaya yung mga kamay ko naka ipit lang. "Bitawan mo nga ako, chumachangsing ka naman,"

"You making it hard," nahihirapan niya saad.

Nag taka naman ako. Napaka dali na nga ng sinabi ko. Ambobo niya naman, nag aaral nga siya di niya pa naintindihan.

"Ano ba Andrei bitawan mo nga ako sabi,"

"Don't move please," he pleaded.

"Andrei may klase pa ako ano ba," sigaw ko.

Nanindig yung mga balahibo ko sa balat dahil malapit yung bibig ni Andrei sa tenga ko. And I gasp when he smelling on my neck. Naku! Hindi na tama ito ginagawa niya. Maling mali na!

"Andrei please release me,"

"Don't beg like that Daphne," halinga niya saad. "For awhile let me hug you,"

Tinawag niya ako sa second name ko. Kahit ayaw ko pinag bigyan ko na para matapos na. I feel awkward at the same time weird. "Sayo lang ako kahit ayaw mo pa sa'kin,"

Ang cheesy niya. Pilit na nag susumiksik pwede naman humanap ng iba. Tsk!

Namayani ang katahimikan sa paligid. Wala naman tao rito sa lugar na pinuntahan namin. Nag ring naman ang bell hudyat na mag sisimula na ang pang hapon klase kaya naitulak ko na madalian si Andrei. Hindi ko na nagawa tignan pa sa kinatatyuan ni Andrei. At umalis na upang pumunta pa balik sa aking silid aralan.